اواخر مهر امسال دوباره یه اتفاق خفن افتاد؛ بیش از ۵۰۰ تا دانشمند از ۳۵ کشور مختلف جمع شدن توی دومین نشست جهانی روانشناسی که توسط APS (انجمن علوم روانشناسی) برگزار شد. واقعاً انگار همه اومده بودن تا کلی چیز جدید یاد بگیرن و تجربیاتشون رو با هم شریک بشن. اونم نه حضوری، بلکه سه روز برنامه آنلاینی که پر از گفتوگو و کارگاه و بحث و نمایشگاه مجازی بود!
اصلاً داستان چی بود؟ شرکتکنندهها از ۲۱ تا ۲۳ اکتبر ۲۰۲۵، از سرتاسر دنیا تو کنفرانس آنلاین شرکت کردن تا تحقیقات خفنشون رو به اشتراک بذارن، شبکهسازی کنن و پایههای همکاریهای آینده رو بچینن. یعنی انگار هر کی از یه گوشه دنیا پشت لپتاپش نشسته باشه و همزمان وسط قلب دنیای روانشناسی باشه!
توی این رویداد هرروز یه نشست اصلی برگزار شد و کلی کارگاه و میزگرد تعاملی داشتن. نزدیک به ۴۲۰ پوستر علمی هم به شکل دیجیتالی ارائه شد، یعنی نمایشگاه حسابی شلوغ و آنلاین. همه جوره از غرور علمی بگیر تا خنده و شوخی وسط بحثها بود.
از بحثهای جذابش بگم؛ یکی از تمهای داغ، تاثیر هوش مصنوعی روی سلامت روان بود. هوش مصنوعی همون سیستمهایی هستن که میتونن مثل آدم فکر کنن یا چیزایی تولید کنن، مثلاً تولید متن یا تحلیل دادههای پیچیده که خیلی توی روانشناسی کاربرد داره. حتی درباره مسائل فرهنگی بین کشورها و سازگاری با تغییرات اقلیمی هم کلی حرف زدن. آخه تغییرات اقلیمی یعنی تغییراتی مثل گرم شدن زمین و تاثیراتش روی زندگی و روان آدمها.
یکی از سخنرانهای اصلی، آقای “لارنس کیرمِیر” استاد دانشگاه مکگیل بود که درباره اهمیت بررسی تنوع فرهنگی توی سلامت و بیماری صحبت کرد. گفت مشکل همیشگی اینه که تقریباً همه تحقیقات حوزه تجربه انسانی فقط روی یه قسمتی از جمعیت انسانی انجام میشه و خیلیها کل دنیا رو نمایندگی نمیکنن. یعنی هنوز باید راه بریم تا واقعاً به جوامع مختلف و تنوعشون توجه کنیم.
تو روز دوم نشست هم ادامه ماجرا جذاب بود. شرکتکنندهها درباره این حرف زدن که روانشناسی چجوری باید واقعاً جهانی فکر کنه و فرهنگهای بومی و محلی رو به رسمیت بشناسه. “وایکارهموآنا وایتوکی” استاد دانشگاه نیوزلند گفت: اگه روانشناسی فعالانه ضدرسمگرایی نداشته باشه، همیشه ابزار آسیب نژادی میمونه. یعنی اگه فقط یه مدل خاص رو ملاک بگیریم، کلی آدم و فرهنگ نادیده گرفته میشن.
از میزگردها بگم، مثلاً “کیسی منی” و “جِین جیکوب” اومدن یه مدل عملی آموزش به معلمهای تازهکار توی روانشناسی معرفی کردن. تجربه محور و جمعی، طوری که هر کارآموز زودتر با دنیای واقعی روانشناسی آشنا بشه، نه فقط یه مشت تئوری خشک.
یه نکته جالب که اشاره کردن این بود که چه دانشجو، چه معلم، همه بهتره بدونن انتظارات چیه و برنامه از اول مشخص باشه. اینطوری کسی وسط راه جا نمیمونه.
یه دانشجوی خوشذوق به اسم “برنیس لونگ” هم تاکید کرد که آموزش باید با هیجان و اجرا باشه، نه اینکه فقط از روی اسلایدها بخونی و تموم! خودش گفت: “خوندن اسلایدها جلوی دانشجوها یه جرم علیه بشریت محسوب میشه!” خندهدار و جدیه دیگه.
پنج تا کارگاه هم داشتن؛ مثل چجوری بهتر با جامعه ارتباط برقرار کنن یا پروژههایی طراحی کنن که دانشجوها بتونن دستجمعی کار علمی انجام بدن. حتی درباره مهارت تیمی داخل پروژهها و تبادل نظر هم بحث شد.
“جیلیان فارستر” استاد دانشگاه ساسکس، وسط همه اینا یه کارگاه درباره اهمیت ارتباط علمی برگزار کرد. توضیح داد که تو دنیای پر از اطلاعات غلط و حاشیههای سیاسی، دانشمندا باید حرف درست رو بزنن و واقعیات علمی رو منتقل کنن. گفت لازمه علم رو از انحصار نخبگان دربیاریم و عمومی کنیم. یعنی اگر آدمای عادی بیان توی دانشگاهها و ببینن واقعاً دانشمندا چی کار میکنن، پنجره جدیدی به علم و فهم براشون باز میشه.
روز آخر درباره آینده روانشناسی جهانی بحث کردن. اینکه سواد روانشناسی (یعنی اینکه مردم بتونن مفاهیم پایه ذهن و رفتار رو بفهمن) چقدر مهمه؛ یا چطوری میشه تفاوتهای فرهنگی و تجربههای سرکوب و ظلم قبلی رو جبران کرد. دکتر “لیندا وولف” استاد حقوق بشر بینالملل میگفت صلح فقط با حرف درست نمیشه؛ باید ساختارها عوض شن، اطلاعات آزاد بشه و فساد کم بشه تا واقعا جامعه به آرامش و صلح برسونه.
در آخر هم برنامه آینده APS رو داغ اعلام کردن که قراره خرداد ۱۴۰۵ توی بارسلونا برگزار بشه. این کنوانسیون سالیانه روانشناسی حسابی بینالمللیه و امسال میزگردهای جدیدی اضافه شده؛ مثلاً درباره تفکر جمعی، مدلهای رهبری دیکتاتورگونه، یا اینکه هوش مصنوعی چطور میتونه باعث فهم بهتر مغز و انسان بشه. “ترزا باخو” یکی از مسئولای کنوانسیون هم گفت: مطمئن باشین این رویداد با قبلیا فرق داره و کلی گفتوگوی خلاقانه و مدل مختلف پژوهش رو با هم پیوند میده.
یه خبر باحال هم داشتن: تو همایش ۲۰۲۶ یه روز مخصوص روابط با صنعت و شرکتها هست تا نشون بدن محققای روانشناسی چجوری میتونن از علمشون توی شرکتهای بزرگ و کوچیک دنیا استفاده کنن.
ضمناً ثبتنام برای ارائه مقاله در این کنوانسیون الان باز شده و تا اواسط آذر ۱۴۰۴ فرصت پذیرشه (آخرین مهلت: ۵ دسامبر ۲۰۲۵). پس اگر ایده جالبی داری، میتونی امتحان کنی!
اگه دوست داشتی نظر بدی یا سوالی داشتی، میتونی مستقیم بهشون ایمیل بزنی!
منبع: +
