بالرین شدن از بچگی یعنی وارد دنیایی شدن که هم هنره و هم ورزشِ خالص! رقص باله فقط واسه فکر و تخیل و ایجاد حس تو تماشاگر نیست، بلکه پره از تمرین‌های سخت، بدن درد و بعضی وقتا آسیب‌هایی که جزء جدایی‌ناپذیرشه. اصلاً تو فرهنگ باله، درد داشتن انگار یه جور عادیه! معمولاً نوجوان‌ها خیلی زود، شاید از همون ۱۰ سالگی، وارد باله میشن و بدنشون وقتی هنوز کامل رشد نکرده شروع به تمرین‌های جدی می‌کنه.
حالا میخوام یه موضوع مهم و باحال رو باهاتون درمیون بذارم! تا حالا به “هویت ورزشی” فکر کردی؟ هویت ورزشی یعنی اینکه چقدر یه نفر خودش رو ورزشکار می‌دونه و این نقش براش مهمه. مثلاً یکی که هویت ورزشی بالایی داره، ممکنه بیشتر همهٔ شخصیتش به ورزش ربط پیدا کنه و مثلا همه رو خودش به عنوان ورزشکار ببینه. ولی کسی هم هست که ورزش رو فقط یه تفریح یا سرگرمی می‌بینه.
توی یه تحقیق جالب، ۴۴ تا بالرین دختر آمریکایی که بین ۱۰ تا ۱۸ سال سن داشتن، سال ۲۰۲۲ اومدن و تو یه مطالعه مقطعی شرکت کردن. مقطعی یعنی تو یه زمان مشخص همه رو بررسی کردن نه در مدت طولانی. بهشون چندتا پرسشنامه دادن و سعی کردن بفهمن اون‌هایی که حین تمرین درد دارن، چه فرقی با بقیه دارن. اون‌هایی که درد داشتن و اون‌هایی که نداشتن رو از نظر سن و سطح تخصص با هم تطبیق دادن که مقایسه درست باشه. برای بررسی دقیق‌تر هم از یه تست آماری به اسم “Mann-Whitney U” استفاده کردن (یه تسته که تفاوت‌های دو گروه رو بدون فرض توزیع نرمال می‌سنجه).
نتایج مطالعه خیلی جالب بود! معلوم شد بالرین‌هایی که درد داشتن، هویت ورزشی قوی‌تری داشتن؛ یعنی خودشون رو بیشتر از بقیه به عنوان یه ورزشکار می‌دیدن و این حس انحصاری بودن یا “Exclusivity” و حتی وقتی حس منفی به سراغشون میومد، قوی‌تر بود. نکته دیگه این بود که همه بالرین‌ها بیش از ۸ ماه سال رو بدون تعطیلات می‌رفتن سر تمرین، اما اون‌هایی که درد داشتن، بازم تمرین‌شون بیشتر از بقیه بود! شاید به همین خاطره که بیشتر خودشون رو ورزشکارِ واقعی تصور می‌کنن و درد داشتن واسشون پذیرفته‌تر و حتی افتخاره.
حالا نتیجه اخلاقی این تحقیق این بود که بالرین‌ها (و شاید هر ورزشکار نوجوان دیگه) باید حتماً وقت بذارن واسه استراحت و ریکاوری، مخصوصاً اگه آفسیزن ندارن. آفسیزن یعنی همون دوره‌هایی که هیچ مسابقه یا تمرینی نیست و بدن فرصت بازسازی پیدا می‌کنه. تازه آموزش‌هایی هم که به بالرین‌ها داده میشه، باید شامل نحوه کنار اومدن با مصدومیت، درد و حتی اجراهای ضعیف باشه تا حالشون از نظر روحی و جسمی بهتر باشه.
خلاصه، درد تو باله انگار هم رفیق آدمه هم دشمن! مهم اینه که بتونی هم هویت ورزشی‌تو حفظ کنی ولی به بدنت و ذهنت هم استراحت بدی که بتونه ادامه بده. پس اگه بالرین هستی یا یکی رو می‌شناسی، یادگیری نحوه درست تمرین، استراحت و کنار اومدن با فشار و درد خیلی واجبه! همین حالا برو یه لیوان آب بخور و به بدنت گوش بده 😉
منبع: +
