اگه کاربر لینوکس باشی و دنبال یه VPN مطمئن بگردی، حتما تا حالا به موزیلا VPN فکر کردی. یه خبر باحال دارم برات: از این به بعد موزیلا VPN رو می‌تونی روی هر توزیع (Distribution یعنی نسخه‌های مختلف لینوکس مثل ابونتو، فدورا، آرچ و غیره) خیلی راحت نصب و استفاده کنی. قبلاً فقط روی لینوکس‌هایی که از Debian منشعب شدن، مثل Ubuntu کار می‌کرد و بقیه باید کلی دردسر می‌کشیدن یا کلاً نمی‌تونستن استفاده کنن. ولی الان دیگه موزیلا اومده همه‌گیر شده!
کافی‌یه از طریق Flatpak نصبش کنی. اگه نمی‌دونی چیه، Flatpak یه جور سیستم نصب برنامه‌ست تو دنیای لینوکس که باعث میشه یه برنامه رو بشه روی همه توزیع‌ها اجرا کرد. Flathub هم مثل یه «فروشگاه» برای Flatpak هست که همه برنامه‌ها رو اونجا می‌ذارن. دیگه فرقی نمی‌کنه لینوکست چیه، حتی آرچ یا فدورا یا Mint یا هرچی، کافیه یه خط تو ترمینال بزنی یا با گرافیکیش نصب کنی و تمام!
این کار باعث شده موزیلا VPN خیلی راحت‌تر و بدون دردسر نصب شه، مخصوصاً برا کسایی که تازه اومدن تو دنیای لینوکس یا حال و حوصله تنظیمات عجیب رو ندارن. یه نکته مهم اینکه اپلیکیشنش هم رو همه توزیع‌ها دقیقاً یه‌شکله؛ یعنی دیگه مشکلی مثل «چرا اینجا کار نمی‌کنه؟» یا «اونجا باید فلان کار رو کنم؟» نداری. این برای کسایی که خیلی فنی نیستن یا از محیط گرافیکی خوششون میاد خیلی می‌تونه راحت‌کننده باشه.
یه خوبی دیگه Flatpak اینه که برنامه‌ها رو تو «جعبه‌های جدا» یا Container نصب می‌کنه. یعنی هر برنامه یه جورایی از سیستم جداست و اگه اشکال امنیتی پیدا بشه، احتمال آسیب رسوندنش به کل سیستم خیلی کمتره. همین با فلسفه حریم خصوصی و امنیت محور موزیلایی‌ها کاملاً جور در میاد. (برای اونایی که نمی‌دونن، Containarization یعنی اجرای هر برنامه در محیط ایزوله تا آسیب یا تداخل به بقیه وارد نشه.)
موزیلا کلاً از اون برندهاییه که از قدیم، از دهه نود میلادی، شعارش حفظ سلامت و اوپن‌سورس بودن و غیرانتفاعیه؛ یعنی دنبال پول پارو کردن صرف نیست. همیشه رو حریم خصوصی کاربراش تاکید داره و الان با همین آپدیت جدید، همه رو خوشحال کرده.
حالا شاید بپرسی موزیلا VPN هنوز بهترین بازار شده؟ راستش هنوز نه! مثلاً NordVPN یا Proton VPN و Surfshark چندتایی سرویس دارن که حسابی لینوکس رو ساپورت می‌کنن و قابلیت‌هاشون بیشتره. ولی موزیلا با این همه‌گیر شدنش تو لینوکس شاید بتونه رقبا رو کنار بزنه یا دست‌کم برای اونایی که به برندی که می‌شناسن و بهش اعتماد دارن اهمیت می‌دن، انتخاب اصلی شه.
البته شاید سرویس موزیلا VPN یه‌سری ویژگی‌های فوق‌العاده خاص یا عجیب نسبت به رقبا نداشته باشه، ولی امنیتش رو با audit (یعنی بررسی امنیتی حرفه‌ای)، پشتیبانی از Split tunneling (یعنی می‌تونی انتخاب کنی چه برنامه‌ای از VPN بره و کدوم نه)، قابلیت Multi-hop (عبور ترافیک از چند کشور مختلف برای امنیت بیشتر)، و پشتیبانی از پروتکل WireGuard (یعنی یه جور رمزنگاری جدید، سریع و امن توی دنیای VPN) اِمپاور کرده.
نکته‌ای که بعضیا هنوز غر می‌زنن اینه که می‌گن موزیلا VPN در اصل همون Mullvad زیرشه (Mullvad یه سرویس شناخته شده‌ست)، ولی با قیمت بیشتر فروخته میشه: بین ۴.۹۹ تا ۹.۹۹ دلار در ماه. اینم هست که اپ فعلی موزیلا تو Flathub هنوز اون تیکِ Verified رو نگرفته، ولی خیالت راحت، خودشون گذاشتنش اونجا.
یه موضوع کم‌یاب هم هست؛ این که هنوز خیلی از VPNهای معروف رو نمی‌بینی به این راحتی با Flatpak بیان بالا. حتی بعضیا مثلاً NordVPN بیشتر با Command line (یعنی دستورهای متنی توی ترمینال) یا فایل‌های تنظیمی کار می‌کنن تا نصب جامع گرافیکی با Flatpak. پس موزیلا یه جورایی همین‌جوری هم پیشرو محسوب میشه. البته Flatpak یه کمی فایل‌هاش بزرگ‌ترن و شاید یه مقدار پرفرمنس فدا بشه، ولی در عوض نصبش راحت و بی‌دردسر و سرتاسر توزیع‌ها یکیه.
در نهایت، موزیلا الان دیگه روی هر لینوکسی که دلت بخواد، «فقط با یه خط دستور» یا خیلی ساده‌تر نصب میشه و این خیلی عالیه! شاید هنوز کسایی که دنبال ویژگی‌های پیشرفته‌تر یا قیمت پایین‌ترن سراغ موزیلا نیان، ولی برای خیلی‌ها همین اعتماد و سهولت و حریم خصوصی موزیلا کافیه تا انتخاب اولشون باشه.
خلاصه، اگه عاشق لینوکسی یا دنبال یه VPN خوش‌دست و سرراست با نصب آسون می‌گردی، موزیلا رو امتحان کن. بخصوص اگه برات مهمه یه برند معتبر و open source پشتشه. فقط یادت باشه امکاناتش هنوز به پای بعضی رقبای سرسخت بازار نمی‌رسه. اما همین‌که الان اون‌قدر در دسترس شده که میشه گفت “همه‌جا هست”، خودش یه برد حسابیه!
منبع: +
