خب دوستای فضایی‌بازم، این داستان یه آستروئید واقعا بزرگه که قبلاً همه رو ترسونده بود! اسمش رو گذاشتن 2025 FA22 و اندازه‌ش، تقریباً بین 130 تا 290 متره؛ یعنی چیزی حداقل به بلندی ساختمونای خیلی بلند تو شهرامون. اگه یه روزی قرار بود بخوره به زمین، می‌تونست کل یه شهر رو نابود کنه! اما نگران نباشین، چون تازه معلوم شده خیلی هم خطرناک نیست.
ماجرا از این قراره که همین امسال، تلسکوپ Pan-STARRS 2 تو هاوایی این سنگ فضایی رو پیدا کرد. گزارش اولیه نشون می‌داد که شاید تو سال 2089، یعنی حدود ۶۵ سال دیگه، با احتمال خیلی کم (فقط 0.01 درصد!) بیاد سمت زمین و تصادف کنه. یعنی واقعاً احتمال خیلی کم بود، ولی بازم همه رو تو جَو انداخت. حتی سازمان فضایی اروپا (که همون ESA یا European Space Agency هست) این آستروئید رو برای مدتی تو لیست خطرناک‌ترین‌ها گذاشت.
حالا بعد از کلی بررسی و مشاهدات جدید، دانشمندا گفتن خیالتون راحت! آستروئید FA22 فعلاً هیچ خطری برامون نداره و کلاً هم از لیست نگرانیای ESA در اومده. آخه سازمان‌های فضایی مدام دنبال اینن که ببینن اجرام نزدیک به زمین (یعنی Near-Earth Objects یا همون NEOها) به کدوم سمتی حرکت می‌کنن و از هر خطری پیشگیری کنن.
فاز جالب ماجرا اینجاست که روز پنجشنبه (همون 18 سپتامبر)، این آستروئید قراره با سرعت حدود 38,600 کیلومتر بر ساعت (یعنی تقریباً 24,000 مایل تو ساعت) از فاصله 835,000 کیلومتری زمین رد شه. برای مقایسه بد نیست بدونین این فاصله بیشتر از دو برابر فاصله زمینه تا ماهه!
حالا خبر خوب واسه رصدگرها: این گذر نزدیک رو می‌تونین یا با تلسکوپ خونگی ببینین، یا اصلاً راحت‌تر، با یه لایو استریم مجانی که تیم Virtual Telescope Project قراره برگزار کنه. اونم با تلسکوپی که توی منچیانو ایتالیا هست! حتی اگه تلسکوپ یا دوربین دوچشمی مخصوص ستاره‌بینی دارین (دقیقاً همون binoculars مخصوص دیدن ستاره‌ها)، میشه آستروئید رو دید! اپارنت مگنیتود (یا همون روشنایی ظاهری تو آسمون) موقع نزدیک شدنش ۱۳ میشه؛ یعنی فقط کمی روشن‌تر از اونیه که با چشم غیرمسلح دیده بشه.
یه نکته باحال دیگه: شبکه بین‌المللی هشدار آستروئیدها (International Asteroid Warning Network یا به اختصار IAWN) قراره از این فرصت استفاده کنه و اردو تمرین مقابله با برخورد آستروئید رو به بهونه اینکه “شاید ۲۰۸۹ بخوره به زمین!” اجرا کنه. اینو میگن شبیه‌سازی اضطراری؛ یعنی مثلاً دانشمندا تمرین می‌کنن ببینن اگه واقعاً این سنگ غول بیان بیفته سمت زمین، چجوری میشه منحرفش کرد و اطلاعاتش رو دقیق بررسی کرد.
آژانس‌های بزرگی مثل ناسا و تلسکوپ راداری Goldstone تو کالیفرنیا هم از تمام ابزارشون استفاده می‌کنن که اندازه، شکل و خصوصیات دقیق‌تر این آستروئید رو بفهمن. مثلاً تلسکوپ راداری می‌تونه به جز اندازه، حتی شکل کلی این سنگ فضایی رو تو تصویر نشون بده.
اگر دوست دارین خودتون موقعیت آستروئید رو تو آسمون پیدا کنین، سایت‌هایی مثل TheSkyLive.com راهنمایی‌تون می‌کنن.
جالب‌تر اینکه، حتی این عبور نزدیک هم تا ابد نیست. بر اساس محاسبات جدید ناسا، تو سال 2089، فاصله نزدیک‌ترین رد شدنش از زمین قراره حدود 6 میلیون کیلومتر باشه؛ یعنی خیلی خیلی دورتر از حالت الانش. اما باز تو سال 2173، یعنی ۱۵۰ سال دیگه، قراره یه مرتبه دیگه خیلی به زمین نزدیک بشه، تا جایی که فاصله‌ش کمتر از فاصله ما تا ماه میشه!
خلاصه کلی دانشمند این روزها پای رصدآسمون نشستن و این سنگ بزرگ رو زیر نظر دارن. حالا دیگه می‌دونیم کسی قرار نیست با این آستروئید تصادف کنه و همه چیز در امنت. ولی همیشه خوبه این تمرین‌ها و بررسی‌ها رو جدی بگیریم، چون بالاخره زمینمون دست تنهاست و باید هوای خودمون رو داشته باشیم!
پس شب پنجشنبه رو از دست ندین، شاید بتونین با کمی ذوق و ابزار مناسب این مهمون فضایی را از نزدیکی زمین ببینین!
منبع: +
