سلام رفقا! امروز قراره درباره یه موضوع خیلی داغ و جالب حرف بزنم: تأثیر شبکه‌های اجتماعی و اون الگوریتم‌های پیشنهاددهنده‌شون روی علاقه سیاسیِ ما. ببینید، همه‌مون تو شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک و X (همون توییتر قبلی) کلی وقت می‌گذرونیم، ولی تا حالا واقعا فکر کردین چی داره باعث میشه بعضی‌ها بیشتر حواس‌شون به مسائل سیاسی جمع بشه و بعضی‌ها حس و حالش رو ندارن؟
خب، یه تحقیق جدید انجام شده که اطلاعات جالبی بهمون میده. تو این تحقیق، اومدن با بیش از ۳۳۰۰ نفر کار کردن و دادههاشون رو بررسی کردن تا بفهمن هر پلتفرم چطور علاقه سیاسی آدم‌ها رو تغییر میده. مثلاً فهمیدن که کاربرای معمولی فیسبوک (یعنی اونایی که نه خیلی زیاد، نه خیلی کم از فیسبوک استفاده می‌کنن)، علاقه‌شون به سیاست کمتر میشه. ولی جالبه بدونین حتی اگه آدم کم‌کم از X (توییتر) استفاده کنه، خیلی بیشتر تو موضوعات سیاسی سرگرم و علاقه‌مند میشه!
یه نکته باحال دیگه همکه پیدا کردن این بود که بسته به این که شما کی هستین، تاثیر این پلتفرما متفاوت میشه. مثلاً آقایون، سن‌بالاها، کاربرای سیاه‌پوست یا آفریقایی آمریکایی و اونایی که درآمد بالاتری دارن، همشون نسبت به بقیه بیشتر به سیاست اهمیت میدن و فعالن. این همون تحلیل جمعیتی یا Demographic analysis هستش، یعنی بررسی ویژگی‌های گروه‌های مختلف مردم.
حتی یافته‌ها نشون دادن جمهوری‌خواه‌ها (اون حزب سیاسی مهم آمریکایی‌ها) واقعاً تو شبکه اجتماعی خیلی فعالن. این باعث میشه الگو و رفتار کاربری‌شون تو شبکه‌های اجتماعی با بقیه فرق داشته باشه و خودش نکته مهمیه.
الگوریتم‌های پیشنهاددهنده که همیشه داریم اسمشون رو می‌شنویم، همون سیستم‌هایی هستن که تو فیسبوک و X محتوا رو برامون پیشنهاد میدن. یعنی عملاً تصمیم می‌گیرن شما چی ببینین یا نبینین و خیلی وقتا، بی‌سر و صدا ذهنیت و علاقه‌مون رو شکل میدن، مخصوصاً درباره سیاست.
ولی یه چیزی رو باید قبول کنیم: تو همین تحقیق گفتن باید حواس‌مون باشه که هنوز دقیق نمی‌دونن کاربرها چی دارن می‌بینن یا چه محتوایی بهشون پیشنهاد داده میشه. یعنی دادههاشون درباره خود محتواها کامل نبوده. پس هنوز کلی سوال هست که باید روش کار کنن!
برای آینده، پیشنهاد شده که بیان جنبه‌های دیگه و پلتفرم‌های معروف‌تر رو هم بررسی کنن، چون الان خیلی از آدم‌ها فقط تو فیسبوک یا X نیستن؛ مثلاً اینستاگرام یا تیک‌تاک هم خیلی تأثیرگذارن. اگه تحقیق‌های بیشتری انجام بدن و این خلأ اطلاعاتی رو پر کنن، می‌تونیم خیلی بهتر بفهمیم شبکه‌های اجتماعی چطور می‌تونن مردم رو برای مشارکت سیاسی و حتی دموکراسی (که همون حکومت مردمی و شرکت همگانی تو سیاست هست) آماده کنن.
در کل، اگه مسئولین و سیاست‌گذارها یا حتی کسایی که این پلتفرم‌ها رو طراحی می‌کنن، بفهمن دقیقاً چی داره تو ذهن مردم می‌گذره و چه فاکتورهایی باعث علاقه یا بی‌علاقگی سیاسی میشه، می‌تونن تجربه کاربری بهتری درست کنن و به سلامت فضای سیاسی آنلاین هم کمک کنن. خلاصه، دفعه بعد که یه موضوع سیاسی رو تو شبکه‌ها می‌بینین یا بهش علاقه پیدا می‌کنین، یادتون باشه شاید یه گوشه کار دست همین الگوریتم‌های مخفی باشه! 😄
منبع: +
