بذار یه چیزی رو رک بگم: هنوز هیچ‌کس دقیق نمی‌دونه هوش مصنوعی (یا همون AI که الان همه جا حرفش هست) قراره دقیقاً چه تاثیری رو شهرامون، محل کارمون، یا کلاً جامعه بذاره. راستش خیلیاس دارن سعی می‌کنن از الآن بفهمن باید چی کار کنن تا عقب نمونن. خصوصاً کارمندها و مقام‌های محلی که حسابی دغدغه اینو دارن که شغل‌ها چه تغییرایی می‌کنه. یعنی یه جوری دارن آینده‌پژوهی می‌کنن و مثلاً فنجون قهوه رو می‌خونن ببینن باید چجور خودشونو آماده کنن!
حالا اخیراً مؤسسه بروکینگز ( Brookings Institution، یه مرکز پژوهشی معروف تو آمریکا) یه گزارش تعاملی منتشر کرده که حسابی حوصله گذاشته بررسی کنه کدوم مناطق آمریکا پیشرفته‌تر بوده‌ن تو زمینه AI و چقدر شغل و شرکت مرتبط با هوش مصنوعی دارن. هدفش هم این بوده به سیاست‌گذارها پیشنهاد بده که چه سیاست‌هایی بگیرن تا شهرای عقب‌تر هم بتونن پیشرفت کنن.
یه نکته جالب گزارش اینه که تحلیل کردن کدوم شهرها بیشتر آماده پذیرش AI هستن. اصطلاح AI readiness رو زیاد استفاده کرده؛ یعنی اینکه یک شهر یا منطقه چقدر آماده است که شرکتای هوش مصنوعی توش شکوفا بشن، مردم‌ش راحت بتونن این حوزه رو یاد بگیرن و کسب‌وکارها هم خوب بتونن از AI بهره ببرن. مقیاس هاشون هم شامل تعداد فارغ‌التحصیل های فنی، نوآوری دانشگاه‌ها و حتی پتانسیل شرکتای اونجا بوده.
خب، بریم سر اصل ماجرا:
۱. همه چیز حول محور چند تا شهر تکنولوژی محور می‌چرخه!
اگه فکر کردی الان همه جای آمریکا داره با سرعت سمت هوش مصنوعی می‌ره، باید ناامیدت کنم! واقعاً هنوز تمرکز شرکت‌ها و مشاغل AI روی چند تا شهر خاصه، مثلاً سانفرانسیسکو و اطرافش (‘AI Superstar’ ها به قول گزارش بروکینگز). بعد از اون یه سری مراکز دیگه هستن مثل بوستون، سیاتل و حتی میامی که بهشون گفتن ‘Star AI Hubs’. خیلی عجیب نیست؛ کسایی که تو این شهرها زندگی می‌کنن دسترسی به دانشگاه‌های معروف و شرکتای خفن تکنولوژی دارن و اون بالا بالاها دارن توپ بازی می‌کنن.
۲. نیروی کار و استارتاپ های AI هم کلاً clustered شدن تو همین شهرها
هم نیروی کار حرفه‌ای AI و هم استارتاپ‌های این حوزه، بشدت تو همین هابای تکنولوژی متمرکزن. جالبه بدونی تقریباً دو سوم کسایی که تو آمریکا مهارت AI دارن، تو همین شهرها کار می‌کنن! تازه بیشتر از ۷۵٪ استارتاپ‌های مرتبط هم اونجا شکل گرفتن—یعنی واقعاً اینا شده‌اند محل تجمع همه چی. مثلاً نیویورک، سیاتل، ایالت اوهایو، کلرادو… خلاصه، داستان همینه! البته گزارش گفته این تمرکز، خودش باعث می‌شه باز هم شرکتا و استعدادا بیشتر جذب این مناطق بشن و مناطق دیگه بیشتر عقب بمونن.
با این حال، بروکینگز می‌گه فعالیت‌های AI به جاهای دیگه هم تا حدی سرایت کرده؛ یعنی دیگه اونقدری نیست که فقط چند تا شهر دخیل باشن. واسه همین هم سیاست‌گذارها باید حواسشون باشه که وقتی دارن AI رو حمایت می‌کنن، شهرهای کوچیک‌تر یا عقب‌مونده‌تر رو فراموش نکنن.
