خب بیا یه بحث جالب رو با هم داشته باشیم: تا حالا شده فکر کنی زورگویی و زورگویی آنلاین (که خودش یه جور زورگویی تو فضای مجازیه و بهش می‌گن Cyberbullying)، فقط روی حال و روحیه بچه‌ها تاثیر بذاره؟ مثلاً فکر کنیم فقط باعث می‌شه یه نفر غمگین بشه یا اعتماد به نفسش رو از دست بده. اما نه! تحقیقات جدید نشون دادن که اثرات زورگویی خیلی فراتر از ایناست و مستقیم روی درس خوندن و آینده تحصیلی بچه‌ها هم تاثیر می‌ذاره.
این تحقیق به طور خاص روی ۱۲۶۳ تا دانش‌آموز اسپانیایی بین ۱۰ تا ۱۶ سال تمرکز کرده بود (نصف بیشترشون هم دختر بودن) و اومدن بررسی کردن که چه ربطی بین زورگویی (هم حضوری هم آنلاین) و نوع یادگیری (یعنی عمیق یا سطحی بودن یادگرفتن)، برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری، و حتی «عقب انداختن کارای درسی» (یعنی Procrastination که همون به تعویق انداختن کارا یا امروز و فردا کردن درس‌هاست) وجود داره.
محقق‌ها این‌جوری بررسی کردن که اگر یه نفر درگیر زورگویی باشه، چه به عنوان قربانی، چه به عنوان کسی که زورگویی می‌کنه، چه تغییراتی توی شیوه درس خوندنش و برنامه‌ریزی و … پیش میاد. برای تحلیل داده‌هاشون هم از تعدادی تحلیل آماری مثل ANCOVA (که یه روش برای مقایسه گروه‌ها با در نظر گرفتن عوامل مختلفه) و Logistic Regression (یه تکنیک آماری برای بررسی شانس رخداد یه اتفاق نسبت به عوامل مختلف) استفاده کردن. این دقیقا یعنی یه مطالعه حسابی علمی انجام دادن!
حالا بریم سر اصل ماجرا و نتایج جذابش:
اول از همه، دخترایی که قربانی زورگویی بودن، ۷ درصد بیشتر از بقیه کارای درسشون رو عقب می‌نداختن، و اگه این زورگویی آنلاین بوده، این عدد می‌ره تا ۱۶ درصد! تازه، کسایی که قربانی زورگویی آنلاین بودن، ۵.۲۸٪ بیشتر از بقیه سطحی درس می‌خوندن؛ یعنی به جای اینکه واقعا یاد بگیرن و عمیق بفهمن، فقط یه جوری حفظ می‌کردن که رفع مسئولیت شه.
تو کل گروه بچه‌هایی که قربانی بودن، تقریباً شانس اینکه یادگیری سطحی داشته باشن یا کاراشون رو به تعویق بندازن، دو برابر بقیه بود. ولی اگه قربانی زورگویی آنلاین بودن، این شانس حتی سه و چهار برابر هم می‌شد! وای یعنی واقعاً زورگویی مجازی چه تاثیری داره…
ولی خب این تاثیرها فقط برای قربانی‌ها نبود… کسایی که خودشون زور می‌گفتن هم اوضاع عجیبی داشتن. اونایی که زورگو بودن (چه معمولی چه آنلاین)، یادگیری سطحی خیلی بالاتری داشتن (تا ۷.۳۴٪) و حتی بیشتر از بقیه کارای درسی‌شون رو عقب می‌نداختن (تا ۱۷.۴۵٪). جالب اینجاست که زورگویای آنلاین حتی اوضاعشون وخیم‌تر بود:
– پسرهای زورگوی اینترنتی تا ۱۳.۳۸٪ و دخترهاشون تا ۹.۵۶٪ یادگیری سطحی‌تر داشتن.
– برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیریشون هم افت شدیدی پیدا کرده بود (پسرها ۳.۸۲٪، دخترها ۳.۳٪ کمتر از بقیه).
– و خلاصه تو عقب انداختن کارای درسی هم رکورد زدن؛ پسرها ۱۶.۸۱٪ و دخترها ۲۰.۴۸٪ بیشتر از بقیه!
خلاصه تو هر دو جنس، شانس اینکه افرادی که زورگویی می‌کنن، دچار این مشکلات شن، نسبت به کسایی که طرف اون ماجراها نیستن، ۸ تا ۱۰ برابر بیشتره. یعنی انگار هم قربانی بودن هم زورگو بودن، توی یه دور باطل یادگیری سطحی، برنامه‌ریزی ضعیف و عقب انداختن می‌نَدازتت!
این تحقیق یه پیام خیلی مهم داشت: مشکلات زورگویی فقط به افسردگی یا اضطراب یا مشکلات اجتماعی و ارتباطی ختم نمی‌شن؛ مستقیم روی کیفیت یادگیری و موفقیت تحصیلی بچه‌ها هم تاثیر می‌ذارن (مثلاً اونایی که هی کاراشون رو عقب می‌ندازن، معمولاً آخر ترم می‌مونن زیر کوهِ تکالیف!).
پس مدرسه‌ها و حتی خانواده‌ها باید جدی جدی پیگیر این قضیه باشن؛ فقط آموزش مقابله به قربانی‌ها کافی نیست، اتفاقا باید برای خود زورگوها هم مشاوره و کمک گرفت تا این زنجیره قطع شه. همینطور فضاهای امن برای بچه‌ها باید ساخته بشه؛ چه داخل مدرسه، چه تو فضای آنلاین.
در نهایت، اگه این بحثا رو جدی نگیریم، فقط تاثیرات جسمی و روحی زورگویی نیست که آسیب می‌رسونه، عرصه تحصیل و آینده شغلی رو هم تحت تاثیر قرار می‌ده، و این دیگه شوخی‌بردار نیست. پس بهتره سریع و منظم براش یه راه‌حل و سیستم پیشگیری بچینیم!
منبع: +
