خب، بذارین روراست باشیم، این روزا تکنولوژی هر جا نگاه میکنی داره یه کاری میکنه، مخصوصاً تو آموزش. از رباتها گرفته تا اپلیکیشنهایی که مخصوص بچههاست و حتی بازیهایی که میگن «بازی جدی» یا همون Serious Games ــ یعنی بازیهایی که فقط برای سرگرمی نیستن و هدف اصلیشون یادگیریه.
حالا این دنیای تکنولوژی فقط برای بچههای معمولی نیست. بچههایی که شرایط ویژه دارن، مثلاً اوتیسم (ASD که همون اختلال طیف اوتیسم هستش و باعث میشه ارتباط اجتماعی سختتر بشه یا به شکل متفاوتی یاد بگیرن) هم کلی میتونن از این امکانات استفاده کنن.
یکی از بخشهای هیجانانگیز این تحقیق جدید این بود که به نقش مامان و باباها توی آموزش نگاه کرده بودن. واقعاً کی بچهشو بهتر از مامان و باباش میشناسه؟ والدین کلی اطلاعات دارن: مثلاً این که بچهشون با بازی بهتر یاد میگیره یا با داستان یا با کار عملی. وقتی مامانباباها هم تو مسیر یادگیری بچه شرکت کنن میتونن دقیقتر نیازهای بچه رو تشخیص بدن و کمک کنن آموزش شخصیسازی بشه ــ یعنی بسته به ویژگیهای هر بچه اون آموزش مخصوص خودش چیده بشه.
حالا یکی از چیزایی که خیلی به چشم اومده، ترکیب آموزشهای STEM با تکنولوژی و این بازیهای جدی هست. STEM یه اصطلاحه که شامل چهار رشته اصلی میشه: Science (علوم)، Technology (تکنولوژی)، Engineering (مهندسی) و Math (ریاضی). اصلاً این بخشهای علمی کلی ابزار و بازی جدید ساختن که آموزش رو برای همه راحتتر و جذابتر کنه — مخصوصاً برای بچههایی که طبیعی یا طبیعیتر یاد نمیگیرن.
تو این تحقیق، اومدن دقیق بررسی کردن که چطور شرکت دادن والدین تو آموزش STEM و حتی مشارکتشون تو ساختن بازیهای جدی (یعنی مامانباباها هم بیان وسط بازیسازی) میتونه به بچههای اوتیسم کمک کنه. برای این کار کلی مقاله رو زیر و رو کردن، دقیقتر بگم: از ۳۳۴ تا مقالهای که نگاه کردن، فقط ۲۰ تا واقعاً به موضوعشون میخورد (یه جور غربال کردن علمی که بهش میگن PRISMA یعنی روشی واسه منظم و باقاعده جستجو کردن مطالعات مختلف).
نتیجه چی شد؟ این شد که هر چی مامانباباها بیشتر وارد ماجرا شن، هم بچهها بهتر و شخصیتر یاد میگیرن، هم خود والدین احساس قدرت و توانمندی بیشتری میکنن، هم کل فرآیند آموزش تاثیرگذارتر و پربازدهتر میشه. حتی توی جمعبندی این تحقیق گفتن اگه این مثلث یعنی آموزش STEM، بازیهای جدی و دخالت والدین رو با هم ترکیب کنیم، نه فقط باعث میشه بچههای اوتیسم راحتتر مهارت یاد بگیرن، بلکه کیفیت زندگیشون و حتی دوستیابی و تعامل اجتماعیشون بهتر میشه!
خلاصه بخوام بگم: آموزش دیگه فقط این نیست که یه نفر بیاد درس بده و بقیه گوش بدن. با این تکنولوژیهای جدید، بازیهای باکیفیت و ورود مامانباباها به ماجرا، یادگیری بچههای خاص (و حتی همه بچهها) خیلی آسونتر، جذابتر و کاربردیتر شده. قطعاً آیندهی آموزش خیلی دیدنیتر و پرهیجانتر از قبل خواهد بود!
منبع: +
