خب، یه خبر خیلی جالب افتاده که میخوام واستون تعریف کنم! توی یه شهر قدیمی به اسم Viminacium تو صربستان (که در زمان امپراتوری روم یه پایگاه نظامی بوده)، باستان‌شناس‌ها جمجمه‌ی یه خرس قهوه‌ای رو پیدا کردن. اما نکته خیلی عجیب چیه؟ این خرس رو ظاهراً سال‌ها اسیر نگه داشته بودن تا توی مسابقات گلادیاتوری بجنگه! یعنی مثل فیلم و سریال‌هایی که دیدید، واقعاً توی روم باستان حیوانات رو مجبور می‌کردن با گلادیاتورها و گاهی هم با حیووون‌های دیگه یا حتی محکومین مبارزه کنن.
✌️ اول از همه، بذار یه کم درمورد گلادیاتورها و این نمایش‌ها بگم: تو روم باستان، آمفی‌تئاترها رو می‌ساختن تا مردم بتونن بیان، بشینن و جنگیدن گلادیاتورها و حیوانات رو نگاه کنن. آمفی‌تئاتر این شهر که تقریباً 1700 سال پیش ساخته شده بوده، جای حدود 7000 نفر رو داشته. یعنی یه سالن بزرگ حسابی!
حالا داستان خرس چی بوده؟ محقق‌ها سرپرستی تیم رو به عهده داشتن (یکی‌شون دکتر نمانیا مارکوویچ)، میگن شواهد نشون میده این خرس بیش از چند هفته، شاید حتی سال‌ها اسیر بوده و به احتمال زیاد بارها توی این مسابقات نشونش می‌دادن. حتی کنار جمجمه خرس، استخون‌های حیوون های دیگه مثل یه پلنگ هم پیدا کردن. گویا یا حیوانات رو با هم می‌نداختن تو رینگ یا با گلادیاتورهای شکارچی (که بهشون venatores میگن — یعنی گلادیاتورهایی که تخصصشون شکار حیوون بوده) رو به رو می‌شدن.
نکته عجیب و تلخ دیگه: جمجمه خرس نشونه‌هایی از ضربه داره. یه آسیب جدی جلوی سرش بوده که یه ذره هم خوب شده، اما عفونت شدید کرده و احتمالاً این عفونته قاتلش شده. تو مقاله‌ای هم که تو ژورنال Antiquity منتشر شده، گفتن احتمال داره این آسیب رو یه venator (همون شکارچی توی مسابقه) با نیزه زده باشه.
علاوه بر اون، دندون‌ها و فک خرس رو هم بررسی کردن. دیدن که دندون‌هاش خیلی ساییده شده و دچار مشکل بوده. این کاملاً معمولیه برای حیوون‌هایی که مدت طولانی تو قفس اسیر بودن، چون مدام می‌خوان میله‌های قفس رو گاز بزنن! (یعنی خیلی وضعیت ناراحت‌کننده‌ای داشته.)
تحلیل DNA باستانی (یعنی بررسی ژنتیکی از نمونه‌های قدیمی) هم نشون داده خرس نر و اهل همون محدوده بوده، و حدود ۶ سالش بوده وقتی مرده. با روش تاریخ‌گذاری کربن (یه تکنیک برای تشخیص سن استخوان و سنگ و چیزهای دیگه از طریق ترکیبات شیمیایی) هم فهمیدن بین سال ۲۴۰ تا ۳۵۰ میلادی از دنیا رفته؛ دقیقاً زمانی که تو Viminacium کلی این مراسمات خونین انجام می‌شده.
محقق‌ها تأکید کردن: قبلاً تو منبع‌های نوشتاری گفته بودن از خرس‌های قهوه‌ای برای این مسابقات استفاده می‌کردن، اما این اولین باره که “شواهد مستقیم فسیل‌شناسی” براش پیدا شده. یعنی استخون واقعی که این ادعا رو تأیید کنه.
یه نکته کنجکاوی‌برانگیز دیگه هم اینه که گوشت حیوون‌هایی که کشته می‌شدن رو همون نزدیکی‌ها تقسیم می‌کردن و بقایای استخون‌ها رو دم در آمفی‌تئاتر می‌ریختن، نه این‌که گورستان حیوونات داشته باشن!
در مجموع، این کشف نشون میده تو دوران روم عملاً چه رفتار بی‌رحمانه‌ای با حیوانات می‌شده و زندگی تو اسارت، زخمی شدن و در نهایت مرگ، سرنوشت دردناک حیوون‌هایی مثل این خرس بوده.
پس دفعه بعد که فیلم گلادیاتورها می‌بینید، یادتون باشه اون داستان‌ها فقط برای انسان‌ها نبوده—حیوانات بیچاره هم اسیر واقعی این نمایش‌ها بودن!
منبع: +
