خب بچه‌ها، بیاید یه کم از یه موضوع داغ تو دنیا و به خصوص تو صنعت مهندسی و تولید براتون بگم. شاید فکر کنین با رشد روزافزون محبوبیت مسابقات فرمول یک و تیم خفن Oracle Red Bull Racing (یا همون تیم ردبول که همه می‌شناسیم)، باید همه بچه‌ها دوست داشته باشن تو این حوزه کار کنن، ولی واقعیت یه چیز دیگه‌ست!
ردبول خودش گفته حتی اونا هم تو پیدا کردن نیروهای متخصص تو بخش‌های فنی مشکل دارن! یعنی چی؟ یعنی کسایی که مهارت کافی برای کار تو بخش‌های فنی، مهندسی و تولید دارن به شدت کم شدن. مخصوصاً تو انگلیس که تا دو دهه پیش، صنعت تولید یه تیکه بزرگ (حدود ۱۷٪) از اقتصادش بود، الان این سهم رسیده به ۹٪ در سال ۲۰۲۴. جالبه بدونین کارآموزی‌ها (یا همون اپرنتیس‌شیپ‌ها – یعنی دوره‌های آموزشی عملی کنار کار که واسه ورود به مشاغل فنی خیلی مهمن) بعد کرونا، تقریباً ۶۶٪ کم شدن! یعنی شرکت‌ها به زور دارن نیروی جدید پیدا می‌کنن.
حالا تیم ردبول با همکاری یه شرکت بنام Hexagon (هگزاگون، که یه غول دنیای تکنولوژی و مخصوصاً تولید دیجیتال هست) یه راه جالب پیدا کردن: یه رقابت جهانی راه انداختن به اسم Future Skills Challenge یا مسابقه مهارت‌های آینده. هدفشون اینه که جوون‌ها رو قانع کنن بیان سراغ صنعت تولید و مهندسی، که هم نیازه، هم هیجان‌انگیز!
کلاً جریان این مسابقه این بود: بیش از ۱۰۰۰ نفر شرکت کردن، و باید تو یه سری آزمون سریعِ تعاملی جواب می‌دادن. بیشتر سوال‌ها هم چالش مهندسی بودن یا سناریوهای مبتنی بر داده که می‌خواست ببینه شرکت‌کننده چقدر می‌تونه سریع و درست تصمیم بگیره. حتی بعضی مهارت‌ها شبیه به چیزایی بود که تو دنیای Esports یا ورزش‌های الکترونیکی یاد می‌گیرن! (Esports یعنی مسابقات بازی کامپیوتری که دیگه واقعاً به یه صنعت بزرگ تبدیل شدن.)
مسابقه اینو نشون داد که مهارت‌های فنی دیگه فقط اونایی نیستن که تو دانشگاه و کلاس یاد می‌گیریم؛ الآن باید داده‌خوان باشی، سریع تصمیم بگیری، خلاق باشی. یعنی هم تفکر تحلیلی هم چابکی لازم داری.
هدف اصلی مسابقه البته فقط جایزه دادن نبود؛ می‌خواست بفهمونه که واقعاً باید نسل جدید رو به خلق مسیرهای جدید تو صنعت تشویق کنیم. می‌خواست نشون بده تکنولوژی امروزی چطوری می‌تونه این فاصله مهارتی (Skills Gap یعنی کمبود آدمای متخصص واسه کارهای فنی) رو پر کنه.
یه نکته باحال هم اینه که ردبول همین الانش تو ماهرترین قسمت‌ها هم مشکل داره، مثلاً واسه سیم‌کشی ماشین‌های فرمول یک. مثلاً تو این حوزه، حتی اگه کسی مهندس برق باشه، باز هم با تکنولوژی ردبول غریبه است! چون این سیم‌کشی‌ها از هوافضا هم پیچیده‌تر یا متفاوت‌تره، و تو هیچ جای دیگه‌ای این جوری استفاده نمی‌شن. همین باعث شده سخت نیرو پیدا کنن، چون خیلی تخصصیه.
حالا هگزاگون چی کار می‌کنه؟ اونا دستگاه‌هایی به اسم HxGN دارن که با فناوری Digital Twin کار می‌کنه. Digital Twin یعنی اینکه یه مدل دیجیتال و شبیه‌سازی شده از یه دستگاه واقعی درست می‌کنن و افراد می‌تونن روش تمرین کنن و خرابکاری هم بکنن بدون اینکه واقعاً به یه دستگاه گرون آسیب بزنن! این طوری دیگه لازم نیست دانشجو/کارآموز بره سراغ دستگاه اصلی و استرس بگیره که الان اگه خراب کنم کلی ضرر می‌زنم – می‌تونن تو یه محیط امن و دیجیتال، نترس یاد بگیرن.
به قول جیسون واکر (معاون بخش تولید عمومی هگزاگون)، این موضوع باعث شده آموزش عملی و تخصصی هم امن‌تر باشه و هم ارزون‌تر. تو گذشته باید دستگاه واقعی رو تو اختیار کارآموز می‌ذاشتن که پرریسک و پرهزینه بود. ولی حالا بچه‌ها بدون ناظر دایمی هم می‌تونن تمرین کنن و اگر خطای بزرگی بکنن هم هیچ اتفاقی نمی‌افته.
سوفیا هیث، مسئول جذب نیروی فنی ردبول، هم می‌گه: کاری که باید بکنیم اینه که نشون بدیم این دنیا چقدر جذابه و چطوری بچه‌ها می‌تونن تو یه فضای بروز، شغل باحال و پردرآمد پیدا کنن. اینطوری دایره انتخابمون بزرگ‌تر می‌شه و می‌تونیم کمبود مهارت رو جبران کنیم.
پس نتیجه؟ این همکاری ردبول و هگزاگون فقط یه کمپین تبلیغاتی نیست؛ واقعاً دارن دنیای آموزش و جذب نیرو تو صنعت تولید و مهندسی رو تغییر می‌دن. خلاصه اگه دنبال چیز جدید، دیجیتالی و خلاق می‌گردین، حواستون به این حوزه باشه!
منبع: +
