شاید برات جالب باشه بدونی که پدربزرگ و مادربزرگ‌ها کلی نقش مهم توی خوشحالی و سلامت روحی نوه‌هاشون دارن، حتی اگه خودشون دیگه تو بزرگسالی اون نوه‌ها نباشن. بیاید با هم یه نگاه صمیمی‌تر و دوستانه بندازیم به نتایج یه تحقیق جذاب درباره این موضوع.
ماجرا اینجوریه: امروزه به خاطر اینکه آدم‌ها بیشتر عمر می‌کنن و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها هم معمولاً تجربه و مهارت‌های اجتماعی (یعنی بلد بودن ارتباط برقرار کردن و کنار اومدن با آدم‌ها) بیشتری دارن، می‌تونن تاثیر خیلی مثبتی روی بزرگ شدن نوه‌هاشون بذارن. مخصوصاً تو دوره‌ای که اسمش رو گذاشتن «برخاستگی بزرگسالی» یا “emerging adulthood”. یعنی همون سنین حدود ۱۸ تا ۲۹ سالگی که طرف داره کم‌کم وارد دنیای آدم‌بزرگ‌ها میشه و کلی چالش روحی و اجتماعی پیش روشه.
حالا سوال جالب اینه: آیا اینکه وقتی کوچولو بودیم پدربزرگ و مادربزرگمون حمایتمون می‌کردن، هنوز هم توی این سن و سال، تاثیری رو حال روحیمون داره یا نه؟
برای جواب به همین سوال، محقق‌ها اومدن یه بررسی حسابی انجام دادن. حدود ۵۱۴ نفر جوون (بین ۱۸ تا ۲۹ سال)، پرسشنامه‌هایی پر کردن و در مورد حال روحی فعلی‌شون و رابطه‌ای که با خونواده و پدربزرگ مادربزرگ‌هاشون داشتن، توضیح دادن. حتی ازشون خواستن یادشون بیاد که توی بچگی چه جور حمایتی از پدربزرگ و مادربزرگشون می‌گرفتن (یعنی گذشته رو بازگو کنن). همزمان، میزان حمایتی که الان تو این سن از پدربزرگ و مادربزرگشون می‌گیرن هم اندازه‌گیری شد.
اینجا یه نکته فنی بگم: تو این تحقیق از روشی به اسم «رگرسیون خطی چندگانه» استفاده کردن که یه جور تحلیل آماریه (یعنی محاسبه می‌کنه که چندتا عامل با هم چه تاثیری روی یه نتیجه دارن). خلاصه کارش اینه که بفهمیم دقیق چیا روی سلامت روحی تاثیر گذاشته.
خب، نتیجه‌ها خیلی جالب بود. اگه یه نفر تو بچگیش از طرف پدربزرگ یا مادربزرگش حمایت می‌شده، الان که بزرگ و جوون شده، حال روحیش بهتره! حتی اگه پدربزرگ یا مادربزرگش الان دیگه فوت کرده باشه و توی بزرگسالی اون فرد نباشه، باز هم اون تاثیر مثبت حمایتشون تو روحیه طرف مونده. جالب اینجاست که این تاثیر مثبت حتی وقتی که والدین یا سرپرست اصلی رابطه خیلی خوبی با بچه نداشتن، همچنان وجود داشته؛ یعنی رابطه با پدربزرگ و مادربزرگ یه جورایی مستقل عمل می‌کنه.
یه نکته دیگه اینکه حتی تو همین سن جوونی، اگه کسی هنوز با پدربزرگ یا مادربزرگش در ارتباط باشه و ازشون حمایت بگیره، باز هم حال روحیش بهتره. در واقع وقتی هم در کودکی و هم در بزرگسالی این حمایت رو داشته باشی، تاثیرش حتی دوچندان میشه.
این نتیجه‌ها بهمون نشون میدن که چقدر رابطه و حمایت پدربزرگ و مادربزرگ واسه اینکه بتونیم احساساتمون رو مدیریت کنیم (یعنی بلد باشیم احساساتمون رو کنترل کنیم و تو موقعیت‌های مختلف اجتماعی خوب رفتار کنیم) مهمه. مخصوصاً تو اون سالای کودکی که داریم این چیزا رو یاد می‌گیریم، حمایت اونا یه جور محافظ روحیه که تا جوون شدین همراهتونه.
در آخر باید گفت، این تحقیق نشون داد واسه اینکه بفهمیم سلامت روحی هر فردی از کجا ریشه می‌گیره، باید به چند نسل نگاه کنیم؛ یه جور نگاه طولِ عمر که میگه رابطت با هر کسی تو خانواده، حتی اگه سال‌ها پیش بوده باشه، می‌تونه هنوز الان حالت رو خوب کنه! پس اگه پدربزرگ یا مادربزرگ داری، بدون بودنشون و حمایتشون خیلی باارزشه و اگر هم نداری یا از دستشون دادی، بدون همون حمایت‌هایی که گرفتن، تاثیرش تا همیشه باهاته!
منبع: +
