پل خاکی برینگ: زیر دریا گم شده اما شاید هنوز کلی راز داره!

تا حالا چیزی درباره «پل خاکی برینگ» شنیدی؟ همون جایی که الان تنگه برینگ بین آلاسکا و سیبریه، اما هزاران سال پیش وقتی که دنیا هنوز تو عصر یخ‌بندان بود، اصلاً آب نبود و یه عالمه حیوان و شاید حتی آدم از اونجا رد می‌شدن!

بیخیال سالاد رقم و تاریخ نشیم، یه جورایی حدود ۱۹ تا ۲۶ هزار سال پیش، سطح آب‌های کره زمین حدود ۱۳۰ متر پایین‌تر بوده چون بیشتر آب‌ها تو صفحات یخی گیر کرده‌بودن. واسه همین جایی که امروز یه تنگه‌ی ۸۵ کیلومتری و تقریباً ۵۰ متر عمق آبه، اون موقع یه راه‌پله‌ی بزرگ خشکی بود که آسیا رو به قاره آمریکا وصل می‌کرد. ماموت‌های پشمالو و اسب‌های وحشی (اونجوری که الان فقط تو کتابا اسمشون میاد!) بدون هیچ مشکلی از این پل رد می‌شدن.

حالا یکی از سوالای خیلی خفن اینه، آیا واقعاً آدم‌ها هم از این پل رد شدن و اومدن آمریکا یا نه؟ یه عده محقق تو سال ۲۰۲۲ گفتن شاید بخاطر یخی بودن منطقه، اون بخش خشکی برای آدم‌ها بسته بوده و اونا مجبور شدن یا سوار قایق بشن یا لب دریا راه برن، نه وسط پل خاکی. خلاصه ماجرای این مهاجرت باستانی هنوز کلی جای سوال داره.

حالا فکر کن، اگه یه روز باستان‌شناس‌ها بتونن برن زیر آب این جاده قدیمی رو حفاری کنن، ممکنه یه عالمه راز خفن رو کشف کنن. مثلاً شاید بقایای آدم‌های مهاجر، لباساشون، ابزارهاشون یا حتی آتیشی که روشن کردن هنوز اون زیر سالم مونده باشه! چون اون آبای سرد میکروب نداره و چیزا دیرتر فاسد میشن.

ولی راستش رفتن سراغ این منطقه اصلاً کار ساده‌ای نیست. اولاً اون منطقه یه زمستون تموم عیار داره! بیشتر سال پر از یخ و برفه، موج و جریان آبش هم از اوناییه که با کوچک‌ترین طوفان، برنامه‌ی غواصی به هم می‌ریزه. یه جورایی مثل برنامه‌های دیسکاوری مثل “The Deadliest Catch” که تو دریای برینگ فیلم‌برداری میشه؛ نشون میدن اونجا چقدر خشنه!

تازه مشکل به همینا ختم نمیشه. غواص‌ها فقط تا عمق حدود ۴۰ متر می‌تونن پایین برن و هر دفعه هم فقط چند دقیقه وقت دارن، واقعاً هم نمی‌شه هر جای کف دریا کلی گشت و بگردی، چون یه عالمه رسوب و ماسه این هزاران سال روی همه چی رو پوشونده.

روی خشکی دانشمندها معمولاً چاله‌های کوچیک می‌کنن تا دنبال آثار باستانی بگردن. ولی زیر آب همچین امکانی نیست. اینجا میان با دستگاه‌های خاصی به اسم “کر” (core sampling یعنی لوله‌های فلزی که از بستر دریا فرو می‌کنن و نمونه برمی‌دارن) کار می‌کنن ولی اونم فقط یه ناحیه‌ی کوچیک رو پوشش می‌ده و چیزی که پیدا می‌کنی شبیه پیدا کردن سوزن تو کاهدونه!

یه نکته دیگه هم اینه که برینگی خیلی دور از همه جاست. یعنی باید کشتی‌های تحقیقاتی اجاره کنی که فقط خود کرایه‌ش روزی ۸ تا ۱۵ هزار دلار درمیاد تازه بدون حساب سوخت و خلاصه پولای دیگه! این قایق‌ها همیشه پر هستن و باید سال‌ها جلوتر رزرو کنی. هوا هم که غیرقابل پیش‌بینی!

پس محقق‌ها الان بیشتر رو کشف آثار زیر سطح آب با دستگاه‌هایی مثل “سونار” (یه تکنولوژی که با موج‌های صوتی زیر آب دنبال اجسام و شکل زمین می‌گرده) تمرکز کردن. اینطوری شاید بتونن بفهمن کجا ممکنه نشونه‌ای از رد پا یا حتی باکتری‌هایی که فقط همراه آدما هستن پیدا بشه. تازه تو همین نمونه‌هایی که تا حالا گرفتن، لااقل اثری از حشرات و گرده‌های گیاهی عصر یخبندان پیدا کردن که کمک کرده بفهمن اون موقع چه خبر بوده.

البته بخشی از این تحقیقات رو تا حالا سازمان‌های بزرگ مثل NOAA و پارک‌های کانادا انجام دادن؛ از اونور هم شرکتای نفتی ممکنه کلی اطلاعات زیرآبی داشته باشن، ولی معمولاً اینا رو عمومی نمی‌کنن!

در نهایت، آره… حفاری و کشف زیر بستر دریای برینگ سخت و گرونه اما ممکنه نتیجه‌هایی داشته باشه که همه‌ی تاریخ مهاجرت بشر رو عوض کنه. تقریباً مطمئنیم کلی راز هنوز اون زیر مونده، فقط باید زمان و پول و البته کلی شانس داشته باشیم تا پیداشون کنیم!

منبع: +