خب، یه خبر جالب براتون دارم! میدونستید اولین آدمهایی که پاشون رو تو قاره آمریکا گذاشتن، فقط انسان معمولی نبودن؟ اینا توی بدنشون یه کمی DNA از دو تا گروه انسانی منقرضشده داشتن: نئاندرتالها و دنیسوواها! حالا نئاندرتال یعنی چی؟ همون آدمهای معروف غارنشین اروپا و غرب آسیا که ظاهر خشنتری داشتن و دنیسوواها هم یه گونه دیگه از انسان بودن که توی آسیا زندگی میکردن و خیلی مرموز باقی موندن.
این قضیه چطوری کشف شد؟ محققای آمریکایی رفتن سراغ ژنها و فهمیدن خیلی از مردم امروزی (بهخصوص مکزیکیها!) هنوز یه ژن خاص رو دارن که شباهت زیادی به ژن دنیسوواها داره. اسم این ژن MUC19 هستش که نقشهای مختلفی تو بدن داره، مثلاً یکی از کاراش مدیریت بافت و غلظت مخاطه. (مخاط یعنی همون موادی که تو بینی و گلومون داریم و بدن رو از میکروبها محافظت میکنه.)
حالا نکته باحال اینجاست: حدود یک سوم مکزیکیهای امروزی هنوز نسخه دنیسووایی این ژن رو دارن! توی پرو این نسبت حدود ۲۰٪ و تو کلمبیا و پورتو ریکو فقط ۱٪ است. دلیلشم اینه که مردم مکزیک به طور میانگین ژن بومیآمریکایی بیشتری دارن.
خب، چرا این ژن خاص اهمیت داره؟ یکی از نقشهای جالب این ژن (بر اساس تحقیق جدید)، اینه که باعث شده انسانهای اولیه بتونن راحتتر با بیماریهایی که تو قاره جدید باهاش روبهرو میشن، بجنگن. در واقع، لازم نبوده منتظر جهشهای تازه باشن؛ همون تنوع ژنتیکی قدیمی که از نئاندرتالها و دنیسوواها اومده بوده، کمکشون کرده زنده بمونن و با پاتوژنها (یه اصطلاح علمی برای «میکروبهای بیماریزا») مقابله کنن!
یه تیکه بامزه دیگه تو این تحقیقات این بود که ژن MUC19 مربوط به دنیسوواها، مثل یه ساندویچ، بین تکههای DNA نئاندرتالی پنهون شده! یعنی اول نئاندرتالها با دنیسوواها وصلت کردن و ژن رو گرفتن، بعد که این نئاندرتالها با انسانهای امروزی قاطی شدن، ژن رو به ما رسوندن. خلاصه یه ساندویچ ژنتیکی خفن داریم! این اولین باره که دانشمندها متوجه شدن ژن دنیسووایی از مسیر نئاندرتالها به انسان رسیده.
دانشمندان هنوز دقیق نمیدونن این ژن تو بدن امروزیها دقیقاً چه نقشی داره، اما فکر میکنن ممکنه رو سیستم ایمنی بدن تأثیر خاصی بذاره یا باعث مقابله فعالتر با یه سری ویروس و باکتری بشه. سیستم ایمنی بدن همون نیروی دفاعی بدنه که جلوی بیماریها رو میگیره.
انتظار داریم محققها با بررسیهای بیشتر بفهمن این ژن خاص چه ویژگیهایی تو بدن مردمان امروز ایجاد میکنه. الان دادههای ژنتیکی زیادی از آمریکای لاتینیا و بومیهای آمریکا دارن که بتونن بیشتر تحقیق کنن.
در کل، نتیجه جالب این تحقیق اینه که ما انسانهای امروزی، در واقع یک میکس هیجانانگیزی از چند گونه انسانی منقرضشدهایم که ژنهاشون هنوز تو بدن ما زندهست و بهمون کمک میکنن بتونیم بیشتر زنده بمونیم و قویتر باشیم – حتی اگه خیلی وقت پیش منقرض شده باشن! واقعا عجیبه که یه تیکه از گذشتههای خیلی دور، هنوز تو ما فعاله و داره بهمون کمک میکنه با دنیا بجنگیم. #تیمژندنیسووایی!
منبع: +