بذار همین اول خیالت رو راحت کنم، قراره درباره یه تحقیق حسابی خفن و البته ترسناک حرف بزنیم که تو چین انجام شده! دانشمندهای نظامی چین اومدن آزمایشی کردن درباره حمله‌های هسته‌ای چندتایی به یه هدف، اونم نه بیرون آزمایشگاه، بلکه تو نمونه شبیه‌سازی شده. یعنی ببین تکنولوژی تا کجا رفته که دیگه بمب هسته‌ای رو توی آزمایشگاه شبیه‌سازی می‌کنن!
داستان از این قراره؛ توی یه مجله علمی به اسم “Explosion and Shock Waves” (یعنی “انفجار و امواج ضربه‌ای”) محقق‌ها یه آزمایش عجیب ترتیب دادن که اسمش همون اولش ترسناکه! اومدن بررسی کردن اگه سه تا کلاهک هسته‌ای تقریباً همزمان به یه هدف بخوره، چه اتفاقی میفته؟ خوب طبیعتاً تاثیرش خیلی بیشتر از یه دونه بمبه. اینا دیدن که قدرت تخریب چندتا انفجار متوالی، یه چیزی فراتر از تجسم و فهممونه!
محقق‌های چینی از دانشگاه مهندسی ارتش چین تو شهر نانجینگ، به رهبری یه استاد به اسم شو شیاوهوی (Xu Xiaohui)، تو این پروژه بودن. اونا نشون دادن که تا الان اکثر آزمایش‌ها درباره انفجارهای زیرزمینی فقط روی یه بمب تمرکز داشتن و همه فکر می‌کردن همون یکی کارو درمیاره. ولی الان دیگه اوضاع فرق کرده؛ تکنولوژی دفاعی به‌سرعت در حال پیشرفته و سلاح‌های هسته‌ای جدید هم دارن یه جورایی “باهوش‌تر” میشن. مثلاً قبلاً فکر می‌کردن بمب‌افکن «لیزری» خیلی خفنه، الان کلاهک‌های هسته‌ای جدید و “کم قدرت” (Low-yield) اومده که هدایت‌پذیرن و مثلاً چندتا از اونا رو با هم می‌تونن روی یه نقطه بندازن.
خود آمریکا و روسیه هم مدت‌هاست دارن روی این مدل سلاح‌ها کار می‌کنن؛ سلاح‌هایی با چندتا کلاهک که می‌تونن چندتا نقطه رو با هم بزنن، یا حتی همه رو دقیقه روی یه نقطه فرود بیارن. تا همین اواخر، این مدل حمله‌ها فقط روی کاغذ بودن و هیچ‌کس واقعاً تستشون نکرده بود.
حالا بریم سر اصل ماجرا؛ دانشمندان چینی یه سیستم جدید ساختن که توش می‌تونن اثر انفجار چندتا بمب هسته‌ای (خیلی کوچیک‌تر، ولی شبیه‌سازی‌شده) رو همزمان تست کنن. روش کارشون اینه؛ با استفاده از “similitude theory” (یعنی نظریه شباهت مقیاسی – روشی که تاثیر پدیده‌های بزرگ رو توی مدل کوچکتر و امن‌تر بررسی می‌کنه)، اومدن قدرت انفجارای بزرگ رو تو یه دستگاه خیلی کوچیک و کم‌هزینه شبیه‌سازی کردن. توی این دستگاه، اول یه تفنگ گازی پرفشار کوچولو، گلوله‌هایی رو با سرعت زیاد به یه کره شیشه‌ای پر شده از گاز مخصوص نفجرنده شلیک می‌کنه و این همون انفجار سریع کنترل شده است که می‌خوان اثرش رو ببینن.
حالا جذابیت ماجرا اینجاست که قبل از این تحقیق، هیچ کشوری واقعاً فرصت و امکان آزمایش همزمان انفجارای هسته‌ای زیرزمینی رو نداشت. اما چینی‌ها با این سیستم خلّاقانه‌شون، تونستن کاری کنن که حتی اثر “دهانه‌سازی” (یعنی گودال‌هایی که بعد انفجار زیرزمینی تو زمین ایجاد میشه) رو هم شبیه‌سازی کنن.
نتیجه چی شد؟ حساب کن که با این روش، منطقه آسیب‌دیده سطحی تونست از ۷۱هزار فوت مربع به ۸۶۰هزار فوت مربع برسه! (فوت مربع یعنی یه واحد مساحته، حدود ۰.۰۹ متر مربع). یعنی واسه اینکه بهتر متوجه شی، این مساحت تقریباً ۶۰ درصد کل پنتاگونه! مثلاً تو طرحشون حتی با یه انفجار پنج کیلوتنی در عمق ۲۰ متری، اگه به جای یه بمب سه‌تا باشه، محدوده خسارت چهاربرابر میشه!
خلاصه این که تیم شو شیاوهوی به این نتیجه رسیدن که اگه فرصت بدی چندتا بمب همزمان بره زیر زمین و بترکه، راندمان گودال‌سازی و تخریب خیلی خیلی بیشتر از یه تکه منفجر شدنه. اینم یه هشدار جدی برای کساییه که پناهگاه‌های فوق‌مقاوم می‌سازن! احتمالاً این یافته‌ها کم‌کم وارد استراتژی‌های دفاعی (یا حتی حمله‌ای!) چین میشه و شاید کشورای دیگه هم از این ایده استفاده کنن.
در یک کلام، یه انقلاب در نحوه درک و طراحی حملات هسته‌ای، مخصوصاً علیه پناهگاه‌های زیرزمینی حسابی، داره اتفاق میفته و چین فعلاً پیشتازه! حالا اگه دوست داری یه روزی فیلم علمی-تخیلی بسازی، این مقاله مواد لازم رو بهت داد! 😉
منبع: +
