خب بچه‌ها، بیاید یه نگاه باحال بندازیم به یه پروژه جدید و خفن تو زمینه دیابت نوع ۱ که اسمش BrisT1D هست! قضیه از این قراره که دیابت نوع ۱ (همون بیماری که بدن دیگه نمی‌تونه انسولین تولید کنه) باعث شده کلی تکنولوژی برا مدیریت و کنترلش ساخته بشه. اتفاقاً دیابت نوع ۱ یه مدل خیلی خوبه برای اینکه ببینیم تو آینده چه جوری میشه بیماری‌های مزمن رو با تکنولوژی های جدید مدیریت کرد.
حالا یه تیم پژوهشی تو بریتانیا (انگلیس!) اومدن دیتاست BrisT1D رو جمع‌آوری کردن و گذاشتن تو دسترس عموم تا هرکی علاقه‌منده بتونه باهاش کار کنه. دیتاست یعنی مجموعه داده‌ها؛ اینجا مثلاً کلی اطلاعات از چند نفر رو جمع کردن. تو این پروژه خاص، ۲۴ تا جوون انگلیسی که دیابت نوع ۱ دارن، مدت طولانی کنار درمان معمولشون از ساعت هوشمند هم استفاده کردن و داده‌هاشون ثبت شده.
حالا چرا این دیتاست اینقدر مهمه؟ چون ترکیبی از اطلاعات از چندتا منبع مختلف داره! مثلا:
- داده‌های دستگاه‌های مدیریت دیابت: اینا همون سیستم‌های سنجش قند خون اتوماتیک یا دستگاه انسولین هستن. وظیفشون اینه که بهمون نشون بدن قند خون فرد چنده و آیا اوضاع داره بحرانی میشه یا نه.
- داده‌های ساعت هوشمند: اینجا منظور از Smartwatch همون ساعت‌های هوشمنده که کلی سنسور دارن و می‌تونن اطلاعات مثل ضربان قلب، فعالیت بدنی و غیره رو ثبت کنن.
- متن مصاحبه‌ها و گفتگوها: یعنی شرکت‌کننده‌ها هر ماه میومدن صحبت می‌کردن یا تو گروه‌های بحثی نظر می‌دادن، و همه حرفاشون یه جا ثبت می‌شده. این خیلی باحاله چون نشون میده دیدگاه و تجربه واقعی یه دیابتی با تکنولوژی واقعا چیه.
نکته جالب دیگه اینه که داده‌ها رو هم به صورت خام (Raw Data – یعنی همه اطلاعات بدون هیچ تغییر یا خلاصه‌سازی) و هم به صورت پردازش شده (یعنی مرتب و قابل استفاده برای آنالیزهای سریع) منتشر کردن. بنابراین اگه کسی دوست داشته باشه خودش بطور عمیق و خلاقانه بچرخه تو اطلاعات، یا فقط خلاصه‌ها رو مقایسه کنه، هر دو امکان رو داره.
مزیت اصلی BrisT1D اینه که کلی کاربرد مختلف برای محقق‌ها و کسایی که دنبال نوآوری تو حوزه سلامت هستن، داره. مثلاً:
- پیش‌بینی قند خون (Blood Glucose Prediction): یعنی با هوش مصنوعی یا مدل‌های آماری میشه فهمید قند خون فرد کی ممکنه بره بالا یا پایین.
- شناسایی یا پیش‌بینی حملات هایپوگلیسمی (Hypoglycaemia Prediction): حمله هایپوگلیسمی همون موقعیه که قند خون بیش از حد پایین میاد و کلی خطرناکه.
- توسعه الگوریتم‌های «closed-loop» (یعنی سیستم‌های خودکاری که قند خون رو لحظه‌ای اندازه می‌گیرن و خودشون مقدار انسولین رو تنظیم می‌کنن – مثل سیستم پایلوت خودکار برای قند خون!)
- بررسی تجربه و حال و هوای آدمای واقعی تو استفاده از ابزارها و تکنولوژی‌های جدید. این قسمت کیفی (Qualitative) یه دنیا اطلاعات داره واسه محقق‌ها که بفهمن مردم واقعاً با این تجهیزات چه احساسی دارن، راحتن یا نه، چه مشکلاتی دارن و …
در کل، دیتاست BrisT1D یه پل باحاله بین داده‌های عددی (Quantitative – یعنی اطلاعات قابل اندازه‌گیری مثل اعداد قند خون) و داده‌های توصیفی (یعنی مصاحبه و تجربه زندگی افراد). این ماجرا برای همه کسایی که دنبال ساخت ابزارهای بهتر برای دیابتی‌ها هستن یا حتی می‌خوان الگوریتم‌های هوش مصنوعی رو تو سلامت تست کنن، حسابی کاربردیه.
پس اگه دوست دارین بدونین دیابتی‌های جوون تو انگلیس، ساعت هوشمندشون چجوری به کارشون میاد و علم و تکنولوژی چطور می‌تونن کنار هم دنیا رو جای بهتری کنن، دیتاست BrisT1D رو از دست ندین! شاید دفعه بعد اسم شما هم تو یه پروژه باحال بیاد 😉
منبع: +
