عامل‌های هوش مصنوعی (AI Agents) به عنوان نیرویی تحول‌آفرین در فناوری کسب‌و‌کار ظهور می‌کنند. برخلاف ربات‌های گفتگوی سنتی یا مدل‌های زبانی بزرگ (LLM) که نیازمند دستورات انسانی هستند، عامل‌های هوش مصنوعی سیستم‌های پیچیده‌ای هستند که قادر به تصمیم‌گیری مستقل و انجام وظایف پیچیده می‌باشند.
در حالی که OpenAI برای راه‌اندازی عامل‌های هوش مصنوعی در سال ۲۰۲۵ آماده می‌شود و مایکروسافت قابلیت‌های عامل را در Copilot ادغام می‌کند، رهبران سازمانی باید فوراً استراتژی‌هایی برای گنجاندن این فناوری خودمختار در عملیات خود توسعه دهند.
ابهاس ریکی، مدیر ارشد استراتژی در کلودرا، تأکید می‌کند: “نوآوری سریع‌تر از آنچه می‌توانید تصور کنید یا با آن سازگار شوید در حال رخ دادن است، و سازمان‌های بزرگ در حال رقابت با زمان برای حرکت از داده به ارزش و از بینش به عمل هستند.”
مطالعات نشان می‌دهند که پیاده‌سازی عامل‌های هوش مصنوعی می‌تواند بهره‌وری را تا ۶۰٪ افزایش دهد. قدرت واقعی در ایجاد گردش‌کارهای عاملی نهفته است، جایی که چندین عامل در وظایف پیچیده همکاری می‌کنند.
دنیل داینز، مدیرعامل UiPath، توصیه می‌کند که در مراحل اولیه استقرار، “انسان‌ها در چرخه” حفظ شوند و به تدریج به نظارت غیرفعال منتقل شوند.
اگر به خواندن کامل این مطلب علاقه‌مندید، روی لینک مقابل کلیک کنید: forbes
