خب، بذار خیلی راحت و خودمونی برات توضیح بدم. تا الان بیشتر ربات‌هایی که دیده بودیم، فقط کارهای تکراری مثل راه رفتنِ ساده یا بلند کردن وسایل رو خیلی دقیق انجام می‌دادن. اما همیشه یه چیزی کم بود: اون حالت نرم و طبیعی و شبیه آدما حرکت کردن که واقعاً جذبمون کنه. مهندس‌ها همیشه دنبال این بودن ببینن چطور میشه ربات‌ها یه کم “آدمیزادتر” حرکت کنن!
حالا محققای دانشگاه کرنل اومدن یه قابلیتی ساختن به اسم BeyondMimic (یعنی فراتر از تقلید) که یعنی فقط کپی کردن حرکت آدما نیست، بلکه ربات واقعاً می‌تونه حرکات پیچیده و خوشگل آدما رو با همون حس و حال اجرا کنه.
یک ویدیویی پخش کردن که توش یه ربات انسان‌نما کلی کار باحال انجام میده، از پشتک زدن و حرکات رقص گرفته تا دویدن و حتی اون شادی گل معروف کریستیانو رونالدو یعنی «Siu». (اگه فوتبالی باشی می‌دونی چه حرکته!)
حالا مهم‌ترین نکته‌ش چیه؟ این رباتو دونه‌دونه برای هیچ کدوم از این حرکاتا برنامه‌نویسی نکردن. یعنی واسه هر حرکت خاص یه کد ننوشته بودن. سیستم BeyondMimic با یه روش خاص میاد نشون میده که آدم‌ها یه حرکتی رو انجام میدن و ربات اون رو می‌فهمه و همون حرکت رو از خودش بروز میده. به این یعنی motion tracking یا ثبت حرکت‌های آدم (که واقعاً کمک می‌کنه هر نوع حرکت رو به زبان ربات ترجمه کنن).
حالا چطوری کار می‌کنه؟ یه بحث مهم این وسط Markov Decision Process هست (یا همون “فرآیند تصمیم‌گیری مارکوف”) که یه جور مدل ریاضی برای گرفتن تصمیم لحظه‌ای بر اساس وضعیت فعلیه؛ یعنی ربات تو هر لحظه نگاه می‌کنه ببینه قبلاً کجا بود و الان باید چی کار کنه. محیط BeyondMimic این مدل رو با کلی پارامتر (یا همون hyperparameters، یعنی تنظیمات تخصصی) پیاده‌سازی کرده که ربات مجبور نیست بارها و بارها واسه هر حرکت جداگونه آموزش ببینه یا ریز به ریز کد نویسی بشه. خلاصه، ربات خیلی سریع می‌تونه از حرکت‌های طولانی آدما یاد بگیره و تو چند دقیقه حرکات رو از حفظ اجرا کنه!
یه قابلیت خفن دیگه که تو BeyondMimic هست، چیزی به اسم Loss-guided diffusion که اگه بخوام خیلی خودمونی بگم: یعنی رباتو جوری هدایت می‌کنه که هر لحظه بتونه بهترین و درست‌ترین حرکتو نسبت به هدفش انجام بده. اینجا Loss یعنی هزینه یا بهتر بگم خطا، پس کل حرکت ربات در هر لحظه بر اساس این سیستم کمترین خطا رو داره.
نتیجه‌ش چیه؟ ربات هم تعادلشو حفظ می‌کنه، هم نرم حرکت می‌کنه، هم مثل آدما رفتار می‌کنه! حتی می‌تونه تو موقعیت‌های واقعی هم مثل کنترل با جوی‌استیک (دسته بازی)، دنبال کردن مسیرهای مشخص یا رد شدن از موانع، با همون حس و حال انسانی عمل کنه.
همه‌ی این پروژه شفاف و Open Source (یعنی همه می‌تونن کدش رو ببینن و بسازنش) ارائه شده؛ پس کسایی که کارشون رباتیک، تحقیقات یا برنامه‌نویسیه می‌تونن ازش استفاده کنن و حتی بهترش کنن. این جریان باعث میشه رباتا وارد خیلی از حوزه‌های کاربردی‌تر بشن، مثل کمک به سالمندان، توانبخشی، آموزش یا حتی سرگرمی و بازی.
آخرش چی؟ همینجور که سال‌ها تو فیلمای علمی-تخیلی نشون می‌دادن آدم‌ها با رباتا دوستی دارن یا ربات جای بعضی کارای سخت رو می‌گیره، حالا با BeyondMimic این رویا خیلی نزدیک‌تر شده که رباتا تو دنیای واقعی کنار ما کار کنن و حتی باهامون تعامل انسانی داشته باشن.
خلاصه، این ترکیب تطبیق‌پذیری، توانایی در نشون دادن احساس تو حرکت، و دردسترس‌بودن برای بقیه‌ی محقق‌ها، واقعاً یه قدم رو به جلوئه تا مرز بین آدما و ماشین‌ها رو هی باریک‌تر کنه و آینده رو جذاب‌تر! 😉
منبع: +
