بذار برات تعریف کنم سر چی جدیداً تو چین سر و صدا به پا شده! یک شرکت رباتیک تو شهر شنژن چین – یعنی همون شهری که کلاً به خاطر تکنولوژی و نوآوریش معروفه – کاری کرده که همه رو تو اینترنت متعجب کرده: ربات انسان‌نمایی ساخته به اسم «اُلی» (Oli) که اومده وسط لوکیشن‌های معروف شهر و کنار رقصنده‌های واقعی، رقص کلاسیک چینی اجرا کرده!
اگه برات جالبه بدونی، کل این ماجرا توی یه ویدیو یک دقیقه‌ای منتشر شده که از شنژن بای (یه منطقه با حال کنار آب)، شروع میشه. تو تصویرها، اسکای‌لاین مدرن شنژن رو می‌بینی و ساختمون China Resources که تقریبا انگار آینده رو ساختن! بعد می‌بینیم اُلی ربات داره توی پارک تلنت (Talent Park) قدم میزنه. راستی «تلنت پارک» اولین پارک شهری چینه که به موضوع استعداد اختصاص داره! کلی آدم هم دور و برش جمع شدن، موبایل به دست دارن از این صحنه عجیب فیلم می‌گیرن.
کم‌کم دوتا اُلی دیگه هم میان، روبه‌روی هم می‌ایستن و همه آماده میشن واسه رقص!
حالا بخش جالب شروع میشه. دوربین با کلی حرکت سریع رقصنده‌های واقعی رو نشون میده که با این رباتا حسابی هماهنگ شدن. وسط موسیقی سنتی چینی، دو تا رقصنده با لباس سنتی میان، دور اُلی‌ها می‌چرخن و همزمان رباتا هم حرکاتشون دقیقاً شبیه همون رقصنده‌هاست: دست‌ها و کمر رو به نرمی حرکت میدن، انگار که تو باد دارن می‌رقصن. واقعاً اگه ندونی، شاید فکر کنی آدمه و نه ربات!
نکته باحال اینه که اُلی واقعاً تعادل و حرکاتش شبیه آدمه. اینطوری بگم: «کنترل دقیق حرکتی» یعنی ربات چطور با دقت بالا می‌تونه اعضا و مفصل‌هاش رو حرکت بده. اُلی این کار رو عالی انجام میده.
بعد، لوکیشن عوض میشه و همه میرن به سمت دهکده تاریخی «گانکِنگ هاکا»، که تو کوه‌های شنژن واقع شده. اونجا کلی خونه‌ها و بناهای قدیمی با سقف‌های کاشی‌شده و حیاط سنتی می‌بینی که وسط این فضای باستانی، یه ربات آینده‌ای واقعاً خودنمایی می‌کنه!
تو حیاط‌ها و فضاهای باز هم باز اُلی همگام با رقصنده‌ها راه میره و می‌رقصه و آخرش همه چیز با یه آهنگ و یک ترکیب باحال از تکنولوژی و سنت تموم میشه.
حالا بریم سر اصلِ ماجرا: چرا این ربات اینقدر خاصه؟ اُلی ۱۶۵ سانتی‌متر قدشه و ۵۵ کیلوگرم وزن داره؛ مهم‌تر از اون، ۳۱ درجه آزادی (degree of freedom یا همون تعداد مفصل و حرکت مختلف) داره. مثلاً هرپاش شش تا مفصل داره و دست و کمرش هم یک عالمه انعطاف دارن. واسه همین می‌تونه حرکات ظریف و حتی باله‌وار انجام بده.
شرکت LimX Dynamics اُلی رو طوری ساخته که فوق‌العاده چابک (agile) و ماژولار باشه. منظور از ماژولار یعنی قطعاتش راحت باز و جمع میشن، پس توسعه‌دهنده‌ها می‌تونن راحت روش آزمایش کنن. مغزش هم حسابی مجهزه: چند تا سنسور خیلی قوی داره که می‌تونن همزمان کار کنن (یعنی همون پابرجاموندن همزمان چند حسگر – به این می‌گن multi-sensor fusion). مثلاً یه ژیروسکوپ شش محوره داره به اسم 6-axis IMU که حرکت و تعادل ربات رو می‌سنجه؛ دوربین‌های عمق‌سنج RealSense اینتل رو هم تو سر و سینه‌اش کار گذاشتن. می‌تونه به سنسور خارجی مثل LiDAR هم وصل بشه و محیط اطرافشو سه‌بعدی بسازه و چیزها رو تشخیص بده.
حتی یه کاری کرده بودن که تو یه اتاق، به طور کاملاً خودکار توپ تنیس‌ها رو جمع می‌کرد. یعنی اُلی نه فقط می‌رقصه، بلکه می‌تونه محیط رو خیلی خوب درک کنه و براش برنامه‌ریزی کنن.
آها، کسایی که میخوان با اُلی کار کنن، محدودیت عجیب غریب ندارن: کلی پورت مثل USB 3 و اترنت داره؛ با زبون‌هایی مثل پایتون (که برنامه‌نویس‌ها خیلی دوست دارن) و پلتفرم‌هایی مثل NVIDIA Isaac Sim یا MuJoCo و Gazebo هم سازگاره. حتی کتابخونه‌های حرکتش از راه دور (over-the-air) آپدیت میشن.
کل داستان وقتی قشنگ‌تر میشه که می‌بینی تو اون شهر مدرن شنژن و وسط بافت سنتی «گانکنگ»، سنت و تکنولوژی کنار هم قرار گرفتن و ربات اُلی رو آوردن وسط رقص سنتی. انگار یه جور نماد دوستی انسان و ماشین شده که هر روز دارن به هم نزدیک‌تر میشن.
خلاصه، این اُلی رو باید یه بار تو حرکت و رقص دید؛ نمادی از آینده علم و هنر که واقعاً به گذشته و فرهنگ احترام گذاشته!
منبع: +
