تا حالا به این فکر کردین که هوش مصنوعی فقط قرار نیست تکنولوژی بازی کنه و پولدرآری باشه، بلکه میتونه واقعا زندگی مردم رو بهتر کنه؟ تازگیا در چین کلی محقق دارن روش کار میکنن و یکی از جالبترین پروژههاشون رو یکی از استادهای دانشگاه Xian Jiaotong-Liverpool به اسم سو جیونگلونگ با دانشجوهاتش راه انداخته. اینا یه استارتاپ راه انداختن به اسم Limitless Mind که یه پلتفرم خفن ساخته؛ کارش اینه که متون نوشتاری رو به زبان اشاره (یعنی حرکاتی که ناشنوایان استفاده میکنن برای صحبت کردن) ترجمه میکنه و برعکس!
یکی از باحالترین بخشهاش اینه که اونایی که مشکل شنوایی دارن دیگه نمیتونن حس کنن از جامعه عقب افتادن. یعنی قراره این پلتفرم بره روی گوشیها یا حتی عینکهای هوشمند (همون عینکای دیجیتال که اطلاعات نشون میدن روی شیشهشون). توی این پلتفرم، آواتارهای مجازی هستن که صحبتها رو به زبان اشاره تبدیل میکنن یا متنا رو به صورت بلادرنگ نشون میدن تا ارتباط راحتتر شه. مخصوصا اگه کسی ناشنوا باشه یا با زبان اشاره راحتتر باشه، دیگه محدودیتش کمتر میشه.
لطفاً یادتون باشه: هوش مصنوعی اختصاصی یعنی یه الگوریتم یا مدل که فقط برای یه کار خاص طراحی شده و سبک و جمعجوره، پس میشه راحت روی موبایل یا عینک هوشمند نصبش کرد.
جالب اینکه مسئولین محلی و پارکهای صنعتی هم پشت این پروژه وایسادن تا زودتر بیاد توی بازار. سو و تیمش فقط دنبال نوآوری نیستن؛ میگن باید تکنولوژیهایی بسازیم که یه نیاز واقعی و اجتماعی رو حل کنه. مثلا بچههایی که دچار ناتوانی یادگیری هستن (مثل اوتیسم یا دیسلکسی، یعنی ناتوانی در خواندن و نوشتن) با این ابزارها بهتر یاد میگیرن یا مریضها راحتتر با دکترهاشون حرف میزنن و حتی در محلکار تبعیض خیلی کمتر میشه.
حالا چیز جالب دیگه اینکه تیم سو دارند روی نسل جدید تکنولوژیهای کمکی هم کار میکنن؛ مثل یه سیستمی که حرکت لبها رو تبدیل به متن کنه یا حتی Brain–computer interface یعنی رابط مغز و کامپیوتر که امواج مغز رو به متن تبدیل کنه! (این یعنی یه روزی شاید آدمها فقط با فکر کردن بتونن دستگاهها رو کنترل کنن یا به رانندگی خودران کمک بشه!)
یه نکته مهم: تا سال ۲۰۶۰، طبق یه تحقیق توی مجله پزشکی چین، قراره بیش از ۲۴۰ میلیون نفر توی چین شنواییشون رو تا حد متوسط یا کامل از دست بدن. این آمار واقعا بالاس؛ تقریبا دو برابر سال ۲۰۱۵! واسه همین تحقیقات تو این زمینه خیلی شتاب گرفته.
سو که خودش ریاضی و آمار و مهندسی خونده میگه این اطلاعات فنی کمکش کرده تا زورش به کار با دادههای بزرگ (Big Data یعنی یه حجم عظیم داده که با ابزارهای کلاسیک قابل مدیریت نیست) و تحلیل و مدلسازی الگوها برسه.
از اون طرف، چین یه توفیق دیگه داره؛ بیمارستانهاش معمولا اطلاعات پزشکی زیادی رو برای تحقیقات شریک میشن، پس هوش مصنوعی اونجا میتونه خیلی سریعتر و دقیقتر آموزش ببینه، مخصوصا تو حوزه درمان و حمایتهای روانی.
یه بخش جالب دیگه اینه که تیم سو با یه شرکت رباتیک توی شنژن همکاری میکنه به اسم Mind with Heart Robotics. اینا رباتای خونگی و حیوانات الکترونیکی میسازن که برای حمایت روانی و همراهی احساسی هستن. مثلاً این رباتا میتونن به بچههای اوتیستیک، که ابراز احساسات براشون سخته، کمک کنن. با استفاده از یادگیری ماشین (Machine Learning یعنی یه جور آموزش دادن کامپیوتر با دادههای زیاد)، رباتا حالت چهره رو میستن و در لحظه احساسات هرکسی رو تشخیص میدن، پس مراقبین میتونن بهترین عکسالعمل رو نشون بدن.
تحقیقات سو حتی تو تصویربرداری پزشکی هم هست. مثلاً با مدلهای هوش مصنوعی آموزش دیده روی دادههای خیلی زیاد، علائم بیماری که ممکنه به شکل تغییرات ریز توی صورت باشه (مثلاً ورم یا تغییر رنگ)، قابل شناسایی میشن، که تشخیص زودهنگام رو خیلی آسونتر میکنه.
در کل، فناوریهایی که دارن میسازن قراره کلی به آدمایی که یه جور محدودیت دارن کمک کنه تا بتونن راحتتر زندگی کنن، یاد بگیرن، با بقیه معاشرت کنن و حتی حالشون بهتر شه. اینطوری هوش مصنوعی دیگه فقط برای کارهای خفن علمی یا اقتصادی نیست، بلکه واقعا داره زندگی واقعی مردم رو تغییر میده.
منبع: +
