تا حالا شده یکی از عزیزانت مریض بشه یا بدونی به زودی قراره از دستش بدی و هنوز اتفاق نیفتاده، اما غم و غصه میاد سراغت؟ این حالت رو بهش میگن “سوگواری پیش‌بینی‌شده” یا همون anticipatory grief که یعنی آدم قبل از این‌که کسی واقعا فوت کنه، شروع می‌کنه به غمگین شدن و فکر کردن به نبودنش.
حالا یه سوال مهم پیش میاد: آیا این‌که قبل از مرگ عزیزی شروع کنیم به سوگواری، کار درستیه؟ اصلاً سالمه یا باید جلوشو بگیریم؟
حقیقتش دکتر مری-فرانسیس اوکانر که استاد روان‌شناس در دانشگاه آریزوناست و کتاب «بدن سوگوار» رو نوشته، میگه اتفاقاً اگه با خودمون و احساساتمون صادق باشیم، خیلی هم به پروسه التیام بعد از مرگ کمک می‌کنه. تحقیقات نشون داده کسایی که دور و بری‌های فرد بیمار یا در حال از دست دادن، زودتر سعی کردن این واقعیت رو قبول کنن و باهاش کنار بیان، بعد از مرگ اون عزیز، کمتر دچار افسردگی و شوک شدن. یعنی پذیرش زودتر ماجرا، کمک می‌کنه یه جورایی ذهنت آماده بشه و راحت‌تر این دوران رو سپری کنی.
خود این مدت سوگواری قبلی، یه فرصت خوبه که آدم بشینه و فکر کنه اگه چیزی تو رابطه بوده که باید صاف و صادقانه گفته میشده ولی نگفتی، یا دعوایی بوده که حل نشده، یا حرفی مونده روی دلت… الان وقتشه! دکتر اوکانر میگه وقتی کسی به آخر خط رسیده و تو مراقبت‌های ویژه یا hospice care هست (hospice care یعنی مراقبت ویژه از افرادی که بیماری لاعلاج یا رو به پایان عمر دارن)، بهشون پیشنهاد میشه بیان بشینن و یه سری مکالمه‌های آخر داشته باشن. مثلاً بگن: “دوستت دارم، ممنونم، ببخشید، من تو رو می‌بخشم، خداحافظ.” همین حرف‌های ساده ولی صادقانه کلی تاثیر مثبت داره. تحقیقات هم نشون داده کسایی که اینجوری با عزیزشون خداحافظی کردن، در نهایت کمتر دچار غم و اندوه شدید یا افسردگی شدن.
خلاصه اگه داری حس می‌کنی قراره کسی رو از دست بدی و الان غمگینی، بدون که این احساسات طبیعیه و اتفاقاً بهتره باهاشون روبه‌رو شی. پنهون کردنش فقط کار رو سخت‌تر می‌کنه. البته لزومی نداره همه چیزو دقیقاً همین‌جوری که اینجا نوشته شد پیش ببری؛ هرکس یه مدل سوگواری و خداحافظی داره. اما مهم اینه که بدونی زودتر غمگین شدن یا با موضوع روبه‌رو شدن، اصلاً نشونه ضعف نیست و می‌تونه تو رو برای بعد از اون اتفاق تلخ قوی‌تر و آماده‌تر کنه.
منبع: +
