خب بچه‌ها، شنیدین که مهندسای آمریکایی دارن یه اتفاق باحال تو دنیای ماشین‌های مسابقه می‌ندازن؟ دیگه نوبتشه که مسابقه دادن فقط به دود و صدای موتور نباشه! یه گروه مهندسی باحال از دانشگاه Texas A&M (تگزاس ای‌اند‌ام) تونستن یه سیستم هیبریدی (هم برقی، هم بنزینی) بسازن که هم ماشین رو سریع نگه می‌داره و هم هوای زمین رو خیلی کمتر آلوده می‌کنه.
اول بذارین یه توضیح کوچیک بدم: هیبریدی یعنی ماشینی که هم موتور بنزینی داره هم برقی، و هرکدوم از این دوتا موتور موقع رانندگی کار خودشونو انجام می‌دن تا مصرف سوخت و آلودگی کمتر باشه.
ایده‌شون این بود که نشون بدن حتی ماشین‌های مسابقه‌ای که واسه سرعت ساخته شدن هم می‌تونن با طبیعت دوست باشن و سبزتر بیان وسط میدون، بدون این که از سرعتشون کم بشه یا رقابتشون سرد شه. تازه نکته‌شون این بود که سیستمشون باید ارزون هم دربیاد تا همه بتونن ازش استفاده کنن.
این پروژه رو ۱۴ تا دانشجوی مهندسی انجام دادن و گروه SCCA (Sports Car Club of America که بزرگ‌ترین باشگاه ماشین‌های مسابقه‌ای آمریکاست) هم حسابی پشتیبانی‌شون کرد. جالبش اینه که گفتن: «می‌خواستیم یه ماشین مسابقه هیبرید بسازیم که هم حال بده، هم جیب رو اذیت نکنه، هم سرعتش بالاتر از همیشه باشه!»
حالا ساختارش چطوریه؟ دانشجوها اومدن سیستم محرک جلوی ماشین رو کلاً برقی کردن، یعنی چرخ‌های جلو با موتور برقی حرکت می‌کنن؛ در حالی که چرخ‌های عقب هنوز با موتور بنزینی کار می‌کردن. بچه‌های گروه Aggies Create دید زدن کلاً سمت عقب و بخش‌های ظاهری ماشین رو هم تمیز طراحی کردن.
حالا این نکته خیلی جذابه: هیچ ارتباط مکانیکی (یعنی قطعه فلزی مثل میل‌گاردون یا زنجیر و … بین اکسل‌ها) بین جلو و عقب ماشین وجود نداره. فقط از طریق زمین، نیرو رد و بدل می‌شه. به این مدل می‌گن “through-the-road hybrid” یعنی هیبرید از طریق جاده! (کل نکته‌اش اینه که چرخ‌های جلو و عقب جداگونه کار می‌کنن ولی رو جاده با هم جور میان.)
واسه این که کار رو حسابی حرفه‌ای کنن، با دو تا استاد متخصص به اسم‌های دکتر لی هادسون و دکتر ایمان حماد هم مشورت داشتن. اون‌ها تکنیک‌های خیلی پیشرفته‌ای رو تو پروژه آوردن.
در ضمن بچه‌ها برای اینکه ماشین‌شون فقط اسم هیبرید روش نباشه، چندتا آپشن حرفه‌ای هم گذاشتن روش:
-
اولینش سیستم ترمز احیاکننده بود. ترمز احیاکننده یعنی وقتی ترمز می‌گیری، ماشین یه بخشی از انرژی که معمولاً به صورت حرارت هدر می‌ره رو برمی‌داره می‌فرسته تو باتری تا دوباره استفاده شه. اینطوری هم مصرف سوخت کم می‌شه هم ماشین سریع‌تر شتاب می‌گیره.
-
یه آپشن خفن دیگه: “push-to-pass” که معادلش مثل وقتی تو بازی ماریو کارت قارچ می‌گیری و ناگهان یه مدت سرعتت زیاد می‌شه! تو ماشین اینا هم یه دکمه گذاشتن که هر راننده در طول مسابقه می‌تونه تا ۲۰۰ ثانیه، هر بار ۱۰ ثانیه، قدرت اضافه از موتور برقی بگیره و سبقت بگیره!
-
امنیت هم خیلی براشون مهم بود. یعنی چی؟ یعنی توی سرعت زیاد یه وقت سیستما قاطی نکنن و خطری پیش نیاد! برای همین کلی تست سخت‌افزاری و نرم‌افزاری انجام دادن، مثل watchdog timer (یه سیستم خود-پایش که حواسش هست هیچ چیز مشکل پیدا نکنه)، راه‌اندازی امن، چک ارتباطات و اضافه کردن کلید kill-switch که در مواقع خطر کل سیستم ظرف یه لحظه خاموش می‌شه.
این بچه‌ها واقعاً گل کاشتن و تونستن تو یک مسابقه بزرگ به اسم “Engineering Capstone Showcase 2025” بین ۳۶۱ تیم، رتبه دوم رو بیارن! تازه هدف اولیه‌شون فقط ساخت نمونه اولیه موفق بود، اما یه نمونه کاملاً کارا و پرفورمنس بالا تحویل دادن که تحسین همه رو گرفت.
یکی از اعضای تیم، ژاکلین آلمن، گفته بود: «ما خیلی خوشحالیم که سیستمی ساختیم هم آلایندگی رو پایین میاره، هم تجربه اصیل رانندگی مسابقه‌ای می‌ده، هم اقتصادیه و SCCA به راحتی می‌تونه تولیدش کنه.»
فعلاً ماشین ساخته‌شده تو مرحله نمونه اولیه‌س و SCCA روش کار می‌کنه که قبل از پایان ۲۰۲۵ برسونتش پیست تا آنالیز اولیه کنن. هدف بزرگشون اینه که این ماشین رو بعداً تولید انبوه کنن و بیارن توی رقابت‌های واقعی، یعنی شاید تا یکی‌دو سال دیگه تو مسابقات آمریکایی ماشین‌های هیبرید که سریع و دوست‌دار زمینن رو ببینیم!
خلاصه داستان اینه که دنیای ماشینای مسابقه کم کم داره سبزتر و آینده‌نگرتر می‌شه. یه قدم عالیه واسه تکنولوژی، محیط زیست و آدمایی که عاشق سرعت هستن!
منبع: +
