خب، بیاید یه خورده درباره دنیای چیپ و نیمه‌هادی‌ها تو اروپا حرف بزنیم. شاید فکر کنین این چیزها فقط به درد شرکت‌های بزرگ و عجیب مثل اینتل یا سامسونگ می‌خورن، ولی واقعیت اینه که پشت بخش زیادی از اقتصاد و صنعت، مخصوصاً تو خودروسازی و صنعت‌های بزرگ اروپا، همین چیپ‌ها نشستن. یعنی اگر نباشن، ماشین‌ها، کارخانه‌ها و کلی دستگاه دیگه یه‌جوری عقب می‌مونن.
ولی مشکل اینجاست که اروپا تو حوزه طراحی چیپ، حسابی عقب افتاده. منظور از طراحی چیپ همون بخشیه که یه تیم میاد نقشه و ساختار یه مدار خیلی خاص رو طراحی می‌کنه تا بعداً کلی تکنولوژی باهاش راه بیفته. مشکل اول اینه که نیروی متخصص خیلی کم داریم. یعنی دانشجوهای این رشته کم تربیت می‌شن یا اگه هم بشن، میرن کشورهای دیگه یا تو همون دانشگاه‌ها می‌مونن.
راجع‌به زنجیره ارزش هم خوبه بدونن؛ Value Chain یا «زنجیره ارزش» همون پروسه‌ایه که یه محصول از ایده اولیه تا تولید نهایی طی می‌کنه و خرج و سود تو هر مرحله پخش می‌شه. اروپا تو بخش طراحی این زنجیره، سهم کمی داره و این خطرناکه.
تو همین مقاله که خلاصه‌ش رو داریم بخونیم، تاکید شده دانشگاه‌ها و پروژه‌های آکادمیک تو اروپا خیلی می‌تونن تاثیر بذارن. چون بالاخره منبع اصلی آموزش و رشد نیروهای متخصص همین دانشگاه‌هاست. اما چالش‌هایی هست که سرعت کار رو گرفته: یکی‌ش اینه که منابع کافی برای آموزش و تحقیق تو حوزه طراحی چیپ ندارن. فضاهای آزمایشگاهی و ابزارهای به‌روز هم یا خیلی گرونن، یا دست دانشجوها نمی‌رسه.
یه نکته دیگه اینکه دسترسی به تکنولوژی‌های پیشرفته مثل نرم‌افزارهای طراحی چیپ یا به اصطلاح EDA Tools (یعنی ابزارهای دیجیتالی‌ای که مهندسا باهاش جزئیات چیپ رو طراحی می‌کنن) واقعاً واسه دانشگاه‌ها مشکله. خیلی از این نرم‌افزارا گرون و انحصاری‌ان و این یعنی دانشجوها نمی‌تونن با استانداردهای جهانی پیش برن.
تو این مقاله اومدن چالش‌های اصلی رو دقیق بررسی کردن؛ مثل سختی تو جذب نیروی بااستعداد، مشکلات دسترسی به تکنولوژی، و حتی پایین بودن بهره‌وری یا Productivity (یعنی اینکه بازدهی تیم‌های طراحی پایین میاد چون امکانات یا تجربه کافی نیست). بعد اومدن پیشنهاد دادن که چطور بشه همه اینا رو بهتر کرد.
یکی از پیشنهادهای اصلی اینه که اتحادیه اروپا و کشورها باید سرمایه‌گذاری همزمان و هماهنگ داشته باشن. یعنی هر دانشگاه واسه خودش جداگانه تلاش نکنه؛ بلکه بیاد از یه سیاست کلی و حمایتی پیروی کنه تا مشکل نیروی متخصص و دسترسی به ابزار حل شه. همکاری‌های بین دانشگاهی و سرمایه‌گذاری روی ابزار و امکانات آموزشی از اون چیزهایییه که می‌تونه معجزه کنه.
در کل، حرف اصلی این مقاله اینه که تقویت دانشگاه‌ها و پروژه‌های چیپ‌سازی واقعاً می‌تونه اروپا رو تو این رقابت جهانی جلو بندازه، مخصوصاً وقتی بخوایم نیازهای صنعتی و خودروهای هوشمند آینده رو تامین کنیم.
خلاصه: طراح چیپ و متخصص کم داریم، ابزار کمیاب و گرونه، دانشگاه‌ها حمایت کافی نمی‌شن، ولی اگه دولت و نهادهای اروپایی سرمایه‌گذاری کنن و دانشگاه‌ها باهم همکاری بیشتری داشته باشن، امید این هست که قوی‌تر بشن و جایگاه اروپا رو تو این حوزه بالا ببرن.
منبع: +
