اگه فکر می‌کنی دانشگاه‌ها هنوز همون سیستم خشک و قدیمی خودشون رو دارن، باید بگم که حسابی عقب موندی! چون الان با ترکیب هوش مصنوعی و بازی‌گونه‌سازی یعنی Gamification (که یعنی درس رو شبیه بازی جذاب و تعاملی می‌کنن)، دانشگاه‌ها دارن روند آموزش و مهارت‌آموزی رو کلی جذاب‌تر و شخصی‌سازی‌شده‌تر می‌کنن.
خب حالا دقیقاً یعنی چی؟ هوش مصنوعی یا همون AI (یه جور کامپیوتر خیلی باهوشه که می‌تونه کلی داده رو بررسی کنه و یاد بگیره)، تو سیستم‌های آموزشی این کار رو می‌کنه که هر دانشجویی دقیقاً همون مدل آموزشی‌ای رو بگیره که خودش بهش نیاز داره. یعنی دیگه خبری از یک نسخه برای همه نیست. هر دانشجو یه تجربه متفاوت و مناسب خودش رو می‌گیره!
بخش دوم ماجرا هم gamification یا بازی‌سازی هست که اصلاً دنیای درس خوندن رو عوض کرده. معمولاً تو دانشگاه مهارت‌های نرم رو با امتحان و مقاله یاد می‌گرفتیم – مثلاً اینکه چطوری تیمی کار کنیم، یا چطور مشکل رو حل کنیم. اما الان با بازی‌گونه کردن این آموزش‌ها، هم دانشجوها فعال‌تر می‌شن، هم واقعاً بهتر یاد می‌گیرن. پس بازی‌سازی یعنی قراره با روش‌های بازی‌گونه، ارزیابی‌ها خیلی جذاب‌تر و واقعی‌تر از قبل باشه.
این مقاله اومده چند تا کار جالب انجام داده. اولش با یه چیزی به اسم Topic Modeling (مدل‌سازی موضوعی با LDA، که یعنی دسته‌بندی کردن کلی مقاله با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی)، فهمیده تحقیق‌های اصلی تو دنیا درباره این موضوعات چیه. بعد اومده با الگوریتم‌های یادگیری ماشین (Machine Learning Algorithms یعنی مدل‌هایی که با داده زیاد خودشون یاد می‌گیرن)، پیش‌بینی کرده که کدوم عوامل بیشتر روی پذیرش دانشجوها از این تکنولوژی‌ها اثر می‌ذاره. تازه از تکنیک LIME هم استفاده کرده؛ LIME یه روش توضیح‌دهنده است که کمک می‌کنه بفهمیم چرا یه مدل هوش مصنوعی یه تصمیم خاص گرفته.
حالا نتیجه‌ها چی بوده؟ طبق این بررسی‌ها، هوش مصنوعی واقعاً تونسته یادگیری هر نفر رو شخصی‌سازی کنه، یعنی باعث شده دانشجوها بیشتر درگیر بشن و نمره‌هاشون بالا بره. از اون طرف، gamification حسابی به رشد مهارت‌های نرم – مثل همکاری، خلاقیت، و حل مسئله – کمک کرده؛ چیزی که تو تست‌های سنتی نمی‌تونستن خوب یاد بگیرن.
ولی خب، همه چیز گل و بلبل نبوده! هنوز مشکل‌هایی هست مثل حریم خصوصی داده‌ها (Data Privacy یعنی امنیت و محرمانگی اطلاعات شخصی دانشجوها) و دسترسی به تکنولوژی. مخصوصاً دانشجوهای بین‌المللی یا دانشگاه‌هایی که بودجه و امکانات کم دارن، بیشتر به مشکل برمی‌خورن.
در کل، این مقاله نشون داده هوش مصنوعی و gamification پتانسیل قوی دارن که کل بازی آموزش عالی رو عوض کنن و هم یادگیری رو شخصی‌تر و هم ارزیابی مهارت‌ها رو واقعی‌تر و تعاملی‌تر کنن. فقط باید حواسمون به امنیت داده‌ها و برابری امکانات باشه تا همه بتونن از این دنیای جدید بهره‌مند بشن. تحقیق‌های آینده هم باید برن سراغ این که تو بلندمدت، این تکنولوژی‌ها چطوری می‌تونن کمک کنن دانشجوها خودشون رو با دنیای کار پرهیجان و همیشه در حال تغییر، بهتر هماهنگ کنن.
خلاصه که آینده آموزش از اون چیزی که فکر می‌کردیم خیلی هیجان‌انگیزتر و پیشرفته‌تر شده!
منبع: +
