خب بچه‌ها یه خبر خیلی خفن از دنیای هواپیماهای نظامی دارم براتون! نیروی هوایی آمریکا با همکاری شرکت General Atomics Aeronautical Systems (که همه تو دنیا بخاطر ساختن پهپادهای ترسناک معروفه!) حسابی دست به کار شده و تازه اولین تست پرواز یکی از مدرن‌ترین هواپیماهای بدون سرنشینش، یعنی YFQ-42A که قراره مثل یه رفیق هوشمند برای جنگنده‌های نسل ششم کنار دستشون پرواز کنه رو انجام داده!
📢 دقت کنید: “Collaborative Combat Aircraft” یا همون CCA یعنی هواپیماهای جنگی بدون سرنشینی که طراحی شدن تا کنار هواپیماهای سرنشین‌دار بیان و کمکشون کنن – هم مقرون به صرفه‌ان و هم تعدادشون می‌تونه زیاد باشه.
آقا این هواپیمای YFQ-42A رو خیلی سریع ساختن! از طراحی تا اولین پروازش فقط یک سال طول کشیده – یه رکورد درست و حسابی توی این صنعت. معمولاً این پروژه‌ها سال‌ها طول می‌کشه تا از روی کاغذ برسه به پرواز.
نکته جالب دیگه اینجا بود که رئیس شرکت، آقای دیوید آلکساندر، اومده گفته: «یک همکاری فوق‌العاده با نیروی هوایی داشتیم و با کمک تیم مهندسی‌مون، YFQ-42A رو طی زمانی باور نکردنی آماده پرواز کردیم.» خلاصه خودشونم حسابی ذوق دارن!
حالا کل ایده این پروژه اینه که آمریکا قراره بیش از ۱۰۰۰ تا از این CCAها رو بگیره تا حسابی تو نبردهای آینده دست بالا رو داشته باشه. یعنی یه ناوگان از هواپیماهای بدون سرنشین هوشمند که بتونن دوشادوش جنگنده‌های واقعی بجنگن.
YFQ-42A با اون نسل‌های قبلی که مثلاً فقط واسه جمع‌آوری اطلاعات یا حمله به اهداف زمینی بودن فرق داره؛ این یکی رو مخصوص نبرد هوایی («air-to-air combat» یعنی درگیری مستقیم با هواپیماهای دشمن) ساختن! خب معلومه که باید حسابی سریع، چابک و مخفی‌کار باشه.
ایده ساختش هم براساس «genus-species concept» بوده، یعنی اول یه مدل پایه (مادر) رو می‌سازن، بعد مثل همون، مدل‌های مختلف (فرزند) رو توسعه می‌دن – این روش کار قبلاً هم تو پروژه «XQ-67A Off-Board Sensing Station» امتحان شده بود و گویا جواب داده.
یه چیزی که خیلی باحاله هوش مصنوعیش هست. توی نرم‌افزارش هزاران ساعت داده ریختن تا بتونه تا حدی مستقل تصمیم بگیره. این یعنی هواپیما می‌تونه نیمه‌خودمختار کنار خلبان‌ها بجنگه و تصمیمات تاکتیکی بگیره – خلاصه توی نبردهای سخت یه یار واقعی باشه.
بدنه‌ی YFQ-42A از قبلی‌ها مخفی‌کارتره. یعنی «stealth» یا قابلیت مخفی موندن از رادارها رو حسابی تقویت کردن. این‌جوری تو محیط‌هایی که دشمن داره تهدید می‌کنه، بیشتر شانس زنده موندن داره.
راستی گفته بودن با کمک «ابزارهای مهندسی دیجیتال»، کلی از زمان ساخت زدن و در عین حال کارایی رو هم بالا بردن – مهندسی دیجیتال یعنی ساخت همه‌چیز با کامپیوتر و مدلسازی سه‌بعدی قبل از اینکه واقعاً چیزی بسازن.
خب بیاین یکم از اعدادش بگیم: این YFQ-42A شعاع رزمی حدود ۷۰۰ مایل دریایی (یعنی تقریباً ۱۲۹۶ کیلومتر!) داره – یعنی می‌تونه بره کلی دور شه و برگرده بدون اینکه بنزین کم بیاره.
یه چیز بامزه دیگه اسم‌گذاریشه: YFQ-42A، جایی که Y یعنی نمونه اولیه (prototype)، F یعنی جنگنده، Q یعنی بدون سرنشین (Uncrewed) – بعداً که بره خط تولید اصلی، اون Y حذف میشه!
اولین تست‌های زمینی (ground test) توی مه امسال انجام شد؛ یعنی قبل از اینکه بره رو آسمون، کلی روی زمین آزمایش شده بود. تازه توی آپریل ۲۰۲۴ بود که رسماً GA-ASI به عنوان سازنده‌ی نمونه کامل انتخاب شد.
حالا General Atomics تو کار پهپاد حسابی باسابقه‌اس! مثلاً همین سری Predator یا MQ-9 Reaper و MQ-20 Avenger رو ساخته که جمعاً تو این ۳۰ سال نزدیک ۹ میلیون ساعت پروازی داشتن! تا حالا هم بیشتر از ۱۲۰۰ فروند پهپاد به کشورهای مختلف داده و هر لحظه حداقل ۵۰ پهپادش یه گوشه دنیا دارن پرواز می‌کنن.
خلاصه این YFQ-42A واقعاً همه تجربه‌های قبلی رو جمع کرده و نشون می‌ده آمریکا خیلی جدی دنبال آوردن هواپیماهای مستقل و باهوش به خط مقدم نیروی هوایی‌شه.
راستی هنوز نگفتن تست پروازها دقیقاً کجا برگزار شده یا اینکه قراره چنتای دیگه بسازن، ولی خط تولیدشون تو Poway کالیفرنیا آماده‌اس و هر سال بیشتر از ۱۰۰ تا هواپیما می‌زنن! یعنی شرکت حسابی خودش رو برای تولید سری آماده کرده.
در کل باید گفت این پرنده‌ی خفن قراره تو آینده نزدیک کلی سر و صدا کنه! هوش مصنوعی، قدرت مخفی‌کاری و سرعت تولیدش می‌تونه معادلات نبردهای هوایی رو حسابی تغییر بده… حالا ببینیم آمریکا باهاش چی کار می‌کنه! 🚀
منبع: +
