پیشرفت‌های هوش مصنوعی با سرعت چشمگیری در حال وقوع است. داریو آمودی، مدیرعامل شرکت آنتروپیک، باور دارد این فناوری می‌تواند به افزایش طول عمر انسان کمک کند و حتی ظرف یک دهه آن را دو برابر کند. او در سخنرانی خود در مجمع جهانی اقتصاد به تاثیرات شگرف هوش مصنوعی و زیست‌شناسی بر آینده انسان و صنایع اشاره کرد و همچنین به چالش‌هایی مانند موانع اداری و نگرانی‌های اخلاقی مرتبط با پیامدهای اجتماعی این فناوری پرداخت.
چگونه هوش مصنوعی می‌تواند طول عمر انسان و محیط‌های کاری را متحول کند
هوش مصنوعی (Artificial Intelligence : AI) با سرعت زیادی در حال پیشرفت است و امکانات جدیدی را در حوزه‌های بهداشت، بهره‌وری کاری و حتی حکومت‌داری ایجاد می‌کند. داریو آمودی، مدیرعامل شرکت آنتروپیک، در میزگردی در مجمع جهانی اقتصاد در داووس، چشم‌انداز بلندپروازانه‌ی خود را در مورد توانایی‌های هوش مصنوعی بیان کرد. پیش‌بینی‌های او شامل تغییرات بنیادین، از دو برابر شدن طول عمر انسان تا تحول در ساختار محیط‌های کاری، می‌شود.
افزایش شتابان طول عمر
آقای آمودی آینده‌ای را متصور است که در آن هوش مصنوعی نقش مهمی در افزایش طول عمر انسان بازی می‌کند. او معتقد است اگر هوش مصنوعی بتواند یک قرن تحقیقات بیولوژیکی را در عرض ۵ تا ۱۰ سال انجام دهد، دو برابر شدن طول عمر انسان در یک دهه غیرممکن نخواهد بود. پیشرفت‌های کنونی در زمینه‌ی کشف دارو با کمک هوش مصنوعی، این پتانسیل را نشان می‌دهد. برای مثال، شرکت فایزر از هوش مصنوعی برای کاهش قابل توجه زمان توسعه‌ی دارو استفاده کرده است. با این حال، موانعی مانند آزمایش‌های بالینی و مراحل نظارتی قبل از این که این اکتشافات به طور مستقیم برای عموم مردم قابل استفاده باشند، همچنان وجود دارند.
نقش هوش مصنوعی در محیط کار
شرکت آنتروپیک در حال توسعه‌ی یک «همکار مجازی» است. این عامل هوشمند برای انجام وظایف پیچیده‌تر در محیط کار، مانند مدیریت اسناد یا هماهنگی ارتباطات تیمی، طراحی شده است. این سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند نیاز به نظارت دائمی انسان را کاهش دهند و به مدیران اجازه دهند تا بر تصمیمات استراتژیک تمرکز کنند. آقای آمودی معتقد است تا سال‌های ۲۰۲۶ یا ۲۰۲۷، سیستم‌های هوش مصنوعی در بسیاری از رشته‌ها، از جمله ریاضیات، برنامه‌نویسی و زیست‌شناسی، از بیشتر انسان‌ها پیشی خواهند گرفت.
چالش‌ها در کاربردهای عملی
با وجود این پیشرفت‌ها، موانع عملی همچنان وجود دارند. به عنوان مثال، در زمینه‌ی خودروهای خودران، دارا خسروشاهی، مدیرعامل شرکت اوبر، به این نکته اشاره کرد که پیچیدگی‌های دنیای واقعی – مانند تابلوهای توقف آسیب‌دیده – هنوز هم برای سیستم‌های هوش مصنوعی خودران چالش‌برانگیز هستند. همچنین، اعتماد عمومی همچنان یک مانع است. حتی حوادث کوچک مربوط به سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌تواند این اعتماد را از بین ببرد.
موانع اداری نیز سرعت پیشرفت را کاهش می‌دهند. مارک روته، دبیرکل ناتو، اذعان کرد که سازمان‌ها اغلب راه‌حل‌های تقریباً بی‌نقص را به سرعت ترجیح می‌دهند، که می‌تواند مانع نوآوری شود. او از سیاست‌گذاران خواست تا برای حفظ رقابت‌پذیری جهانی، پذیرش سریع‌تر فناوری‌های امیدوارکننده را در دستور کار قرار دهند.
پیامدهای اخلاقی و ژئوپلیتیکی
آقای آمودی و دیگر اعضای میزگرد، نگرانی‌هایی را در مورد پیامدهای اجتماعی گسترده‌تر هوش مصنوعی، به ویژه نقش آن در حکومت و قدرت جهانی، مطرح کردند. او هشدار داد که هوش مصنوعی می‌تواند به طور بالقوه رژیم‌های خودکامه را با امکان نظارت و کنترل گسترده، تقویت کند و این موضوع را با سناریوهای پادآرمانشهری مانند رمان ۱۹۸۴ جورج اورول مقایسه کرد. روث پورات، رئیس گوگل، بر اهمیت حفظ برتری غرب در نوآوری هوش مصنوعی تأکید کرد و از رویکردی متعادل که پیشرفت‌های جسورانه را با مقررات مسئولانه ترکیب می‌کند، حمایت کرد.
آینده‌ای متحول‌کننده اما نامعلوم
با ادامه‌ی تکامل هوش مصنوعی، پتانسیل آن برای تغییر صنایع، طول عمر و حکومت به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. با این حال، بهره‌مندی از این مزایا مستلزم غلبه بر موانع نظارتی، تردیدهای عمومی و چالش‌های اخلاقی است. اینکه آیا هوش مصنوعی در نهایت دوره‌ای از پیشرفت بی‌سابقه‌ی انسانی را به ارمغان می‌آورد یا شکاف‌های اجتماعی را تشدید می‌کند، به نحوه‌ی مقابله با این چالش‌ها در سال‌های آینده بستگی دارد.
اگر به خواندن کامل این مطلب علاقه‌مندید، روی لینک مقابل کلیک کنید: pymnts
