این روزا موضوع اسلحه‌هایی که با پرینتر سه‌بعدی ساخته میشن خیلی داغ شده و کل پلیس و قانون‌گذارها رو حسابی به تکاپو انداخته. همونطور که می‌دونی، پرینتر سه‌بعدی یعنی یه دستگاهی که می‌تونه طرح دیجیتالی رو به جسم واقعی تبدیل کنه—در اصل یه جور جادوی مدرن! اما حالا قضیه خیلی جدی‌تر شده: آدم‌ها دارن طرح اسلحه رو با این دستگاه‌ها می‌سازن و این اسلحه‌ها حتی شماره سریال یا ردیابی هم ندارن؛ به اینا میگن “اسلحه‌های شبح” یا Ghost Guns (یعنی اسلحه‌هایی که هیچ جا ثبت نشدن و کسی راحت نمی‌تونه رهگیری‌شون کنه).
کل ماجرای این اسلحه‌ها از فایل‌هایی شروع میشه که تو سایت‌هایی مثل Thingiverse پیدا میشن—این سایت اساساً بزرگ‌ترین بانک مدل‌های پرینت سه‌بعدی تو دنیاست و یه عالمه آدم هر روز مدل آپلود یا دانلود می‌کنن. اما پلیس نیویورک اومده گشته و صدها فایل مربوط به قطعات اسلحه پیدا کرده که خیلی راحت هرکسی می‌تونه دانلودش کنه و با یه پرینتر معمولی تو خونه اسلحه درست کنه!
خب همین موضوع باعث شده مدیرای Thingiverse دست به کار بشن و جلوی این وضعیت رو بگیرن. اونا یه سیستم خودکار گذاشتن که فایل‌هایی که شبیه اسلحه‌ان قبل از اینکه اصلاً کسی بتونه آپلودشون کنه بلاک میشه. یه جور فیلتر هوشمند که قراره کار رو واسه دلال‌های اسلحه شبح سخت‌تر کنه.
ولی کنترل این ماجرا خیلی سخت‌تر از این حرفاس! چون فایل‌ها هی دست‌به‌دست میشن و سایت‌های کوچیک و بزرگ اونقدر زیادن که هیچکس واقعاً نمی‌تونه ۰ تا ۱۰۰ رو کنترل کنه. از اون طرف، برخی قانون‌گذارها دارن فشار میارن به شرکتای سازنده پرینتر مثل Bambu Lab که تو خود دستگاه یه سیستم هوش مصنوعی بذارن تا قبل از پرینت، فایل رو اسکن کنه. نگاه کن: هوش مصنوعی، یعنی یه جور الگوریتم خیلی پیچیده کامپیوتری که می‌تونه فایل رو بررسی کنه و بفهمه طرح مربوط به اسلحه هست یا نه، بعد اگه بود جلوش رو بگیره. یه جور مثل نگهبان دیجیتال!
در کنار اینا، پلیس و بخش تحقیقاتم بی‌کار ننشستن! دارن روش‌هایی پیدا می‌کنن که حتی اسلحه‌هایی که با پرینتر سه‌بعدی ساخته شدن رو بشه تا حدی ردیابی کرد. چطوری؟ هر پرینتر سه‌بعدی وقتی جسم رو می‌سازه، بسته به نوع نازل (دهنه‌ای که پلاستیک رو پخش می‌کنه)، دما، سطح میز چاپ و حتی مسیری که مواد حرکت می‌کنن، یه سری خط و خش و الگوهای ریز می‌ذاره رو شیء. به اینا میگن “Toolmarks” یا “رد ابزار” که مثل اثر انگشتِ پرینتره! متخصص‌ها دارن یاد می‌گیرن این ردهارو آنالیز کنن، که حتی اگه دقیقاً نشه فهمید اسلحه با کدوم پرینتر ساخته شده، ولی می‌تونن محدوده سرچ رو کوچیک‌تر کنن. البته پیچیدگی‌هاش زیاده و کار پلیس رو خیلی سخت‌تر می‌کنه.
یه نکته‌ی جالب (و کمی ترسناک) اینه که چه پرینترت خیلی لاکچری و گرون باشه یا حتی ارزون‌ترین مدل خونگی، تقریباً همه‌شون این ردهارُ از خودشون میذارن، یعنی اسلحه پرینتی کاملاً ناشناس هم نیست.
در کل واقعیت اینه که درست کردن اسلحه شبح با پرینتر سه‌بعدی خیلی آسون‌تر از قبله و جنگ بین اون‌هایی که دنبال راحتی و آزادی دسترسی به پرینتر هستن و پلیس‌ها و قانون‌گذارهایی که دنبال کنترل و امنیت بیشترن، تازه شروع شده و فعلاً هیچکس نمی‌دونه آخرش چی میشه!
خلاصه که دنیای پرینت سه‌بعدی فقط محدود به ساخت مجسمه‌های باحال یا ابزارای دوست‌داشتنی نیست؛ بحث امنیت جدی‌ای هم پشتشه و باید ببینیم این نبرد دسترسی و کنترل قراره به کجا برسه.
منبع: +
