خب بچهها، کلاً زورگویی یا همون Bullying واقعا یه مشکله تو مدرسهها، مخصوصاً تو مدرسههای روستایی که معمولاً امکانات و نظارت کمتری دارن. تازگیا تعداد اتفاقات زورگویی تو این مدارس بیشتر هم شده و خیلیها دنبال اینن بفهمن ریشهی ماجرا چیه و چیکار میتونیم براش بکنیم.
حالا بیاید یه تحقیقی که تو چین انجام شده رو باهم بررسی کنیم. تو این تحقیق دانشمندها رفتن سراغ دانشآموزای روستایی تا بفهمن چی میتونه جلوی زورگویی رو بگیره. چیزی که خیلی جالبه اینه که تمرکزشون بیشتر روی معلمها بوده و مهارتهایی که به اسم Social-Emotional Competence میشناسنش. (این یعنی اینکه معلمها چقدر میتونن احساسات خودشون و بقیه رو درک کنن، با بچهها همدردی کنن و روابط خوبی بسازن.)
اما فکر نکنین همین که یه معلم، مهارت احساسی و اجتماعی قوی داشته باشه، زورگوها پا پس میکشن! نتیجهها نشون داده، این مهارتهای معلم به تنهایی نمیتونن مستقیم زورگویی رو تو کلاس کم کنن. داستان پیچیدهتره!
چیزی که توی این تحقیق پیدا کردن اینه که نقش اصلی رو رابطه بین دانشآموزا بازی میکنه. یعنی اگه معلم بتونه جوی بسازه که بچهها با همدیگه دوست باشن و رابطهشون صمیمی و سالم باشه، اون موقع دیگه زورگویی هم کمتر میشه. پس معلم فقط به خودش اکتفا نمیکنه؛ باید روی کل حال و هوای کلاس اثر بذاره.
یه قسمت دیگهش اینه که دانشآموزا خودشون هم باید مهارت اجتماعی و احساسی خوبی داشته باشن (یعنی همون قابلیت همدلی و درک احساسات خودشون و دوستاشون). وقتی هم معلم این مهارتها رو تو بچهها تقویت کنه و هم به رابطهها تو کلاس اهمیت بده، عملاً یه زنجیره درست میشه که تهش زورگویی رو به شدت کم میکنه!
پس چه نتیجهگیری کنیم؟ اگه دنبال راه حل هستیم و میخوایم زورگویی رو تو مدارس روستایی جمع کنیم، باید هم به فکر رشد مهارتهای احساسی-اجتماعی معلمها باشیم، هم روی آموزش این مهارتها به خود بچهها تمرکز کنیم و هم کاری کنیم که تو کلاس یه حال و هوای دوستداشتنی و سالم بین بچهها برقرار بشه.
در کل، معلمهای باحال و مهربون به تنهایی کافی نیستن اگه جمع کلاسشون سرد و بیروح باشه یا بچهها بلد نباشن با هم مهربون باشن. باید یه زنجیره مثبت درست کنیم که هم معلم و هم بچهها باهم توش سهیم باشن تا جلوی زورگویی رو بگیریم. نوش جان این نکته برای همهی اونایی که دوست دارن مدرسه رو جای بهتر و شادتری کنن!
منبع: +
