خب بیا یکم درباره یه تحقیق جالب که روی معلم‌های مدرسه ابتدایی در شیلی انجام شده صحبت کنیم. اصل داستان اینه که محقق‌ها رفتن سراغ یه چیز خیلی مهم: این که چی باعث میشه معلم‌ها حس کنن تو کارشون قوی و مؤثر هستن. اگه بخوام ساده‌تر بگم، بهش می‌گن «خودکارآمدی معلم»؛ یعنی این که معلم مطمئن باشه می‌تونه از پس مشکلات کلاس بربیاد و بچه‌ها رو خوب مدیریت کنه.
تو این تحقیق حدود ۱۴۲۶ تا معلم رو بررسی کردن و یه مدل پیشرفته با نام “مدلسازی معادلات ساختاری” یا همون SEM (که یعنی با یه روش آماری پیچیده می‌خوان روابط بین عوامل مختلف رو ببینن) استفاده کردن تا بفهمن چه چیزی خودکارآمدی معلم رو بیشتر می‌کنه.
حالا دو تا ویژگی خیلی مهم رو زیر ذره‌بین بردن: اولی “تاب‌آوری” یا همون Resilience (یعنی اینکه آدم بتونه با سختی‌ها و چالش‌ها کنار بیاد و دوباره روحیه‌ش رو حفظ کنه) و دومی “رفتار نوع‌دوستانه” یا Prosociality (یعنی اون حس کمک کردن و مهربونی به بقیه، مخصوصاً بچه‌ها).
نتیجه چی بود؟ فهمیدن که معلم‌هایی که تاب‌آوری بالاتری دارن، حس قوی‌تری هم نسبت به توانایی خودشون پیدا می‌کنن. این تأثیر هم مستقیم دیده میشه (یعنی هر چی تاب‌آورتر باشن، خودشون رو قوی‌تر می‌بینن) و هم غیرمستقیم؛ یعنی اگه معلم هم تاب‌آور باشه و هم مهربونی و رفتار اجتماعی خوبی نشون بده، خودکارآمدیش دوچندان میشه!
جالب‌تر اینکه، وقتی بازتر بررسی کردن دیدن از بین سه بُعد مختلف خودکارآمدی، این دو عامل (تاب‌آوری و رفتار نوع‌دوستانه) بیشتر از همه روی «استراتژی‌های آموزشی» و «درگیر کردن دانش‌آموزها» اثر دارن. حالا این دو تا یعنی چی؟ استراتژی آموزشی یعنی معلم چه روش‌هایی برای درس دادن و یادگیری بچه‌ها استفاده می‌کنه؛ درگیر کردن دانش‌آموز هم یعنی بچه‌ها رو چطوری به کلاس و درس علاقه‌مند نگه می‌داره.
خلاصه این تحقیق پیشنهاد میده توی آموزش معلم‌ها باید بیشتر روی مهارت‌های اجتماعی و احساسی کار کنیم. یعنی فقط نریم دنبال آموزش مباحث خشک علمی! این مهارت‌ها مثل تاب‌آوری و نوع‌دوستی واقعاً می‌تونن به معلم کمک کنن کلاسش رو بهتر مدیریت کنه، بیشتر به دانش‌آموزها انگیزه بده و کلاً حس مفید بودن بیشتری داشته باشه.
اگه معلمید یا دوست معلم دارید، این تحقیق میگه وقتشه یه کم روی تاب‌آوری و مهربونی خرج کردن تو کلاس بیشتر فکر کنید؛ چون واقعاً رو کارتون تاثیر می‌ذاره!
منبع: +
