تا حالا به این فکر کردی که بعضی چیزای فرهنگی انگار دست‌نیافتنی‌ان و راحت منتقل نمی‌شن؟ مثلاً رسم‌ها یا عادت‌های جالبی که تو بعضی شهرها هست و ممکنه نسل جدید دیگه خیلی بهش توجه نداشته باشه. حالا بیاین درباره یه پروژه خیلی باحال حرف بزنیم که خواست اینجور چیزای فرهنگی رو زنده نگه داره و اونم با کمک تکنولوژی!
داستان از اینجا شروع میشه که تو منطقه Emilia Romagna ایتالیا یه پدیده بامزه به اسم “اومارِل” (Umarell) وجود داره. اومارِل یعنی اون آقایون بازنشسته که عاشق اینن کنار کارگاه‌های ساختمونی بایستن و مدام به کارگرها راهنمایی و پیشنهاد بدن (ولی معمولاً کسی هم جدی نمی‌گیره نصیحتشون رو 😄). این خودش شده یه جور سنت!
حالا فکر کن بخوای این داستان جالب رو به نسل جوون‌تر منتقل کنی – نسلی که بیشتر تو دنیای دیجیتال و موبایلاشون دارن زندگی می‌کنن. اینجا بود که یه تیم خلاق اومدن و دست به یه ایده خفن زدن: از تکنولوژی واقعیت افزوده یا همون Augmented Reality (AR) استفاده کردن. AR یعنی یه چیزی شبیه فیلترای اینستاگرام که با گوشی می‌تونی عناصر مجازی رو تو دنیای واقعی ببینی.
اونا یه اپلیکیشن موبایلی ساختن و علاوه بر اون، یه نصب هنری (یا همون installation) گذاشتن که آدما بتونن باهاش تعامل داشته باشن. اپ با سنسورهای موبایل مثل GPS (که جای شما رو پیدا می‌کنه) و ژیروسکوپ (برای اینکه جهت گوشی رو هم بفهمه) کار می‌کنه تا مدل‌های سه‌بعدی ساختمون رو دقیقاً جایی نشون بده که شما هستید. یعنی اینجوری همه چی واقعی‌تر به نظر میاد و شما حس می‌کنین واقعاً توی دل اون فضا هستین.
برای اینکه بدونن این روش جواب می‌ده یا نه، اول با یه گروه ۱۵ نفره که همشون جوون بودن یه Focus Group (جلسه بحث و بررسی) اجرا کردن و بعدش هم از ۷۳ نفر نظرسنجی گرفتن تا اطلاعات بیشتری جمع کنن. در نهایت حدود ۱۲۵ تا نوجوون و جوون رو توی یه رویداد عمومی دعوت کردن که با این اپ و نصب هنری بازی کنن و تجربه‌ش کنن.
نتیجه‌ها جالب بود: کسایی که سنشون بالاتر بود و قبلاً با مفهوم اومارِل آشنا بودن بیشتر به ارزشای محلی این سنت اهمیت می‌دادن. درحالی‌که جوون‌ترها بیشتر عاشق امکانات دیجیتالی اپ شده بودن، یعنی همون بخش AR و مدل سه‌بعدی که کلی براشون هیجان‌انگیز بود!
نکته باحالتر اینه که این پروژه نشون داد وقتی تکنولوژی رو با چیزای ملموس ترکیب کنی (یعنی فقط دیجیتال نباشه، یه چیزی هم باشه که بشه باهاش فیزیکی تعامل داشت) تأثیرش مثلا واسه جذب جوونا به فرهنگ خیلی بیشتر میشه. ضمن اینکه کسایی که تو طراحی اپ شرکت داشتن، از هر دو نسل بودن و این باعث شد ویژگی‌هایی در اپ بذارن که برای همه معنی داشته باشه و فرهنگ ناب نشه یه چیز تجاری و بی‌روح.
در کل، پیام پروژه اینه: تکنولوژی جایگزین چیزای سنتی و فرهنگی‌مون نیست، اما می‌تونه نقش پل رو بازی کنه و کمک کنه فرهنگ و داستان‌های قدیمی رو راحت‌تر به نسل جدید منتقل کنیم. یه جور وصل کردن گذشته به آینده… اونم به شیوه‌ای که برای همه جذاب باشه!
منبع: +
