بیا برات یه ماجرای جالب تعریف کنم! یه تحقیق جدید نشون داده که مردم انگلیس – یا اصطلاحاً بریت‌ها – اصلاً سر سازگاری با هوش مصنوعی ندارن و حس می‌کنن این سیستم‌ها هیچ‌جوره احساساتشون رو نمی‌فهمن.
خب، بذار اول یه چیزی رو بگم: هوش مصنوعی یا همون AI کلاً تو همه جای دنیا داره سروصدا می‌کنه و خیلیا ازش برای راحت‌تر شدن کارها و افزایش بهره‌وری خوششون میاد. اما ظاهراً وقتی بحث احساس و اون حالت‌های خاص صحبت کردن میشه – مخصوصاً لهجه‌های مختلف و حال و هوای احساسی مردم بریتانیا – اوضاع فرق می‌کنه.
نکته خنده‌دار اینه که بیشتر از دو نفر از هر سه بریت گفته‌ان: «ای بابا! این چت‌بات‌ها (همون روبات‌های گپ زن) اصلاً نمی‌دونن امثال ما کی ناراحته کی خوشحال! حتی لحن‌مون رو نمی‌گیرن!» لحن یا تون یعنی همون حس و حالی که توی گفتارت می‌ریزی تا طرف بفهمه جدی‌ای، ناراحتی، شوخی می‌کنی یا هرچی.
حالا جالب اینه که تقریباً همین مقدار از مردم (۶۸ درصد) می‌گن که تو این پنج سال اخیر هوش مصنوعی اونی که باید می‌بود، نبوده؛ یعنی انتظارات رو برآورده نکرده. تازه فقط ۵۵٪ فکر می‌کنن شاید یه روزی AI بتونه احساسات آدما رو بفهمه و اون فاصله بین انسان و ماشین رو برداره.
راستش رو بخوای، هنوزم وقتی بحث کارهای مهم و حساس وسط میاد، مردم واقعاً به AI اعتماد ندارن. فقط ۳ درصد حاضرن یه کار احساسی – مثل بستن حساب بانکی یکی بعد از مرگش – رو بسپارن به هوش مصنوعی. بقیه ترجیح می‌دن با یک آدم حرف بزنن.
ولی اینم بگم، هوش مصنوعی تو کارهای ساده و تکراری مثل پیگیری بسته پستی، تعیین وقت تعمیر ماشین یا کارهای اداری خیلی خوب عمل می‌کنه. برای اینجور وظایف، مردم مشکلی باش ندارن. اما وقتی بحثی پیش میاد که پای احساس و شرایط انسانی توش باشه، می‌گن ترجیح می‌دن با آدم واقعی حرف بزنن، حتی اگه کلی تو صف بمونن یا حرفشون رو چند بار تکرار کنن (که واقعاً ۵۹ درصد مردم این موضوع صف و ۴۶ درصد تکرار اطلاعات رو نقطه ضعف خدمات انسانی می‌دونن ولی بازم با آدم‌ها راحت‌ترن!).
یه نکته بامزه دیگه هم اینه که جوون‌ترها یه جورایی امیدشون به AI بیشتره؛ فکر می‌کنن هوش مصنوعی نهایتاً اون فاصله احساسی با انسان رو پر می‌کنه. اما نسل‌های قبلی هنوز اون اعتماد رو نمی‌کنن و ترجیح می‌دن کارهای حساس رو بدن دست یک آدم.
مدیر بخش اروپا، خاورمیانه و آفریقای ServiceNow (یه شرکت فناوری مطرح) گفته: «مردم دیگه خسته شدن از سرویس‌های بی‌ارتباط و از هم گسسته. AI باید جوری پیشرفت کنه که نیازها رو پیش‌بینی کنه و بتونه با اپراتور انسانی همکاری کنه، نه اینکه آدم‌ها رو کاملاً کنار بزنه.»
خلاصه اینکه طبق این تحقیق سرویس‌نو، مسیر آینده AI باید طوری باشه که توسعه‌دهنده‌هاش حواسشون به درک احساسات و همکاری انسان و ماشین باشه، نه اینکه فقط دنبال خودکار کردن هرچی بیشتر همه چی بیفتن.
اگه دوست داری بیشتر راجع به هوش مصنوعی بدونی، مثلاً بدونی چی باعث شده هنوز به تمام پتانسیلش نرسه، یا بهترین ابزارهای AI و نویسنده‌های کامپیوتری رو بشناسی یا دنبال اپلیکیشن‌هایی باشی که بازدهی کارت رو بیشتر کنن، می‌تونی سراغ منابع بیشتری بری (فقط کافی یه سرچ بزنی «ابزارهای هوش مصنوعی» یا «بهترین اپ‌های بهره‌وری» کلی چیز پیدا می‌کنی).
در کل فعلاً تا وقتی که AI نتونه بفهمه ما کی ناراحتیم، کی خوشحال، یا بفهمه پشت اون «الو الو» گفتن‌مون چه حسی خوابیده، بعیده بتونه تو وظایف حساس نقش اساسی داشته باشه. هنوز انسان‌ها تو این فضا جلوترن! منتظریم ببینیم هوش مصنوعی کِی این خط رو رد می‌کنه!
منبع: +
