خب بیا بهت بگم یه داستان خیلی جالب از دنیای تسلیحات نظامی و رقابت موشکی چین! چین به‌تازگی تو یکی از رژه‌های نظامیش توی پکن، حسابی همه رو غافلگیر کرد: موشک هسته‌ای جدیدش به اسم DF-5C رو رو کرد. این موشک از همون مدل معروف Dongfeng-5 هست که اولین بار سال ۱۹۸۰ تست شد و الان دیگه حسابی ارتقا گرفته! حالا چرا این موشک اینقدر خاصه؟ بیام توضیح بدم.
DF-5C از اون دسته موشک‌های قاره‌پیمای سوخت مایع، یا همون ICBMـهاست؛ یعنی موشک‌هایی که می‌تونن از کشوری به کل قاره‌ای دیگه شلیک بشن! تازه، این مدل DF-5C می‌تونن تا ۱۰ سرجنگی مستقل روی هدف‌های جداگانه بزنه – به این قابلیت می‌گن MIRVs، یعنی هر سرجنگی بعد از ورود به جو زمین می‌تونه بره سمت یه نقطه خاص! خلاصه بگم: با یه موشک، می‌تونه چندتا شهر رو همزمان هدف قرار بده. عدد دقیق بُردش هم عجیب بالاست؛ بیش از ۲۰ هزار کیلومتر! اون‌قدر زیاده که راحت هر جایی تو دنیا رو بزنه. حتی از Minuteman III آمریکایی هم خیلی بُردش بیشتره.
ولی یه سؤال این وسط پیش میاد: موشک‌های سوخت مایع دردسر ندارن؟ چرا، اتفاقاً همیشه بزرگ‌ترین مشکل این موشک‌ها همین سوختشونه؛ سوختایی مثل نیتروژن تتراکسید و هیدرازین نامتقارن که واقعاً سمی و خورنده‌ان! یا مثلاً وقتی بخوان از هیدروژن و اکسیژن مایع استفاده کنن، باید این گازها رو تو دمای خیلی پایین نگه دارن – چیزی تو مایه‌های سرماهای عجیب قطبی! اگه یه کم گرم بشه، ممکنه منفجر بشه یا بسوزونه.
واسه همین معمولاً این مدل‌ها تا لحظه آخر بدون سوخت نگهداری می‌شن و قبل از شلیک، باید کلی عملیات خطرناک سوخت‌گیری انجام بدن؛ این یعنی زمان شلیک بیشتر طول می‌کشه و دشمن هم راحت‌تر از شلیکشون باخبر میشه چون ماهواره‌ها می‌تونن فرآیند سوخت‌گیری رو ببینن. اما DF-5C گویا تونسته این مشکل رو یه جوری حل کنه که همه شگفت‌زده شدن. مثلاً تو مراسم رژه، دور موتورش یه لایه ماده‌ی انعطاف‌پذیر نقره‌ای رنگ (احتمالاً سیلیکون یا یه جور پِلاستیک پیشرفته) دیده شده بود که کارشناسا می‌گن احتمالاً به خاطر همین نوآوریه که حالا می‌تونن سوخت رو طولانی‌مدت توی موشک نگه دارن یا سریع‌تر آماده شلیکش کنن.
این یعنی چی؟ یعنی الان DF-5C می‌تونه همیشه آماده شلیک باشه؛ یه جورایی هر لحظه انگار انگشت رو ماشه! این برای دکترین هسته‌ای چین حسابی مهمه. حالا اینجا یه توضیح کوچیک: چین از اولین تست هسته‌ایش (سال ۱۹۶۴) تا حالا همیشه گفته “ما بمب‌اتمی رو اول استفاده نمی‌کنیم”. این سیاست رو تو اصطلاح بهش می‌گن “No first use” که یعنی فقط اگر کسی به چین حمله اتمی کنه، چین جواب می‌ده. همین سیاست رو هند هم داره، ولی بقیه قدرت‌های اتمی مثِ آمریکا و روسیه قائل به همچین تعهدی نیستن.
ولی با DF-5C که همیشه آماده شلیکه، این پیام رو می‌رسونه که چین می‌تونه فوراً به هر تهدیدی جواب بده و نه فقط دِترنس، بلکه جایگاه واقعی حمله تلافی‌جویانه رو حفظ کنه؛ اصطلاحاً “second-strike capability”، یعنی حتی اگه یه دفعه بهش حمله کنن، می‌تونه تلافی کنه و بنوعی کسی جرأت حمله اولیه رو پیدا نمی‌کنه.
از لحاظ فنی هم DF-5C نسبت به نمونه قدیمیش (DF-5B) حسابی پیشرفت داشته – با اینکه کلی جزئیاتش هنوز مخفی مونده، ولی کارشناسای نظامی پکن می‌گن هدف از نمایش جزئیات نزدیک این بوده که دنیا مطمئن شه چین شوخی نداره و واقعاً درحد آماده‌ی روز بحران هست.
نکته‌ی جالب: چین تنها کشوری نیست که چنین غول‌هایی داره! روسیه هم یه موشک خیلی سنگین به اسم Sarmat داره که وزنش از ۲۰۰ تن هم بیشتره و می‌تونه تعداد زیادی سرجنگی ببره، حتی از نوع هایپرسونیک (سرعت بالاتر از ۵ برابر صوت!). آمریکایی‌ها هم Minuteman III رو دارن که مثل دوتای قبلی، سوخت جامده؛ سوخت جامد یعنی موشک سریع‌تر آماده شلیک میشه و راحت‌تر قابل حمله – برخلاف سوخت مایع که دردسر داره، ولی DF-5C با همین وزن و بُرد عظیمش، جای چین رو تو موازنه قدرت‌های هسته‌ای دنیا حسابی تقویت کرده.
پس خلاصه ماجرا اینه: چین با DF-5C، هم از لحاظ فناوری، هم از لحاظ استراتژی و دکترین هسته‌ای، یه گام بزرگی برداشته که خیلیا رو وارد فکر کرده؛ مخصوصاً که رقیباش هنوز منتظر بودن چین بتونه مشکل سوخت مایع رو حل کنه یا نه. حالا چین اعلام کرده «ما می‌تونیم و آماده‌ایم». این یعنی از این به بعد هر وقت اسمی از جنگ هسته‌ای بیاد، DF-5C چین حتماً وسط بحث خواهد بود! 😉
منبع: +
