خب رفقا، باورتون میشه؟ چینی‌ها دوباره یه قدم بزرگ توی ماجراجویی‌های فضایی‌شون برداشتن. این بار با ماموریت شنجو-۲۱ حسابی همه رو هیجان‌زده کردن. شب جمعه با یه موشک لانگ مارچ-۲F که از مرکز پرتاب جیوچوان توی بیابون گبی (Gobi Desert یعنی یه ناحیه بزرگ کویری توی چین و مغولستان) بلند شد، سه تا فضانورد و… چهار تا موش آزمایشگاهی فرستادن فضا! این اولین باره توی فضا تو مدار، دارن روی پستاندارها تحقیق می‌کنن، یعنی واقعاً قراره اتفاقات جالبی بیفته.
فقط ده دقیقه بعد پرتاب، کپسول شنجو-۲۱ خیلی دقیق از موشک جدا شد و رفت تو مدار زمین. مقامات آژانس فضایی سرنشین‌دار چین (China Manned Space Agency یعنی سازمانی که ماموریت‌های فضانوردی چین رو مدیریت می‌کنه) گفتن همه‌ی خدمه در سلامت کامل هستن. ساعت حدود ۳:۲۲ صبح شنبه، یعنی فقط سه ساعت و نیم بعد پرتاب، شنجو-۲۱ به ایستگاه فضایی تیانگونگ وصل شد.
خلاصه اینا الان تو مدار حدود ۳۹۰ کیلومتری (۲۴۲ مایل) بالای سر ما دارن می‌چرخن. تو این شش ماه که اونجا هستن، قراره ۲۷ تا آزمایش انجام بدن تا چین بتونه درباره زیست‌شناسی فضایی و زندگی بلندمدت انسانی تو فضا بیشتر بدونه.
حالا کی‌ها رو فرستادن به فضا؟ کاپیتان ژانگ لو (Zhang Lu) که خب حسابی باتجربه‌ست و قبلاً سه سال پیش هم با شنجو-۱۵ فضا رفته بود. بهش پیوسته وو فی (Wu Fei)، این یارو فقط ۳۲ سالشه و الان رکورددار جوان‌ترین فضانورد چینیه که رفته مدار! نفر سوم هم ژانگ هونگ‌ژانگ (Zhang Hongzhang) هست که اصلاً کارش پژوهش روی باتری‌های وانادیومی جریان‌رو (vanadium flow batteries یعنی یه نوع باتری مخصوص ذخیره انرژی در مقیاس بزرگ، مخصوصاً برای نیروگاه‌ها و انرژی‌های نو) هست. خلاصه تیم جوونی داره با تجربه و علم زیاد.
این بار ماجرا جدی‌تر از همیشه‌ست. شنجو-۲۱ رو فرستادن تا کلی تجهیزات جدید رو امتحان کنن، سپرهای جدید رو نصب کنن تا ایستگاه از زباله‌های فضایی (فضا پر از خرده‌ریزهای فلزی و پلاستیکی معلقه که بهشون میگن اسپیس دِبری – space debris) در امان باشه. حتی قرار فضای رویایی‌ای هم بسازن تا نسل جدید لباس فضانوردی‌شون رو تست کنن. و بخش خیلی باحال ماجرا، همین داستان موشاست! دو تا موش نر و دو تا ماده اونجا دارن که قراره ببینن زندگی تو محیط بدون جاذبه و تحت تابش‌های فضایی چه تاثیری بر بدن و رفتارشون می‌ذاره. کلی درباره تاثیر استرس، بی‌وزنی و انزوا روی حیوانات آزمایش می‌کنن تا کمک کنه بفهمن زندگی بلندمدت آدم‌ها تو فضا چه چالش‌هایی داره.
راستی وقتی شنجو-۲۱ رسید اونجا، شنجو-۲۰ هم هنوز ایستگاه رو ترک نکرده بود. یعنی دوتا گروه فضانورد با هم اون بالا جمع بودن و میکس خوبی از تجربه و انرژی جوونی داشتن! قراره این همکاری حسابی تو تحقیقات علمی بهشون کمک کنه؛ تحقیقاتی که دنیای بیوتکنولوژی (biotechnology یعنی استفاده از موجودات زنده یا سلول‌ها برای فناوری و تولید چیزای جدید)، علم مواد (material science یعنی مطالعه درباره ساختار و ویژگی مواد مختلف)، فیزیک میکروگرانش (microgravity physics یعنی بررسی همه چیز تو محیط تقریباً بی‌وزن) و کلی تکنولوژی جدید رو پیش می‌بره.
بد نیست بدونید ایستگاه فضایی تیانگونگ هم قراره حداقل ده سال فعال بمونه. در واقع، این پروژه نشون میده چینی‌ها حسابی مصمم هستن حضور دائمی انسان تو مدار پایین زمین رو برای خودشون قطعی کنن. تبدیل شده به پایگاهی برای تحقیق، و البته یه جور نماد قدرت علمی و استقلال چین تو فضانوردی.
یه نکته باحال دیگه هم اینه که چین فقط روی خودشم حساب نکرده! الان دوتا فضانورد پاکستانی دارن آموزش می‌بینن و طبق تفاهم‌نامه‌ای که همین امسال امضا شد، یکی‌شون قراره تو ماموریت کوتاه مدت بره تیانگونگ. یعنی همکاری بین‌المللی رو هم جدی گرفتن.
در مجموع، ماموریت شنجو-۲۱ نه تنها یه گام بزرگ برای تحقیقات فضایی و زیستی چینه، بلکه نشون میده این کشور واقعاً دنبال ایجاد حضور دائمی آدمیزاد در فضاست – و خب ما باید منتظر کلی خبر و سوژه جالب دیگه تو سال‌های آینده باشیم!
منبع: +