۳. شهرای جدیدی هم دارن سبز می‌شن، ولی هرکدوم یه چیزی کم دارن!
بجز شهرای معروف و گنده که همیشه تو همه رتبه‌بندی‌ها برترن، تو آمریکا ۱۴ منطقه هست که دارن نشون می‌دن امیدی هست توی این حیطه رو رشد کنن. خیلیاشون کنار دانشگاه‌های مهم قرار دارن. مثلا مدیسون توی ویسکانسین (دانشگاه ویسکانسین) یا کالج استیشن توی تگزاس (دانشگاه A&M تگزاس مثلاً کلی پروژه AI کار می‌کنه). چند تا شهر فرهنگی هم هست مثل پیتسبورگ، دیترویت و نشویل.
ولی خب مشکل اینجاست که همه این مناطق یه جور ضعف دارن. مثلاً شهر کولومبیا توی کارولینای جنوبی رو ببین: جمعیتش تقریباً ۸۶۰ هزار نفره، دانشگاه معروف ساوت کارولینا هم داره، ولی فارغ‌التحصیلای فنی کم داره. در نتیجه خیلی از رزومه‌های شغلی مربوط به AI اونجا دیده نمی‌شه. یا تمپای فلوریدا رو نگاه کن—اینجا نوآوریش لنگ می‌زنه، چون دانشگاه‌های منطقه اونقدر تولید علم و پروژه‌های خوب AI ندارن.
حتی تو شهرای دیگه هم معمولاً اونقدری که باید شرکتا از ابزارهای مرتبط با AI استفاده نمی‌کنن—مثلاً سرویس ابری، یا ابزارهای پردازش داده. اینجاها به قول بروکینگز با adopt کردن مشکل دارن، یعنی خیلی کند پیش می‌رن تو وارد کردن این ابزارا.
۴. هر شهر جدید داره یه جور تخصصی کار می‌کنه: یا تمرکز رو دولته یا روی صنعت!
البته همین مناطق نوظهور هم آینده خوبی دارن و سرمایه‌گذارا دارن دقت می‌کنن بهشون. جذابیت اینجا اینه که برای سنجیدن نوآوری و پذیرفتن AI، تعداد قراردادهای فدرال (یعنی دولت برای پروژه‌های AI پول می‌ذاره) و سرمایه‌گذاری شرکتای خصوصی (VCها یا همون سرمایه‌گذاران خطرپذیر) حساب شده. VC به سرمایه‌گذارایی می‌گن که تو استارتاپ‌ها پول می‌ذارن و ریسک می‌کنن شاید کلی سود کنن.
جالبه که هر شهر جدیدی انگار تو یه زمینه داره قوی می‌شه: بعضیا مثل هانتسویل آلاباما مرکز پروژه‌های فدرالی شدن، یه سری جاها مثل ساکرامنتو کالیفرنیا بیشتر واسه VCها جذاب شدن که دنبال تیم و ایده جدید می‌گردن.
موضوع جالب دیگه اینه که حضور دانشگاه قوی تو این مناطق تاثیر عجیبی داره. یعنی اگه دانشگاه فعال باشه و پل بزنه بین مدرسه و بازار کار و شرکت‌ها رو تو جریان دانش دانشگاهی بذاره، می‌تونه شهر رو حسابی بالا بکشه. اینو یکی از نویسنده‌های گزارش (مارک مورو) گفته و واقعاً هم درسته.
در مجموع، اگه نگاه کنیم الان بیشترین رشد و فرصت‌های AI تو چند تا شهر خاص جمع شده ولی کم کم نواحی جدیدی دارن شکل می‌گیرن که اگه بتونن با شرکتا و دانشگاهشون ارتباط برقرار کنن، شاید آینده از همین جاها دربیاد! پس اگه تو آمریکا زندگی می‌کنی و دنبال فرصت جدید می‌گردی، حتماً به این نقطه‌ها هم یه نگاهی بنداز، کسی چه می‌دونه شاید ۵ سال دیگه تو همین شهرای جدید همه‌گیر شد!
منبع: +
