خب بچه‌ها، بیاین براتون از یکی از جدیدترین بمب‌های دنیای ذخیره‌سازی بگم که حسابی سر و صدا کرده! یه استارتاپ از نیوزیلند به اسم Novodisq یه پلتفرم به اسم Novoblade معرفی کرده که واقعاً عدد و رقم‌هاش آدم رو گیج می‌کنه… ولی خب، جیبتونو هم حسابی میزنه!
داستان از اینجا شروع میشه که Novodisq توی کنفرانس Flash Memory Summit اومد راجع به Novoblade حرف زد. اساس کارش اینه که شما فقط یه سیستم ذخیره‌سازی ساده نداری، بلکه توی هر ماژول یا همون blade (یعنی یه جور سرور خیلی فشرده که همه‌چی توشه) هم ذخیره‌سازی داری، هم قدرت پردازشی، هم شبکه. خلاصه تقریباً همه‌چیز رو تو یه جعبه کوچیک ریخته!
ماژول‌های Novoblade هرکدوم بر بستر SSD (درایو ذخیره‌سازی حالت جامد، خیلی سریع‌تر و بی‌سروصداتر از هاردهای قدیمی) ساخته شدن که هرکدوم ۵۷۶ ترابایت فضای خام دارن. نکته خفنش هم اینجاست که هر SSD در این سیستم می‌تونه تا ۱۴۴ ترابایت ظرفیت داشته باشه! (یعنی چی؟ عملاً روی یه چیزی به اندازه کف دست، اندازه‌ی انبار فیلم‌های کل عمرت جا داری!) این SSDها هم همه‌شون از نوع E2 فرم‌فکتور هستن – یه استاندارد جدید برای SSDها که مخصوص دیتاسنترهاست، یعنی واسه شرکت‌هایی که دیتاهای غول‌آسا دارن.
حالا یه کم بری جلوتر، هر ۲ یونیت (یعنی یه بخش نسبتاً کوچیک از رک توی دیتاسنتر) می‌تونه تا ۲۰ تا از این ماژول‌ها رو تو خودش جا بده که میشه ۱۱.۷۵ پتابایت فقط توی یه قفسه!
اما اگه یه رک کامل ۴۲ یونیتی رو با این پُر کنی، ظرفیت می‌ره تا رقم رویایی ۲۳۰ پتابایت! (پتابایت یعنی هزار ترابایت—واقعاً فضا رو ترکوندن.)
ولی ماجرا فقط به ذخیره‌سازی ختم نمیشه. Novoblade یه چیز رو دنبال Hyperconverged Design صدا میزنه – این یعنی داخل هر blade علاوه بر حافظه، پردازنده (ARM64 core – معماری محبوب پردازنده‌های کم‌مصرف، مثل موبایل و تبلت)، FPGA (نوع خاصی از پردازنده‌های برنامه‌پذیر برای سرعت بالا)، حتی موتور هوش مصنوعی یا یادگیری ماشین هم می‌تونین داشته باشین. تازه شبکه‌ش هم پشتیبانی از سرعت‌های خفن ۲۰۰ تا ۴۰۰ گیگابیت بر ثانیه رو داره. (مقایسه کن با اینترنت خونه‌ات که مثلاً ۱۰۰ مگابیت باشه!)
Novodisq ادعا کرده این سیستم تا ۹۵٪ برق کمتری نسبت به ذخیره‌سازهای معمولی دیتاسنتر مصرف می‌کنه. (یعنی اگه دیتاهای سنگین داری و دغدغه قبض برق داری، ایده‌آلی! البته هنوز هیچ تست و مقایسه‌ی مستقلی منتشر نشده که این ادعاها رو تأیید کنه.)
همونطور که انتظار دارین، این حجم فشردگی و امکانات بدون هزینه نیست! قیمت دقیقش رو نگفتن، ولی یه ۱۲۲.۸۸ ترابایتی SSD معمولاً الان (اونجوری که تابستون ۲۰۲۵ قیمت دارن) نزدیک ۱۴ هزار دلار تموم میشه. یعنی فقط چهار تا SSD اختصاصی ۱۴۴ترابایتی واسه یه blade، خودش بیشتر از ۶۰ هزار دلار درمیاد—و هنوز اصلاً به سراغ منابع پردازشی و شبکه نرفتیم!
اگه ۲۰ تا از این bladeها رو توی یه یونیت ۲U بذاری، جمعش تقریباً ۱.۲ میلیون دلار درمیاد. حالا فکر کن یه رک کامل ۴۲U و ۲۳۰ پتابایت ظرفیت بزنی، قیمتش خیلی راحت از ۲ میلیون دلار بالا میزنه! یعنی عملاً این سیستم برای هر کسی مقرون به صرفه نیست و مخصوص سازمان‌های خیلی خاص و پولدار ساخته شده.
نکته دیگه اینه که Novoblade همزمان هم سرور ذخیره‌سازی، هم پلتفرم «همگرای محاسباتی» هست. می‌تونی باهاش مدل‌های مختلف دسترسی مثل block, file و object storage (انواع مختلف سازمان‌دهی و ذخیره‌سازی دیتا توی سرورها) رو استفاده کنی، یا مثلاً بذاری تو یه سیستم توزیع‌شده مثل Ceph یا Lustre (که برای مدیریت دیتاهای حجیم و پخش‌شده بین چندین سرور توی دیتاسنترهاست). خلاصه خیلی انعطاف‌پذیره.
فعلاً شرکت‌های بزرگ این حوزه هنوز دنبال بالانس بهتر بین ظرفیت و کارایی هستن و بعیده کسی بتونه هم بزرگ‌ترین و هم سریع‌ترین سیستم رو بسازه که در عین حال ارزونم باشه! باید دید Novodisq تو عمل واقعاً چی ارائه میده یا فقط روی کاغذه.
در آخر، اگه دنبال موبایل ورک‌استیشن‌های خوب یا مینی پی‌سی‌های اقتصادی هم هستی، تو مقاله‌های دیگه TechRadar کلی پیشنهاد هست. ولی اگه از عاشقان دیتا هستی یا دیتا سنتر داری و حسابی پول داری، شاید سیستم Novodisq جدیدترین اسباب‌بازی باشه که بخوای باهاش کل کل کنی!
منبع: +
