خب، یه خبر جالب از دنیای تکنولوژی نظامی براتون دارم! ظاهراً چینیها با یکی از سیستمهای جنگ الکترونیک (یا همون EW که یعنی ابزارهایی برای اخلال، فریب و کنترل امواج راداری و ارتباطی دشمن) موفق شدن یه هواپیمای جاسوسی خارجی رو تو دریای جنوبی چین راحت دور بزنن!
حالا دقیق اشاره نکردن اون هواپیما مال کدوم کشور بوده، ولی اکثر منابع گفتن احتمالاً آمریکایی بوده یا از متحداش. ماجرا از این قراره که چینیها با یه سیستم اخلالگر که روی خودرو نصب میشه، کلی سیگنال جعلی رادیویی پخش کردن. مثلاً براشون شبیهسازی کردن که یه ناو جنگی یا یه کشتی گنده همین نزدیکیاس! یعنی برای چشمِ رادار اون هواپیماها، کاملاً واقعی و با جزئیات نشون داده که یه دار و دسته جنگی اینجاست، درحالیکه عملاً هیچکی اون اطراف نبوده.
این حقه باعث شد هواپیمای جاسوسی فکر کنه اتفاق مهمی توی منطقه داره میفته و مسیر و رفتاراش رو بر اساس همین «تصویرِ تقلبی» تنظیم کنه. منظورشون از اینکه میگن هواپیما رو “گول زدن” همین داستانه دیگه! سیستم دقیقاً چیه و چطوری کار میکنه معلوم نیست (خب، اسرار نظامیه!) ولی به نظر میاد این سیستم جدید، کلی قابلیت پیشرفته رو با هم داره.
حالا چطوری این کار رو میکنه؟ اول از همه، یه جور شبیهساز امضای راداری داره؛ یعنی مثلاً میتونه بازتابی واسه رادار هواپیمای دشمن بسازه که انگار اون پایین یه ناو واقعی هست. “امضای راداری” به اون ویژگیهایی میگن که رادار از بازتاب اجسام میفهمه، مثل اندازه و شکل و فرکانس خاصشون. پس کل تصویر الکترومغناطیسیِ جنگی اون منطقه رو جعل میکنه!
فرقش با اخلالگرهای قدیمی هم اینه که فقط نویز پرت نمیکنه تو دهن رادار دشمن! بلکه سیگنالهای فیک، منظم و باورپذیر میفرسته که انگار واقعاً داره اطلاعات واقعی رد و بدل میشه. یعنی کاری میکنه رادار فکر کنه داره چیز درست رو میبینه، ولی در اصل کلک خورده.
یه ویژگی خفن دیگه هم اینکه تو خودش یه دیتابیس از فرکانسهای رادار دشمن ذخیره داره؛ مثلاً اطلاعات مربوط به رادارهای آمریکایی، ژاپنی یا استرالیایی. هر وقت سیگنال یکی از اونها رو بگیره، سریع یه سیگنال متناسب با همون نوع رادار براش جعل و ارسال میکنه، انگار بازتابِ یه کشتی یا هواپیمای واقعیه. به این دیتابیس میگن “کتابخانه امضاء” که یعنی بانک نمونههای راداری دشمن.
از نظر سرعت عمل هم خیلی وحشتناکه! طبق گزارشها، این سیستم میتونه تو چند ثانیه سیگنال رو بگیره، تجزیه تحلیل کنه و همون لحظه بهترین سیگنال فریب رو بفرسته. احتمالاً تو دل خودش از هوش مصنوعی (AI، یعنی هوشی که مثلاً میتونه الگوها و سیگنالها رو آنی تشخیص بده) و تحلیل فرکانس بلادرنگ استفاده میکنه.
حالا با اینکه اندازه این دستگاه اندازه یه جیپ معمولیه، پوششِ اون به اندازه ۵۰ تا سیستم قدیمی اخلالگره! تازه، پنج برابر سریعتر هم مستقر میشه. این یعنی چین خیلی راحت میتونه همچین سیستمهایی رو در منطقه پخش کنه و یه شبکه دفاعی الکترونیکی عظیم بسازه.
چرا این کار براشون اینقدر مهمه؟ چون جنوب چین، مخصوصاً دریای جنوبی چین و تنگه تایوان، جاییه که همیشه پای هواپیماهای جاسوسی آمریکا و متحداش هست. اسم بعضیاشون مثلاً P-8A Poseidon یا RC-135 یا E-3 AWACSـه. با این سیستم، چین هر چقدر دلش بخواد، میتونه رادار دشمن رو بفرسته دنبال کشتی و ناوی که اصلاً وجود نداره! این کار حتی میتونه گرای اشتباه بهشون بده و مأموریت شناسایی رو حسابی ببره به فنا.
یه تاثیر خیلی بزرگش اینه که جلوی «آگاهی لحظهای» دشمن رو میگیره. یعنی نظامیهای خارجی دیگه نمیتونن بفهمن چه چیزی واقعیه و چی فیکه. فرض کن قراره تو یه بحران اینطوری بشه؛ همین باعث میشه واکنشِ سریع دشمن مختل بشه و چین فرصت بیشتری برای ابتکار عملیاتی پیدا کنه. اینکار یه جور «فریب الکترومغناطیسی» به حساب میاد، که حتی از اخلالگرهای معمولی هم پیشرفتهتره ــ تقریباً شبیه Deepfake برای راداره (یعنی دقیقاً همونطور که ویدئوهای جعلی قانعکننده ساخته میشه، اینجا هم تصویر راداری جعلی و متقاعدکننده درست میکنن).
در کل، چین با این حرکت هم داره قدرت تکنولوژیکش رو نشون میده و هم یه پیام قوی به رقیباش میده که فکر نکنین راحت میتونین اونجاها رو کنترل کنین! حالا باید هر سیگنالی که میگیرین رو با کلی شک و تردید نگاه کنین…
منبع: +
