خب بیا یه کم با هم گپ بزنیم درباره یک تحقیق جالب که توی کشور چین و بین دانشجوهای ترم اول دانشگاه انجام شده. موضوعش اینه که اصلاً وضعیت روانی این بچه‌ها تو این ده سال اخیر (از ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳) چه شکلی بوده؟
ماجرا اینه که دارن همه جای دنیا می‌گن جوون‌ها هر سال دارن بیشتر درگیر مشکلات روحی و روانی می‌شن، مخصوصاً تو دانشگاه‌ها که معمولاً دوران حساسی هم هست. هدف این تحقیق این بوده که بفهمن اصل ماجرا کجاست؛ یعنی چه اختلالاتی یا چه مشکلات روحی‌ای تو این جوون‌ها بیشتر وسطِ معرکه‌س و اگه قرار باشه یه کاری برای کمک بهشون بکنیم، باید رو چی دست بذاریم.
برای این کار اومدن هر سال حال روحی کلی دانشجوی تازه‌وارد رو بررسی کردن؛ دقیقاً روی ۲۴۰۴۷ نفر طی ده سال! حساب کن چه داده‌هایی جمع کردن. ابزارشونم یه چیزی به اسم SCL-90 بوده. حالا SCL-90 رو اگه ندیدی، یه پرسشنامه‌س که باهاش انواع و اقسام علائم روانی مثل افسردگی، اضطراب، ترس، پرخاشگری و … رو می‌سنجن.
حالا وقتی داده‌ها رو بررسی کردن، دیدن یه نکته جالب وجود داره: شبکه‌ی علائم روانی (یعنی اینکه چی با چی بیشتر ارتباط داره یا کدوم نشونه‌ها کنار هم میان یا شدیدتر هستن) توی این ده سال تقریباً ثابت مونده! یعنی همون چیزهایی که سال ۲۰۱۴ مهم بودن، هنوزم مهم باقی موندن.
و اما مهم‌ترین و پررنگ‌ترین مشکلات چی بودن؟ سه‌تا شاخصِ اصلی همیشه وسط بودند: اضطراب (همون نگرانی همیشگی و استرس)، افسردگی (حالش معلومه، غمگینی و بی‌حالی و بی‌انگیزگی) و حساسیت بین‌فردی. حساسیت بین‌فردی (Interpersonal Sensitivity) یعنی یه جوری احساس می‌کنی تو روابط با بقیه یا خیلی راحت دلخور می‌شی، یا فکر می‌کنی همه دارن قضاوتت می‌کنن یا نمیشه راحت باهاشون ارتباط گرفت.
بعد از این‌ها، به ترتیب علائمی مثل روان‌پریشی (Psychoticism یعنی نشونه‌هایی شبیه توهم یا افکار خیلی عجیب)، وسواس، پارانوییا (Paranoia یعنی فکر می‌کنی همه چیز یا همه آدم‌ها می‌خوان بهت ضربه بزنن)، پرخاشگری (Hostility)، انواع فوبیا (Phobia یعنی ترس بی‌دلیل و شدید از یه چیزی یا شرایط خاص) و جسمانی‌سازی (Somatization یعنی ذهن آدم مشکلات روحی‌شو تبدیل به درد و مشکل جسمی می‌کنه، مثلاً دل‌درد بدون دلیل پزشکی) هم تو لیست بودن، ولی اون سه‌تا اولی همیشه شاه‌کلید بودن.
جمع‌بندی‌شون این بود که دانشگاه‌ها اگه می‌خوان سلامت روان بچه‌ها رو جدی بگیرن و دنبال راه‌حل باشن، باید اول از همه روی اختلالات اضطراب، افسردگی و همین حساسیت بین‌فردی تمرکز کنن. چون این‌ها تقریباً هر سال، تو مرکز «دردسرها» بودن.
در کل این تحقیق نشون می‌ده با اینکه انواع فشارها و مشکلات بیشتر می‌شن، ولی “دردسرهای اصلی” همچنان همون قدیمیاست و ما کلی راه داریم که بتونیم با پیدا کردن به‌موقع این نشونه‌ها به دانشجوها کمک کنیم. خلاصه، مراقب حال هم باشیم و اگه یکی رو دیدیم که خیلی مضطربه یا به شدت افسرده‌س، خوبه کنارش باشیم یا اگه خودمون بودیم زودتر دنبال کمک بگردیم. چون احتمالاً خیلی تنها نیستیم و خیلی‌های دیگه هم تجربه‌ش کردن!
منبع: +
