ببین، این روزا دیگه همه دارن از هوش مصنوعی و مدل‌های زبانی بزرگ یا همون LLMها مثل ChatGPT و Gemini حرف می‌زنن. حالا یه تحقیق جالب اومده روی این موضوع زوم کرده که این مدل‌ها چجوری با کاربرهاشون ارتباط برقرار می‌کنن و اصلاً چقدر توی “مهارت‌های ارتباطی” اوستا شدن.
اول بذار روشن کنم مهارت‌های ارتباطی یعنی چی. توی علم زبان‌شناسی و ارتباطات بین فردی یا همون چیزی که تو تعامل روزمره بین دو نفر اتفاق می‌افته، یه سری مدل و نظریه داریم که کارشون اینه بفهمن یه نفر چطور می‌تونه خوب پیامش رو برسونه. تحقیق این مقاله دقیقاً اومده سراغ همین مدل‌ها و می‌گه اگه بخوایم هوش مصنوعی رو مثل یه آدم حساب کنیم، چقدر خوب بلدن منظورمون رو بگیرن یا به ما جواب بدن.
تو این پروژه، محقق‌ها دوتا مدل تئوری رو برداشتن و به ChatGPT و Gemini نشون دادن. یکی بهش می‌گن مدل “یکپارچه زبانی-بین‌فردی” (یعنی ترکیبی از دانش زبان و رفتار اجتماعی) و اون یکی هم بهش می‌گن مدل تعامل “انسان-شبه‌انسان” (شبه‌انسان یعنی مثلاً یه ربات که تقریباً شبیه آدما رفتار می‌کنه یا جواب می‌ده.)
بعد اومدن دیدن این هوش مصنوعی‌ها یعنی ChatGPT و Gemini چطور این نظریه‌ها رو می‌فهمن و پیاده می‌کنن. در واقع، پرسیدن که: آیا اگه یه کاربر بیاد با مدل حرف بزنه، این مدل می‌تونه مثل یه آدم واقعی باهاش ارتباط برقرار کنه؟ جوابشون اینه که این دوتا مدل تئوری کمک می‌کنن خیلی بهتر بفهمیم چطور این هوش‌های مصنوعی با کاربرها ارتباط برقرار می‌کنن و تعاملشون رو مدیریت می‌کنن.
یه نکته باحال اینه که این اولین مطالعه بوده تو این حوزه که همزمان هم سراغ مدل زبانی رفته، هم مباحث ارتباط بین فردها رو وارد بازی کرده. سرجمع نتیجه‌شون اینه که هم مدل یکپارچه و هم این مدل شبه‌انسانی واقعاً به درد می‌خورن واسه اینکه رفتار ChatGPT و Gemini رو درک کنیم و حتی شاید بهبودش بدیم.
در کل، اگه دنبال اینی بدونی هوش مصنوعی چقدر “باهوشونه” تو اینکه مثل یه آدم باهات گپ بزنن، باید بدونی که مباحث ارتباطی و تئوری‌های علمی پشت ماجرا تأثیر زیادی دارن. یعنی فقط بحث برنامه‌نویسی و دیتای زیاد نیست، بلکه این تئوری‌های ارتباطی هستن که باعث می‌شن هر روز هوش مصنوعی‌ها واقعی‌تر و دوست داشتنی‌تر به‌نظر برسن.
منبع: +
