بیا یه موضوع جالب رو با هم بررسی کنیم: تا حالا به این فکر کردی که چقدر یاد گرفتن ساز (مثلاً همین گیتار) میتونه سخت باشه؟ من خودم همیشه فکر میکردم یکی از مشکلات اصلیش اینه که کلاسها گرونن، بعضی معلمها شیوه آموزش یکسان و غیرشخصی دارن و خلاصه انگار برای همه یه نسخه پیچیدن. تازه خیلیها به خاطر مشکلات سلامتی هم نمیتونن راحت تو کلاسها شرکت کنن. اما بیخیال این مشکلات نشو، چون کلی تکنولوژی هیجانانگیز هست که داره اوضاع رو عوض میکنه!
الان کلی گجت و تکنولوژی عجیب و غریب وارد بازار شده که واقعاً کمتر کسی ازشون خبر داره. مثلاً Myo armband یکی از همینهاست: یه جور دستبند هوشمند که روی بازوت میبندی و میتونه حرکات دستت رو بهطور خیلی دقیق اندازهگیری کنه! یعنی حتی نکتههای ریز کاراییت موقع گیتار زدن رو هم میبینه؛ چیزایی که با چشم آدم شاید اصلاً معلوم نشه.
حالا وقتی این دادهها رو داشته باشیم چی؟ هوش مصنوعی یا همون AI – یعنی سیستمهای کامپیوتری که توانایی یادگیری و تصمیمگیری دارن – میتونه این اطلاعات رو برداره و کلی چیز درباره نحوه نوازندگی آدمها به ما بگه، حتی پیشبینی کنه تو مرحله بعدی چیکار خواهی کرد! این فوقالعادهست، نه؟
از طرف دیگه، چون آموزش موسیقی خیلی گرون شده و کلاس حضوری هم برای خیلیها سخت یا غیرممکنه، پیدایش پلتفرمهای آموزش آنلاین حسابی به داد خیلیا رسیده. اپلیکیشنهایی مثل Yousician رو دیدی؟ با گیمیفیکیشن میان آموزش موسیقی رو شبیه یه بازی سرگرمکننده میکنن. گیمیفیکیشن یعنی آوردن اِلِمانها و جذابیتهای بازی به دنیای آموزش؛ مثلاً امتیاز گرفتن، مرحله رد کردن یا جایزه گرفتن، تا آدم شوق بیشتری برای ادامه راه داشته باشه. تو این اپها حتی کانسپتهایی مثل تایمینگ (هماهنگی در زمان اجرا) و نُت گرفتن رو هم بهت بازیوار یاد میدن.
حالا، یه تیم محقق تو انگلیس تصمیم گرفتن دقیقتر بررسی کنن که چجوری میشه این تکنولوژیهای جدید رو با هم ترکیب کرد تا آموزش موسیقی (اینجا تمرکزشون روی گیتار بود) ارزونتر و برای همه قابلدسترستر بشه. واسه این کار، اومدن از ۲۱ نفر گیتارنواز تو سراسر انگلیس نظرسنجی کردن. سوال اصلیشون این بود که بزرگترین موانع دسترسی به آموزش موسیقی چیه و یه دستیار هوش مصنوعی چطور میتونه به حلشون کمک کنه؟
نتیجه خیلی جالب بود: کلی گیتاریست این مشکل رو داشتن که چون آموزش حضوری گرونه یا کلاً استاندارد و خشک آموزش داده میشه، حس میکنن تو سیستم جا نمیافتن، یا آموزش مطابق نیازشون نیست. خیلیها دوست دارن آموزششون اختصاصی و متناسب با سرعت یادگیری و توانایی خودشون باشه. یا مثلاً اگر مشکلی توی دست یا بدنشون دارن، آموزش به سبکشون اصلاح بشه.
اینجا دقیقاً جاییه که اون دستیار گیتارِ هوشمند وارد میشه. این پروژه نشون داد که میشه سیستمی ساخت که نه تنها انعطافپذیره و خودش رو با شرایط هر نفر سازگار میکنه، بلکه میتونه مشکلات خاص دسترسی رو هم حل کنه. یعنی اگه کسی بخاطر هزینه یا سلامتی نمیتونه بره کلاس، یا با آموزش یکنواخت کنار نمیاد، این دستیار مجازی دقیقاً برای همون آدم ساخته میشه.
اما اینا فقط مال گیتار نیست! کلی فیلد دیگه تو دنیای موسیقی یا حتی زمینههای آموزشی مختلف هم میتونن از ایدههای این پروژه استفاده کنن. مثلاً با همین سنسور و هوش مصنوعی میشه یادگیری سازهای دیگه یا حتی ورزشها رو هم بهتر کرد.
یکی دیگه از نکتههای باحال این تحقیق، راههایی بود که هوش مصنوعی میتونه تو آموزش موسیقی جایگزین روشهای سنتی بشه. یعنی بهجای همون روشهایی که سالهای سال یه جور بودن و برای هر کسی جوابگو نیستن، الان هوش مصنوعی میتونه خیلی شخصیسازیشده و بهینه وارد عمل بشه. تازه کلی گفتوگوی تازه هم پیش اومده دربارهی اینکه AI چطور میتونه تو آموزش موسیقی نسل جدید تأثیرگذار باشه و روشهای سنتی رو تکون بده.
در کل، این تحقیق نشون داد که اگه بخوایم واقعاً آموزش موسیقی رو برای همه در دسترستر، ارزونتر و جذابتر کنیم، باید از تکنولوژیهای باحال مثل سنسورهای حرکتی و هوش مصنوعی کمک بگیریم و آموزش رو کاملاً شخصیسازی کنیم. خلاصه، آینده کلاسهای گیتار – و شاید هر آموزش دیگهای – خیلی هیجانانگیزتر از چیزیه که فکر میکنیم!
منبع: +