خب بچه‌ها، یه خبر خیلی جذاب دارم واسه اونایی که با SSD و ذخیره‌سازی سر و کار دارن: استاندارد جدید NVMe 2.3 رسماً معرفی شده و کلی ویژگی داره که می‌تونه آینده SSDها رو حسابی تغییر بده. حالا میخوام همه نکات مهمش رو راحت و دوستانه براتون توضیح بدم.
اول از همه، بذارید یه چیزی بگم: NVMe یه جور پروتکل خیلی سریع برای ارتباط بین حافظه SSD و کامپیوتره. یعنی باعث میشه دیتای شما مثل برق منتقل بشه!
حالا تو نسخه جدید NVMe 2.3، یازده تا آپدیت مهم اتفاق افتاده؛ از جمله روی «دستورات ذخیره‌سازی» (یعنی کارهایی که دیسک بلده انجام بده)، و «پروتکل‌های ارتباطی» مثل PCIe (یه جور پورت سریع انتقال داده)، RDMA و TCP.
یه بخش مهم این استاندارد جدید به کنترل و مدیریت مصرف انرژی مربوط میشه. مثلاً اومدن قابلیت Power Limit Config رو اضافه کردن؛ یعنی از این به بعد ادمین‌ها می‌تونن دقیقاً تعیین کنن یه SSD چقدر برق بکشه. این، مخصوصاً برای سرورهای قدیمی یا جاهایی که مصرف برق مهمه فوق‌العاده‌ست و دیگه نگرانی بابت کشیدن برق اضافه یا داغ شدن بیش از حد نباید داشته باشن.
یه ویژگی توپ دیگه هم Self-Reported Drive Power هست؛ خلاصه‌اش اینه که خود SSDها بهتون گزارش میدن دارن چقدر برق و انرژی مصرف می‌کنن — چه لحظه‌ای چه مدت‌دار. این می‌تونه تو برنامه‌ریزی ظرفیت، فهمیدن اینکه SSD داره خراب میشه یا نه، و پایش مصرف کلی خیلی کمک کنه.
اینا البته وقتی مفیدن که همه سازنده‌ها این قابلیت‌ها رو جدی بگیرن و بذارن روی همه مدل‌ها ــ چه SSDهای بزرگ و چه مدل‌های اکسترنال کوچیک و مصرفی.
از لحاظ امنیت هم کلی بروزرسانی انجام شده؛ مثلاً حالا میشه با قابلیت Sanitize Per Namespace فقط یه بخش خاص از SSD رو پاک کرد و بقیش رو نگه داشت. Namespace یعنی «ناحیه اسم‌گذاری‌شده» و یه جور تقسیم‌بندی فضای حافظه‌ست که هر بخش می‌تونه جداگونه مدیریت بشه.
یه ویژگی خفن دیگه هم Configurable Device Personality هست. خلاصه‌اش اینکه SSD بتونه بسته به نیازت، یه بار سریع‌تر بشه، یه بار کم‌مصرف‌تر. مثلاً تو بعضی شرایط دوست داری سرعتت بالا باشه، گاهی برات مصرف انرژی مهم‌تر میشه. این قابلیت کار رو هم برای کاربرای عادی هم برای مدیرهای دیتاسنتر راحت‌تر میکنه، البته اگر تولیدکننده‌ها واقعا اجازه بدن این تنظیمات در اختیار همه قرار بگیره نه فقط شرکت‌های بزرگ.
یه چیزی هم اضافه شده به اسم Rapid Path Failure Recovery؛ اگه یه وقت ارتباط کامپیوتر با SSD قطع بشه، سیستم سعی میکنه از یه مسیر دیگه دوباره وصل بشه و قطع و وصلی باعث خطا و توقف کار نشه. این واسه جاهایی که سرور و SSD های زیادی دارن (مثلاً دیتا سنترها یا محیط‌های خشن با SSDهای مقاوم) خیلی باحاله و عملاً جلوی داون‌تایم و اذیت شدن کاربرا رو می‌گیره.
در کل هدف این نسخه جدید اینه که SSDها هم قابل اطمینان‌تر بشن، هم انعطاف‌پذیرتر (یعنی تو هر شرایطی خودشون رو وفق بدن)، و از همه مهم‌تر، مصرف انرژی‌شون واقعا حساب‌شده باشه که محیط زیست کمتر آسیب ببینه. البته اینکه این امکانات عملا روی همه محصولات بیاد بستگی به سازنده‌ها داره.
خلاصه اینکه منتظر باشین SSDهای آینده خیلی باحال‌تر از الان میشن: هم مصرف برق توشون کنترل‌شده‌ست، هم امنیت بالاتری دارن و هم اگر همه چیز درست پیش بره، دردسر کم‌تری برای کاربرا و مدیرهای سیستم. هر سوال دیگه‌ای هم داشتی، من اینجام!
منبع: +
