کوچیک‌ترین پهپاد دوربینی دنیا که تو قوطی پرینگلز جا میشه!

آقا یه چیز باحال شنیدی؟ یکی از یوتیوبرها به اسم Hoarder Sam اومده کاری کرده که ذهن آدم سوت می‌کشه! طرف رفته یه پهپاد دوربینی (FPV) درست کرده که انقدر کوچیکه قشنگ تو یه قوطی پرینگلز جا میشه ولی بازم می‌تونه مثل پهپادهای معمولی پرواز کنه. حالا FPV یعنی “First-person view”، همون پرواز با دید اول شخص که انگار سوار پهپاد شدی و از دید اون می‌بینی.

معمولاً تو دنیای این پهپادها، مدلی با سایز ۶۵ میلی‌متر رو به عنوان ریزترین سایز عملی می‌شناسن. کوچیک‌ترش کنن کنترل و قدرتش کم میشه و هیچی نمی‌مونه. ولی سام گفته کی گفته نمی‌شه؟ نشونتون میدم!

چی کار کرده؟ موتور و قطعات داخلی یه مدل معروف به اسم BetaFPV Air65 رو برداشته – این مدل خودش یه کوادکوپتر خیلی سبکه و آموزشی خوبیه – بعد شروع کرده دونه‌دونه سیم‌ها و مدارها رو جمع‌و‌جورتر کرده. می‌خواسته یه پهپاد بسازه که نه تنها پرواز کنه، بلکه بتونه تو کف دستت جا شه!

برای اینکه دیگه واقعا از ۶۵ میلی‌متر رد شه، ایده فریم یه مدل عجیبو غریبو گرفته به اسم bone drone یعنی پهپاد استخونی! (حالا این شکلی طراحی شده که ملخ‌ها یکی‌رویه و خیلی جاگیر نیست.) دو تا پروانه تو هر سر می‌ذاری که روی هم بیافتن، اینطوری در عین کوچیکی، تعادل و قدرت پرواز حفظ میشه.

حالا فکر کن! بعد کلی تست و لحیم‌کاری زیر ذره‌بین (واقعاً سیم‌ها انقدر کوچیک بودن که با چشم عادی نمیشد دید)، همه چی رو با دقت میلی‌متری کمینه کرده. آخرش رسونده به یه پهپاد که فاصله مرکز به مرکز پروانه‌هاش فقط ۲۲ میلی‌متره! همه چی – حتی خود باتری و دوربین – جمعاً فقط ۲۵ گرم وزن دارن.

از اونجایی که دیگه ساختار دستگاه خیلی فرق می‌کرد، نرم‌افزار پیش‌فرضش کلاً داغون شد. سام اومد با یه نرم‌افزار مخصوص به اسم Betaflight Configurator، تنظیمات کنترل پرواز رو از صفر دوباره نوشت و هی تِست کرد تا بالاخره همه چی رو ردیف کرد. (Betaflight یعنی یه نرم‌افزاری که می‌شه به پهپادها گفت چطور باید پرواز کنن و مثلاً تنظیم تعادل و واکنش‌پذیری رو دستکاری کنن.)

نتیجه؟ بعد چند بار پرواز آزمایشی و یکی دو بار سقوط (که طبیعیه!) پهپاد تونست به آرومی تو هوا معلق بمونه. با اینکه این همه کوچیکه، فرمان‌پذیریش نزدیک همون مدل معروف Air65 بزرگه. راحت دور می‌زنه، با دقت حرکت می‌کنه و تو هوا می‌مونه.

از لحاظ زمان پرواز، این مینیاتوریه تونست به طور متوسط ۲.۵ دقیقه تو هوا باشه که فقط نیم دقیقه کمتر از نسخه اصلیشه! اینو مقایسه کن با باتری و موتورش که دیگه خیلی کوچیکتر از نمونه اصلیه. راستش تنها چیزی که زیاد کاربردی نیست اینه که ملخ‌ها هم بالا و هم پایینش بیرون زده‌ن و محافظ ندارن، پس برا پرتاب و نشوندنش باید خیلی حواست باشه.

در کل، این پروژه نشون داد اگه پشتکار و صبر داشته باشی، حتی وقتی محدودیت فضا داری، میشه کارایی عالی خلق کنی. به قول معروف: هر کی بگه پهپاد خیلی کوچیک نمی‌تونه درست پرواز کنه، بهتره این ساخته‌ی سام رو ببینه که فقط با ۲۲ میلی‌متر هنوزم حسابی می‌تونه پرواز کنه!

منبع: +