خب بچه‌ها، بیاین امروز درباره یه موضوع جالب و حیاتی با هم گپ بزنیم: اینکه چطور پلتفرم‌های دیجیتال مثل اونایی که راکت‌هلث تو اوگاندا راه انداخته، دارن زندگی جوان‌ها رو راحت‌تر می‌کنن و باعث شدن که خودشون بتونن بهتر به بهداشت جنسی و باروری‌شون برسون!
اول بذار بگم SRH یعنی چی: مخفف Sexual Reproductive Health هست، یعنی همون بهداشت جنسی و باروری؛ یعنی مسائلی که مربوط به سلامت جنسی، پیشگیری از بارداری، بیماری‌های مقاربتی و این جور چیزاست. تو خیلی کشورها (مخصوصاً جاهایی مثل اوگاندا که بودجه کمی برای سلامت مردم دارن)، دسترسی به این خدمات همیشه راحت نبوده. حالا چیزی که کار رو ساده‌تر کرده، پیدایش خدمات خودمراقبتی (Self-care) و ابزارهای دیجیتاله!
یه تیم پژوهشی رفته سراغ راکت‌هلث – پلتفرم دیجیتالی که تو اوگاندا فعاله و جوون‌ها ازش محصولات بهداشت جنسی می‌گیرن. این تیم بررسی کرده که در سال ۲۰۲۲ اوضاع چطور پیش رفته. با چندتا از جوون‌هایی که از این خدمات استفاده کردن مصاحبه کردن و همینطور اطلاعاتشون رو از سامانه پزشکی الکترونیکی شرکت جمع کردن تا ببینن کی چه سرویسی رو گرفته و چقدر.
حالا نتایج چی بوده؟ بیشتر از نصف کاربرا پسر بودن (۵۷٪ آقا و ۴۳٪ خانم). این نشون میده پسرها حداقل با این پلتفرم‌ها راحت‌تر کنار اومدن یا نیازهاشون متفاوت بوده. بعد جالب اینجاست که تقریباً نصف جوان‌ها (۴۹٪) برای گرفتن محصولات SRH رفتن سراغ فروشگاه آنلاین (E-commerce platform). فروشگاه آنلاین یعنی همون چیزی مثل دیجی‌کالا خودمون که میری تو سایت یا اپ، محصول رو سفارش میدی، میارن خونت. کمترین استفاده هم مربوط به تماس تلفنی بوده (۴٪). اما با این حال، هنوز ۳۰٪ جوون‌ها ترجیح می‌دادن فیزیکی برن داروخانه!
تمرکز اصلی بیشتر روی محصولات پیشگیری از بارداری بوده (۴۴٪ خریدها از این نوع محصولات بوده)، اما محصولات مربوط به تست خوداظهاری (Self-testing) مثل تست HIV رو خیلی کمتر می‌خریدن (فقط ۱۴٪). حالا Self-testing یعنی تست‌هایی که خودت تو خونه انجامشون میدی و لازم نیست بری دکتر یا آزمایشگاه.
تحلیل‌ها نشون داده که “زیرساخت دیجیتال” (Digital infrastructure – یعنی همون سیستم‌ها و تکنولوژی‌هایی که این پلتفرم‌ها رو ممکن می‌کنن) واقعاً مهمه. هر چی این زیرساخت قوی‌تر باشه، دسترسی به خدمات راحت‌تر و امن‌تر میشه. مثلاً اگه اینترنت با سرعت خوب باشه یا همه گوشی هوشمند داشته باشن، دیگه لازم نیست جوون‌ها کلی راه برن تا به یه داروخانه یا مرکز بهداشت برسن.
پژوهشگرها این نکته رو هم پیدا کردن که با شناخت سلیقه‌ها، اولویت‌ها و مشکلات مالی جوون‌ها، میشه خدمات رو حتی بهتر هم کرد. مثلاً شاید برای بعضی‌ها قیمت مهمه، یکی دیگه امنیت اطلاعاتش، یکی هم دنبال آموزش و اطلاعات بیشتره. پس اگه بدونیم چی می‌خوان و از چی می‌ترسن، می‌تونیم دقیقاً همون سرویس‌ها رو براشون آماده کنیم.
در نهایت این نوع پلتفرم‌ها باعث می‌شن خدمات مهمی مثل دسترسی به کاندوم و وسایل پیشگیری، آگاهی‌رسانی درباره بیماری‌های مقاربتی (مثلاً STI که معنی‌اش “بیماری منتقل‌شونده جنسی” هست)، پیشگیری و درمانشون، و حتی برنامه‌های مشاوره‌ای مخصوص نیاز جوون‌ها تهیه بشه.
کلاً اگه بخوام جمع‌بندی کنم؛ دنیای دیجیتال داره دست جوون‌ها رو تو سلامت جنسی بازتر می‌ذاره، به شرط اینکه شرکت‌ها مثل راکت‌هلث کنار سیاست‌سازها، سلیقه‌ها و مشکلات واقعی مردم رو هم در نظر داشته باشن. این کار نه‌تنها باعث پیشرفت جامعه میشه، بلکه قدم بزرگی به سمت “پوشش همگانی سلامت” (Universal Health Coverage – یعنی اینکه هر کی با هر شرایط و درآمدی بتونه خدمات درمانی بگیره) حساب میشه. خیلی باحاله نه؟!
منبع: +
