فکرشو بکنید، یه استادیوم بزرگ تو پکن که به جای ورزشکارای معروف، پر شده از ربات‌های انسان‌نما! ربات‌هایی که دارن با هم فوتبال بازی می‌کنن، هیپ‌هاپ می‌رقصن و حتی هنرهای رزمی اجرا می‌کنن. این تصویر عجیب و غریب، خلاصه‌ای از اولین دوره مسابقات جهانی ربات‌های انسان‌نماست که اخیراً تو پکن برگزار شد و حسابی سر و صدا کرد.
یه نمایش خیره‌کننده از همکاری انسان و ربات
مراسم افتتاحیه خودش یه فیلم علمی-تخیلی بود که زنده اجرا میشد. شصت تا ربات کوچولو که لباس اپرای چینی تنشون بود، روی صحنه کنار آکروبات‌بازهای انسانی، حرکات پیچیده تای‌چی و وینگ‌چون (دو سبک معروف هنرهای رزمی چینی) رو اجرا کردن. فکر کن ربات بتونه روی یه پا وایسته یا حرکات ظریف رزمی رو انجام بده! این فقط یه بخش کوچیک از ماجرا بود. تو بخش‌های دیگه، ربات‌ها گیتار و درامز زدن، کنسرت راه انداختن و با رقص هیپ‌هاپ همه رو شگفت‌زده کردن.
البته همیشه هم همه‌چی بی‌نقص پیش نرفت که این خودش ماجرا رو جالب‌تر می‌کرد. مثلاً تو بازی فوتبال، بعضی ربات‌ها بعد از چند بار تلاش بالاخره موفق میشدن گل بزنن. بعضی‌هاشون می‌افتادن و خیلی خونسرد خودشون بدون کمک بلند میشدن. یه ربات مدل هم که داشت روی صحنه فشن‌شو راه می‌رفت، یهو افتاد و آدما مجبور شدن برای بلند کردنش کمک کنن! این اتفاقای غیرمنتظره نشون میده که این تکنولوژی هنوز در حال پیشرفته.
رقابت‌های جدی برای دنیای واقعی
اما این رویداد فقط برای سرگرمی و نمایش نبود. رقابت‌ها خیلی هم جدی بودن! بیشتر از ۵۰۰ ربات از ۲۸۰ تیم از ۱۶ کشور دنیا تو ۴۸۷ مسابقه مختلف شرکت کردن. این مسابقات فقط شامل ورزش‌هایی مثل فوتبال پنج به پنج، بوکس و دویدن نمیشد، بلکه چالش‌های شبیه‌سازی‌شده از دنیای واقعی هم بخش مهمی از اون بود.
مثلاً این چالش‌ها رو تصور کنید:
- چالش بیمارستان: ربات‌ها باید داروها رو بر اساس نسخه دسته‌بندی و بسته‌بندی می‌کردن.
- چالش نظافت هتل: ربات‌ها وظیفه داشتن زباله‌ها رو جمع کنن و به شکل درستی دور بریزن.
- چالش انبارداری: ربات‌ها باید بسته‌ها رو تو انبار مرتب می‌کردن یا مواد اولیه رو در کارخونه جابجا می‌کردن.
این چالش‌ها نشون میده که هدف نهایی از ساخت این ربات‌ها، استفاده ازشون در صنعت و خدمات برای کمک به انسان‌هاست.
این ربات‌ها چطوری کار می‌کنن؟
خب سوال اصلی اینه که مغز متفکر این ربات‌ها چیه و چطور کنترل میشن؟ دو تا روش اصلی برای کنترل این ربات‌ها تو مسابقات وجود داشت:
۱. حالت خودمختار (Autonomous): تو این حالت، ربات مثل یه موجود زنده مستقل عمل می‌کنه. یعنی با استفاده از هوش مصنوعی، دوربین‌ها و سنسورهاش، محیط اطراف رو تحلیل می‌کنه و خودش برای انجام کارها تصمیم می‌گیره. کسی از راه دور کنترلش نمی‌کنه.
۲. حالت নিয়ন্ত্রণ از راه دور (Teleoperation): تو این روش، یه اپراتور انسانی ربات رو کنترل می‌کنه. یعنی یه نفر مثل خلبان پهپاد، با استفاده از شبکه‌های خیلی سریع و با تأخیر کم مثل 5G-A، از راه دور به ربات دستور میده. این تأخیر کم خیلی مهمه تا دستورات اپراتور به صورت آنی به ربات برسه.
در کل، این هوش مصنوعی و مدل‌های زبانی پیشرفته هستن که نقش مغز و شخصیت این ربات‌ها رو بازی می‌کنن و بهشون توانایی یادگیری و تصمیم‌گیری‌های پیچیده رو میدن.
آینده از اینجا شروع میشه
شرکت‌های بزرگ تکنولوژی چین مثل Yushu و Fourier در کنار دانشگاه‌های برتر دنیا و تیم‌هایی از آمریکا، آلمان و ژاپن تو این رویداد حضور داشتن. هدف اصلی این مسابقات این بود که نشون بدن ربات‌های انسان‌نما چطور می‌تونن تو زندگی روزمره ما ادغام بشن، با ما همکاری کنن و دنیای سرگرمی و صنعت رو متحول کنن.
یکی از مقامات دولتی چین به درستی گفته: «هر رباتی که تو این مسابقات شرکت می‌کنه، داره تاریخ رو می‌سازه.» به نظر میرسه پکن با برگزاری این رویداد، میخواد خودش رو به عنوان مرکز نوآوری در زمینه رباتیک تو دنیا معرفی کنه و مسیر تحقیقات و کاربردهای ربات‌های انسان‌نما رو برای دهه آینده مشخص کنه.
منبع: +
