اثر یه برنامه حال‌خوب‌کن مخصوص هر نفر روی حال و احوال دانش‌آموزای راهنمایی!

بذار یه داستان بامزه و مفصل برات تعریف کنم درباره یه تحقیق جالب که اومدن روی دانش‌آموزای راهنمایی توی شانگهای چین انجام دادن. اصل موضوع این بود که ما نوجوانا کلی استرس مدرسه و امتحان داریم و خب، خیلی مواقع یه عالمه فکر و خیال سرمون می‌ریزه. حالا یه عده گفتن بیایم ببینیم می‌تونیم با یه روش بامزه از “روانشناسی مثبت” حال بچه‌ها رو بهتر کنیم یا نه.

اینجا یه چیزی به اسم PERMA اومد وسط؛ حالا PERMA یعنی چی؟ این یه مدله که پنج تا پایه داره برای حال خوب: احساس مثبت، همراه شدن با کارا (یعنی کلی حواس جمع و درگیر بودن)، رابطه‌های خوب، معنا داشتن کار و موفقیت یا پیشرفت. هرکدوم یه قسمت از خوشبختی رو می‌سازن و اگه تو زندگی باشن، کل حال و احوال آدمو عوض می‌کنن.

توی این تحقیق ۱۵۴ تا دانش‌آموز رو تصادفی دوتا گروه کردن: یه سری رفتن تو گروه آزمایشی (۷۷ نفر)، بقیه هم گروه کنترل. گروه آزمایشی ۸ هفته هر هفته یه جلسه برای هرکدوم از پنج مورد PERMA داشتن؛ یعنی حسابی روشون کار کردن که حالشون از لحاظ عاطفی، روابط، پیشرفت و معنا و این چیزا بهتر شه. گروه کنترل؟ اونا فقط کلاسای عادی روانشناسی مدرسه رو داشتن.

حالا، چی شد؟ اولش (قبل از شروع برنامه)، بچه‌های گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل امتیازای پایین‌تری داشتن از نظر احساس مثبت (۱۲.۴ در مقابل ۱۳.۸)، روابط (۱۲.۴ در مقابل ۱۳.۸) و حال خوب کلی (۴۷.۵ در مقابل ۵۱.۱). اما بعد از این که برنامه تموم شد، یه تغییر جالب رخ داد:

  • احساس مثبت بچه‌های گروه آزمایشی ۲.۳ امتیاز رفت بالا!
  • روابطشون هم ۲.۲ امتیاز بهتر شد.
  • حس کلی حال‌خوبیشون ۳.۴ امتیاز بیشتر شد.

یه عالمه دیگه چیزا هم بهتر شد: حس موفق شدن، درگیر بودن تو کارا (یعنی همون Engagement که میشه موقعی که سرت گرمه کاری و یادت می‌ره زمان داره می‌گذره)، تمرکز رو هدفا، نگاه مثبت به زندگی و کل تاب‌آوری (یعنی Resilience، که در واقع همون سرسختی و مقاومت در برابر اتفاقای بد هست) همشون بالاتر رفت.

توی بخش سبک مقابله (Coping style یعنی روشی که با مشکلات و فشارا کنار میای)، تغییر زیادی دیده نشد، ولی تمایل به مقابله مثبت یه کم بهتر شد، تمایل به مقابله منفی (یعنی اون کارایی که وقتی اوضا خرابه یه جور منفی‌تر واکنش نشون می‌دیم) یه کوچولو کمتر شد.

خلاصه؛ به شکلی علنی نشون داده شد که این برنامه شخصی‌سازی شده به درد نوجوانا می‌خوره و می‌تونه حال روانی و تاب‌آوریاشونو حسابی بهتر کنه. البته باید بگم اندازه نمونه برای تحلیل جفتی خیلی کم بوده (فقط ۵۸ نفر) و اینکه پژوهش همزمان با امتحانای پایان‌ترم بوده، احتمال داره بعضی نتیجه‌ها همین تاثیر رو داشته باشه. محقق‌ها گفتن بهتره در آینده اثر این برنامه‌ها رو در مقیاس بزرگ‌تر و شرایط مختلف مدرسه‌ها بسنجن تا مطمئن‌تر باشیم.

جمع‌بندی بخوام بگم: اگه دوست داری حالتو بهتر کنی، یه کم PERMA رو وارد زندگی کن. می‌تونه از یه حس کوچولو شروع بشه ولی خیلی فرق درست می‌کنه! (و صد درصد کمکت می‌کنه با استرسا بجنگی!)

منبع: +