یه موضوع خیلی جالب و مهم که این روزا بیشتر بهش توجه می‌کنن اینه که بچه‌ها و نوجوان‌هایی که سندرم داون دارن، چطور می‌تونن احساساتشون رو کنترل کنن یا بعضی وقت‌ها نمی‌تونن!
حالا سندرم داون چیه؟ سندرم داون یه بیماری ژنتیکی هست که باعث میشه فرد یه مقدار ناتوانی هوشی یا همون Intellectual Disability (یعنی محرومیت‌هایی توی یادگیری و برخی مهارت‌ها) داشته باشه. اما جالب اینجاست که به این جنبه‌ش تا حالا خیلی توجه نکرده بودن: وقتی کنترل احساسات (که بهش Emotion Regulation میگن) کار سختی میشه یا کلاً بهم می‌ریزه! این حالت رو بهش اختلال تنظیم احساسات یا همون Emotion Dysregulation میگن.
یه تحقیق خیلی جالب اومده بررسی کرده که بچه‌هایی که سندرم داون دارن، اگه دچار این اختلال تنظیم احساسات بشن، چه تفاوت‌هایی با بقیه دوستاشون پیدا می‌کنن؟ یعنی کسایی که سندرم داون دارن اما مشکل زیادی تو کنترل احساساتشون ندارن.
برای این کار، محقق‌ها اطلاعات ۲۱۴ تا بچه و نوجوان ۶ تا ۱۸ ساله رو بررسی کردن. از این تعداد، ۶۹ نفر مشکلِ اختلال تنظیم احساسات داشتن و بقیه یعنی ۱۴۵ نفر این مشکل رو نداشتن. نکته خوبش اینه که گروه‌ها رو از نظر سن و جنسیت کاملاً متعادل انتخاب کردن که نتیجه‌ها دقیق‌تر باشن.
حالا چی رو بررسی کردن؟ بررسیشون چند بخش داشت:
- اول با پرسش‌نامه‌هایی که پدر و مادرها پر کردن و با مصاحبه، مشکلات هیجانی و رفتاری، همینطور اختلالات خواب بچه‌ها رو در آوردن.
- بعد، با تست‌های استاندارد، مهارت‌های زبان و توانایی دیداری-حرکتی بچه‌ها رو سنجیدن. منظور از دیداری-حرکتی اینه که چقدر راحت مثلاً می‌تونن چیزی رو با دست و چشم هماهنگ کنن، مثل نقاشی کشیدن یا با قیچی کار کردن.
نتیجه‌ها چی نشون دادن؟
- بچه‌هایی که مشکل تنظیم احساسات داشتن، هماهنگی دیداری-حرکتی و توانایی‌های فیزیکی مثل حرکت دادن دست و پا رو بدتر انجام می‌دادن. یعنی انگار یه جورایی کنترل روی بدنشون هم سخت‌تر بود.
- این بچه‌ها از نظر روانی هم بیشتر دچار مشکل بودن؛ یعنی هم علائم بیرونی مثل پرخاشگری یا قانون‌گریزی (به اینا میگن Externalizing Problems)، هم مشکل‌های درونی مثل اضطراب و افسردگی (این‌ها رو Internalizing Problems میگن) توشون بیشتر دیده شد.
- و از اون مهم‌تر، بیشتر با مشکلات خواب طرف بودن، مثل بی‌خوابی یا اتفاق‌های عجیبی که تو خواب می‌افته (که بهش Parasomnia میگن، مثل راه رفتن یا حرف زدن تو خواب).
خلاصه اینکه اگه بچه یا نوجوانی که سندرم داون داره، دچار این اختلال تنظیم احساسات بشه، احتمالاً در بقیه جنبه‌های روانی، حرکتی و حتی خواب هم وضعیتش سخت‌تر میشه و بیشتر کمک و حمایت لازم داره.
پس باید حواسمون باشه اختلال تنظیم احساسات رو جدی بگیریم و برای ارزیابی و درمانش وقت بذاریم، چون واقعاً کیفیت زندگی و رشد روانی بچه‌ها رو تحت تأثیر قرار میده. همین چیزای ساده می‌تونه کلی تو حال و آینده‌شون تأثیر بزاره!
منبع: +
