چطور ورزش می‌تونه جلوی فابینگ رو بین دانشجوها بگیره؟ مخصوصاً برای دخترا!

خب بیا یه کم گپ بزنیم درباره یه مشکلی که این روزا همه دارن کم‌وبیش باهاش دست و پنجه نرم می‌کنن: فابینگ! حالا شاید بپرسی فابینگ یعنی چی؟ فابینگ یا همون phubbing یه اصطلاح باحاله که میگه «وقتی آدم‌ها تو جمع به جای حرف زدن با بقیه، سرشون تو گوشیه!» یعنی عملاً تو جمعی اما انگار نیستی، فقط داری تو گوشی می‌چرخی.

طبق یه تحقیقی که تو چین روی ۱۳۴۰ نفر دانشجوی دانشگاه انجام شده، اومدن خیلی جدی بررسی کردن که چی باعث میشه فابینگ کمتر بشه و چطور میشه جلویش رو گرفت. تو این تحقیق، تمرکز اصلی روی سه تا چیز بوده: ورزش کردن، میزان کنترل خویشتن (یا همون self-control که یعنی چقدر می‌تونی جلوی هوس‌ها و وسوسه‌هات رو بگیری)، و البته نقش جنسیت (یعنی دختر بودن یا پسر بودن).

برای اندازه‌گیری این موضوعات سه تا ابزار استفاده کردن: پرسشنامه فعالیت بدنی (Physical Activity Rating Scale-3)، پرسشنامه فابینگ (Phubbing Scale) و مقیاس کنترل خود یا همون Self-Control Scale. اطلاعات رو هم با نرم‌افزاری به اسم SPSS ۲۷.۰ تحلیل کردن که مخصوص کارهای آماریه.

حالا نتیجه چی شد؟ جالبه! فهمیدن که هر چی آدم‌ها بیشتر ورزش کنن، فابینگشون کمتر میشه. یعنی یه رابطه منفی مستقیم وجود داره. به زبان عدد و رقم، این رابطه به صورت β = −۰.۲۷۹ گزارش شده (بی‌خودی نگران عدد نشو، فقط بدون هر چی این عدد منفی‌تر باشه یعنی تاثیر بیشتری داره). یعنی اگه بخوای کمتر گوشی‌تو بزنی تو جمع، باید بیشتر تحرک داشته باشی.

یه نکته باحال دیگه؟ معلوم شد که کنترل نفس یا self-control یه جور واسطه تو این قضیه‌ست. یعنی ورزش کردن باعث میشه کنترل خودت روی کارهات بیشتر شه و همین باعث میشه کمتر وسوسه شی بری سراغ گوشیت وقتی داری با بقیه وقت می‌گذرونی. این رابطه هم با یه عدد دیگه نشون دادن: β = −۰.۱۲۳. خلاصه اگر خودتو ورزشکاری میدونی، حتماً کنترل نفست هم بالاتر میره و به احتمال زیاد فابینگت هم کمتره.

حالا این وسط جنسیت رو هم بررسی کردن. گفتن که ورزش کردن روی دخترا تاثیر قوی‌تری داره تا پسرا! یعنی دخترا اگه ورزش کنن، به‌شکل موثرتری می‌تونن هم کنترل خودشون رو زیاد کنن و هم از فابینگ جلوگیری کنن. پس دخترا حسابی با ورزش می‌تونن از شر این مشکل که موقع جمع بودن حواسشون هی پرت گوشی میشه، خلاص شن یا حداقل کمتر اسیرش شن.

جمع‌بندی داستان اینه: اگه می‌بینی تو جمع نمی‌تونی گوشی رو بذاری کنار و هر چند دقیقه یه بار میری سراغش، یا مثلاً دوستات اینجوری‌ان، خیلی واضحه که ورزش بیشتر می‌تونه کمک‌کننده باشه؛ چون هم مستقیماً باعث میشه کمتر سمت فابینگ بری و هم به خاطر اینکه خودکنترلیت رو بیشتر می‌کنه، غیرمستقیم باز هم تاثیر میزاره. البته واسه دخترا تاثیر دوچندانه داره – پس اصلاً حیفه ورزش رو بذاری کنار!

در کل این تحقیق میگه که برای مقابله با اعتیاد به گوشی تو جمع، یه راه ساده و کاملاً طبیعی و بدون هزینه طرفمونه: فقط کافیه یه کم بیشتر ورزش کنیم، چه دوست داشته باشیم و چه نه. این جوری هم حالتون بهتر میشه، هم رابطه‌هاتون قوی‌تر میشه و هم کمتر تو جمع نقش “اون آدم سر به گوشی” رو بازی می‌کنید!

منبع: +