اگه تا حالا شده بخواین رواندرمانی رو شروع کنین یا یکی رو تشویق کنین بره پیش مشاور، حتماً این سؤال واستون پیش اومده: “آدم واقعاً چقدر باید آماده باشه تا از جلسات رواندرمانی بهترین نتیجه رو بگیره؟” خب، جالبه بدونین روانشناسها کلی دنبال روشی میگردن که بتونن این آمادگی رو قبل از شروع درمان بسنجن!
دو تا ابزار معروف که دوس دارن باهاشون این سنجش رو انجام بدن، یکی University of Rhode Island Change Assessment Scale یا به اختصار “URICA” ـه (یعنی یه مقیاس که میخواد بفهمه شما تو کدوم مرحله تغییر قرار دارین؛ مثلاً آیا تازه دارین به تغییر فکر میکنین یا حسابی آمادهاین وارد عمل شین)، و اون یکی Readiness for Psychotherapy Index یا “RPI” هست (یه شاخص که میگه شما چقدر واقعاً برای رواندرمانی آمادهاین).
توی این تحقیق، گروهی از بیماران دانمارکی که منتظر بودن تازه رواندرمانیشون رو شروع کنن، قبل از شروع، نسخههای ترجمهشده از همین دو ابزار رو پر کردن. این بیمارا شامل آدمهایی بودن با مشکلات عاطفی، اختلالات شخصیتی و حتی اختلال استرس پس از سانحه (که به انگلیسی PTSD میگن و یعنی آدم به خاطر یه تجربه خیلی بد یا شوکآور، استرس و اضطراب دائمی پیدا میکنه).
حالا روانشناسها اومدن جوابای این پرسشنامهها رو با تحلیلهای آماری دقیق (مثلاً confirmatory factor analysis که یعنی بررسی ساختار درونی پرسشنامه و اینکه آیا سوالاش میتونن همون چیزی که باید رو اندازه بگیرن یا نه) بررسی کردن. اونها حتی از ابزارهای جالبی مثل ROC curve استفاده کردن که یه نوع تحلیل آماریه برای فهمیدن اینکه یه آزمون چقدر میتونه یه وضعیت خاص (مثل پایبندی اولیه به درمان) رو درست پیشبینی کنه. Regression analysis هم نوعی تحلیل آماریه که رابطه بین چندین متغیر رو بررسی میکنه.
نتیجه چی شد؟ خب، تقریباً یه جورایی ناامیدکننده بود. این دوتا ابزار – یعنی هم URICA و هم RPI – فقط از لحاظ روانسنجی (یعنی اینکه چقدر قابل اعتماد و دقیق هستن) عملکردشون معمولی تا متوسط بود، نه عالی. از همه مهمتر، اصولاً نتونستن درست پیشبینی کنن که کدوم بیمار واقعاً جلسات اولیه رواندرمانی رو ادامه میده و وفادار میمونه!
خلاصه بخوام بگم، توی این آزمایش روی بیماران دانمارکی که منتظر رواندرمانی بودن، استفاده از نسخههای دانمارکی URICA و RPI خیلی هم کمکی به پیشبینی پایبندی اولیه به درمان نکرد. پس فعلاً اگر دنبال یه ابزار خفن بودین که از قبل بفهمه کی آماده رواندرمانیه، فعلاً باید صبر کنین تا ابزارهای بهتری ساخته بشه یا بینش بیشتری در این زمینه بهدست بیاد.
یادتون باشه: هرچقدر هم ابزار و پرسشنامه مهم باشه، انگیزه و خواستن واقعی هر آدم واسه پیشرفت و تغییر از همه چی مهمتره!
منبع: +