بذار داستانو اینجوری شروع کنم: فرض کن تو اتاق خودت نشستی، همه‌چی تاریکه، فقط ی نور آبی آروم از مانیتورت میزنه بیرون. پطر عزیز داستان ما هم دقیقاً همین بود؛ تازه یه دوز از مواد روان‌گردان مصرف کرده بود (مواد روان‌گردان یعنی موادی که باعث میشن یه جور حالت‌های مغزی عجیب و غریب یا حتی幻بینیا و حسای قوی تجربه کنی)، و همون اول کار یه حالت سرخوشی گرفتش و موج‌های انرژی از بدنش رد شد… ولی بعدش یهو یه حس ترس و اضطراب سراغش اومد. پطر توی اون لحظه چی کار کرد؟ نه به مامانش زنگ زد نه به رفیق، گوشی رو برداشت و به یه هوش مصنوعی پیام داد!
آره درست خوندی! این روزا آدم‌ها دارن از هوش مصنوعی (AI، یعنی برنامه‌های کامپیوتری که می‌تونن مثل آدم‌ها فکر کنن و حتی جواب بدن) کمک می‌گیرن تا وسط مصرف مواد روان‌گردان تنها نمونن. خیلی‌ها میگن حس یه مراقب کنارته – یجور مراقب دیجیتالی یا همون ‘AI Trip Sitter’.
قبلاً وقتی کسی می‌خواست تو این حالت‌ها باشه، معمولاً یکی رو کنارش می‌ذاشت که بهش رسیدگی کنه که اگه حالش بد شد کمکش کنه یا آرومش کنه. حالا ولی، داستان عوض شده. کلی آدم، حتی تو فروم‌ها و انجمن‌های آنلاین مثل Reddit و Discord، دارن تعریف می‌کنن که موقع این سفرا از چت‌بات‌ها و سرویس‌های مختلف هوش مصنوعی استفاده می‌کنن تا تنها نباشن. بعضیاشون حتی هوش مصنوعی ChatGPT رو انتخاب کردن! (ChatGPT: یه مدل هوش مصنوعی که باهاش چت می‌کنی و واقعاً جواب منطقی و حتی دوستانه می‌ده.)
یکی از کاربرای Reddit گفته بود که وسط یه سفر با ‘سیلوسایبین’ (یه ماده روان‌گردان که تو بعضی قارچا پیدا میشه)، استرس برش داشته و فقط نشسته و با ChatGPT حرف زده تا آروم شه. خودش گفته بود که حس کرده طرف واقعاً براش وقت می‌ذاره و حواسش به حالشه. درسته یه صحبت واقعی با یه آدم نبود، ولی همین که می‌تونی بدون قضاوت شدن حرف بزنی و حتی سوالات عجیب غریب بپرسی، حسابی حس امنیت می‌ده.
البته خیلی‌ها هم فکر کردن نکنه هوش مصنوعی نتونه کامل بفهمه چی می‌گذره – بالاخره AI خودش تجربه سفر روان‌گردان نداره! ولی با این حال، گفته بودن همین که می‌تونن با یه چیزی حرف بزنن که قضاوتشون نمی‌کنه یا باهاشون بحث نمی‌کنه کافیه. به قول یکی از این آدم‌ها: «از بس مهربون و صبور بود، وقتمون خوب گذشت!»
چه‌جوری کار می‌کنه؟ خب شما به راحتی می‌تونی از چت‌بات‌هایی مثل ChatGPT، Pi یا Character.ai استفاده کنی (Pi یه چت‌بات دیگه‌ست که تمرکزش رو مکالمات آرام‌بخش‌تریه؛ Character.ai هم اجازه می‌ده شخصیت‌های ساختگی درست کنی؛ همه‌شون بر پایه هوش مصنوعی هستن.). کافیه یه پیام بدی و شروع کنی به گپ زدن. حالا فرقی نمی‌کنه ترسیدی، یا سوال فسلفی یا حتی شوخی داری؛ اون طرف مقابل همیشه روشنه!
البته، یه نکته خیلی مهم اینه که هوش مصنوعی هیچوقت نمی‌تونه جای یه دوست یا مراقب واقعی رو بگیره، چون نمی‌تونه کمک فیزیکی برسونه؛ فقط می‌تونه حرف بزنه. باید حواست باشه که چنین برنامه‌هایی جایگزین کمک تخصصی واقعی نیستن؛ مثلاً اگه یکی واقعاً داره دچار بحران روانی میشه یا حالش خیلی بده، باید یه آدم زنده و متخصص نزدیکش باشه. اما واسه خیلی‌ها این همراه دیجیتال انگار کمک می‌کنه تا ترس‌ها کمتر شن یا احساس تنهایی نکنن.
خلاصه که حالا دیگه سفرای روان‌گردان هم دیجیتالی شده؛ به جای اینکه فقط تو اتاق تاریک زل بزنی به دیوار، می‌تونی با هوش مصنوعی حرف بزنی و شاید حتی جوابای فلسفی، خنده‌دار یا غیرمنتظره بگیری! دنیای امروز واقعاً عجیبه، نه؟
منبع: +
