تا حالا به این فکر کردی که نوشتن، حتی یه پیام ساده تو واتساپ یا وقتی کلی حرفارو تو یه دفترچه یادداشت می‌کنی، می‌تونه واقعاً مغزتو تغییر بده؟ آره واقعاً! نوشتن فقط یک کار عادی و روزمره نیست و تقریباً همه ما توی روز به نوعی انجامش می‌دیم؛ اما جالبه بدونی همین کار به ظاهر ساده، می‌تونه تاثیر عمیقی روی حالت ذهنی و حتی مغزت بذاره.
مثلاً وقتی واقعاً ناراحتی یا ذهنت خیلی شلوغه، اگه شروع کنی احساساتتو بنویسی، یه جورایی هم اسم دردتو گذاشتی، هم یکم فاصله گرفتی ازش. همین نوشتنه باعث میشه به جای اینکه غرق احساسات منفی باشی، یه حس روشن‌تر و آروم‌تر پیدا کنی. خیلی وقتا آدم‌ها با نوشتن از ناامیدی و احساس کلافگی، می‌رسن به نقطه‌ای که حس قوی‌تری دارن و می‌تونن شرایطو بهتر مدیریت کنن؛ که به این می‌گن “انعطاف‌پذیری ذهنی” یا همون توانایی برگشتن به حالت خوب بعد از سختی‌ها.
حالا یه نکته جالب اینجاست که اواخر دهه ۱۹۸۰ یه روانشناس معروف به اسم جیمز پنِبیکر (James Pennebaker)، یه روش درمانی جالب ابداع کرد به اسم “نوشتار ابرازگر” یا همون “Expressive Writing”. این یعنی چی؟ یعنی همین که آدم بدون وقفه، شروع کنه افکار و احساسات عمیقشو درباره یه موضوع ناراحت‌کننده یا دردناک بنویسه. مثلاً اگر یه تجربه سخت داشتی و هنوز درگیرشی، نوشتن درباره‌ش می‌تونه کلی بهت کمک کنه تا ذهنت از اون اتفاق فاصله بگیره و فشارش کمتر شه.
خلاصه، نوشتن فقط حرف زدن با کاغذ نیست! با این کار، مغزت واقعاً یه جورایی خودشو بازسازی می‌کنه و حتی رو حالت کلی ذهنت تاثیر مثبت می‌ذاره. دفعه بعد که توی فکر و خیال غرق شدی یا حس کردی همه چی داره اذیتت می‌کنه، یه قلم و کاغذ بردار و بدون هیچ قضاوتی شروع کن به نوشتن. شاید همون موقع عمیقاً حس کردی که چقدر سبک‌تر و واضح‌تر شدی!
پس نوشتن رو دست کم نگیر؛ چون می‌تونه یه دوست واقعی برای ذهنت باشه! 😉
منبع: +
