خب بچه‌ها، یه خبر جنجالی داریم که این روزها حسابی تو دنیا سرش بحثه! ماجرا در مورد یه سیارک به اسم 2024 YR4 ـه که کشفش فقط یه چند ماهی بیشتر نمی‌گذره، ولی کلی دردسر به بار آورده!
وقتی این سیارک رو اواخر سال 2024 پیدا کردن، دانشمندها اولش با کمی اطلاعات گفتن احتمال داره تو سال 2032 بزنه به زمین. بگو ببینم! احتمال برخوردش رسیده بود به 3.1%. حالا شاید فکر کنی این عدد کمه، ولی از نظر دانشمندها برای یه چیزی به این بزرگی (اندازه‌ش حدود 55 متر یعنی تقریباً قد یه آپارتمان 18 طبقه!) این عدد ترسناکه چون اگر بیفته روی یه شهر، اون شهر رو با خاک یکسان می‌کنه! واسه همین اسمش رو گذاشتن “city killer” یعنی قاتل شهر.
ولی خدا رو شکر با مشاهدات جدید، شانس برخورد به زمین حسابی اومد پایین. الان توی سال 2025 کارشناسا گفتن احتمال برخورد با زمین شده کمتر از یک در 360 (یعنی فقط 0.28%). پس فعلاً زمین نفس راحت کشیده، اما داستان تازه شروع میشه!
با بررسی های جدید معلوم شد این سیارک اون‌قدرا ول‌کن ماجرا نیست و حالا شانس خوبی داره که به ماه بخوره! تقریباً 4 درصد ممکنه بره بخوره به ماه! شاید بگی خب ماه که برای ما چه فرقی داره؟ ولی قضیه پیچیده‌ست.
اگه این سیارک بخوره به ماه…
تصورش رو بکن: اگه سیارک 2024 YR4 بکوبه به ماه، کلی غبار و سنگ و خاک ماه (که بهش می‌گن “رگولیت” یعنی لایه سطحی پر از خاک و ریگ ماه) پرت میشه تو فضا. اینا میشن چیزی به اسم “خرده شهاب‌سنگ” (Micrometeoroid)، یعنی ذرات ریز فضایی که میان سمت زمین و دور و برش. دانشمندها گفتن اگه این اتفاق بیفته، تا 1000 برابر بیشتر از حالت عادی، این خرده سنگ‌ها تو مداری نزدیک زمین پخش میشن! بعد فکرش رو بکن این ذرات می‌تونن راحت سفینه‌های فضایی، ماهواره‌ها، حتی لباس فضانوردها رو سوراخ کنن! یعنی حسابی خطرناک میشه مخصوصاً واسه ایستگاه فضایی بین‌المللی (اگه تا قبل 2031 پایین نیومده باشه).
حالا بیایم در مورد راه‌حل حرف بزنیم!
اولین ایده که به ذهن می‌رسه اینه که بیفتیم به جونش و قبل برخورد یه جوری مسیرش رو کج کنیم. مثلاً همین چند سال پیش ناسا یه ماموریت داشت به اسم DART که یه سفینه رو کوبید به یه قمر کوچولوی یه سیارک (اسمش Dimorphos بود) و تونست مسیرش رو یک ذره تغییر بده. ولی اینجا قضیه فرق داره! وزن (و مشخصات دیگه) 2024 YR4 دقیق مشخص نیست و فرصت هم محدوده! اگه بی‌دقت عمل کنیم شاید اصلاً مسیرش به سمت زمین منحرف شه! فقط همینو کم داشتیم!
پس چی کار کنیم؟ یکی از ایده‌هایی که مطرح شده اینه که اصلاً به جای جابجا کردن، با یک ماموریت سبک DART بریم و بزنیمش تکه تکه کنیم! یعنی سفینه بره فقط واردش کنه به چند تا تیکه کوچیک‌تر! ولی خب این ایده هنوز عملی نشده و فقط روی کاغذه. البته ناسا چند سال وقت داره تا بین سال‌های 2030 تا 2032 چنین ماموریتی راه بندازه.
حالا اگه این هم نشه چی؟ دانشمندها یه فکر خفن‌تر کردن: بفرستیمش رو هوا با بمب اتمی!
جدی میگم، اگه دوتا ایده بالا جواب نده، ناسا می‌تونه ماموریت اتمی راه بندازه: یعنی یه موشک با بمب اتمی بفرسته تا وقتی سیارک به زمین یا ماه نزدیک میشه، قبل برخورد منفجرش کنه! این ایده هم تا حالا تست نشده و تئوریکیه ولی شدنیه. فقط باید زودتر بجنبن چون فرصت پیش از برخورد خیلی کمه (بین آخرای 2029 تا آخرای 2031 باید این کار رو کرد).
البته اینجوری نیست که دانشمندها وحشت کرده باشن! تاکید می‌کنن که هنوز 96% احتمال داره اصلاً این سیارک بی‌خیال ماه بشه و راست رد شه بره! اما این داستان یه فرصت خوب شده که دانشمندها تحقیق بیشتری بکنن روی اینکه اگه یه روز تهدید بزرگ‌تری اومد، چی باید کار کنیم.
آخر سر هم گفتن بقیه پژوهشگرا وارد بشن و طرح و زمان‌بندی پیشنهاد بدن تا اگه روز مبادا پیش اومد، آماده‌تر باشیم!
خلاصه بچه‌ها، خطر جدی فعلاً تهدیدمون نمی‌کنه اما فرصتی شده واسه کلی ماجراجویی علمی و آماده شدن برای آینده. نظر شما چیه؟ دوست داشتین یه روزی فیلم تخیلی که با بمب اتم داریم سیارک رو منفجر می‌کنیم، واقعی شه؟!
منبع: +
