شاید باور نکنی ولی تعداد آدم‌هایی که تو کشورهای پیشرفته، وسط جوونی یا کار کردن، دچار سکته مغزی میشن، هر روز داره بیشتر میشه. مشکل اینجاست که خیلی از کارفرماها هنوز بلد نیستن چطور باید به آدم‌هایی که سکته کردن کمک کنن تا دوباره بتونن سر کارشون برگردن. مثلاً تو انگلیس، تقریباً ۴۰٪ از افرادی که سکته می‌کنن، دیگه نمی‌تونن برگردن سر کار! یعنی تقریباً نصف کسایی که دچار سکته میشن، مجبور میشن کارشون رو رها کنن.
یکی از مشکلات اساسی اینه که ابزارها و منابعی که برای کمک به این افراد و کارفرماها وجود داره، یا خیلی تخصصیه، یا کاربردیشون پایینِ و آدم‌ها نمی‌دونن چه جوری باید ازشون استفاده کنن. مثلاً همیشه می‌گن فلان کتابچه خوبه یا فلان سایت چیزمیز داره، اما وقتی می‌خوای استفاده کنی می‌بینی پیچیده‌ست یا واقعا به درد زندگی واقعی نمی‌خوره.
دقیقاً به خاطر همین نیاز جدی، یه تیم تحقیقاتی باحال (با حضور کریستل کراون، جین هولمز، جید کتل‌ول و کاتریند ردفورد) اومدن و یه جعبه‌ابزار یا همون Toolkit دیجیتال و خودآموز ساختن، مخصوص برگشت به کار بعد از سکته مغزی؛ هم برای کسایی که سکته کردن و هم برای کارفرماها. داستان هم اینطور بوده که اومدن و از روش Intervention Mapping استفاده کردن. حالا اگه باهاش آشنا نیستی: “Intervention Mapping یعنی یه مدل علمی و مرحله‌به‌مرحله برای طراحی برنامه‌های آموزشی یا درمانی که کارآمد و عملی باشن.” از شش مرحله‌ش، چهار تای اولش رو اجرا کردن.
برای اینکه مطمئن بشن حرف مردم و آدم‌های داخل این ماجرا رو شنیدن، سه تا ورکشاپ آنلاین گذاشتن، با حضور ۱۲ تا کارفرما و بعدش با یه گروه مشاوره‌ای (۲۰ نفره) هم صحبت کردن که هم نماینده خیریه سکته بودن، هم بازمانده‌های سکته، هم کارشناس منابع انسانی و متخصص‌های توان‌بخشی شغلی. خلاصه دیگه، همه جور نظر و تجربه‌ای رو گرفتن.
وقتی یه نمونه اولیه درست کردن، دوباره اومدن و با همون گروه مشاوره‌ای (۴ تا کارفرما، ۷ تا بازمانده سکته، ۴ تا متخصص درمانی) نشستن و مو به مو بررسی کردن. اینجا یه بحثی به اسم Task-Based Usability Review هم انجام دادن. یعنی بررسی کردن ببینن واقعاً آدم‌ها تو عمل می‌تونن با این ابزار راحت کار کنن یا نه. بعد هم با Framework Analysis (یه روشی برای جمع‌بندی و تحلیل همه بازخوردها) همه نکات درباره خوشایند بودن، راحتی کار، قابل دسترس بودن، فراگیر بودن، مفید بودن و مشکلات فنی رو دسته‌بندی کردن و روش کار کردن.
یه نکته مهم اینه که اصلاً هیچ داده شخصی تو این پژوهش تحلیل نشده، یعنی حواست راحت باشه محرمانگی رعایت شده! هدف اصلی این جعبه‌ابزار اینه که هم افرادی که سکته کردن، هم کارفرماها از پس برنامه‌ریزی و مدیریت برگشت به کار خودشون بربیان و همه چی قابل تداوم و عملی باشه.
خود این Toolkit به صورت دو بسته آموزشی آنلاین (Xerte eLearning Package) ارائه شده. Xerte هم یه پلتفرمه که اجازه میده پکیج‌های آموزشی تعاملی و با دسترسی مناسب بسازی. مهم‌تر اینه که امکانات دسترسی خوبی براش گذاشتن مثل سازگاری با Screen Reader (یعنی سایت رو می‌خونه برای کسی که نمی‌تونه ببینه) و راه‌اندازی از طریق کیبورد.
مطالب جعبه‌ابزار برای دو دسته آدم درست شده: ۱. بازماندگان سکته ۲. کارفرماها. مثلاً واسه بازمانده‌ها، راهنمایی داره چطوری بفهمن نیازهاشونو چجوری به کارفرما بگن و درخواست کمک کنن. برای کارفرماها هم نکته داره که چجوری بیشتر بفهمن بازمانده سکته چه توانایی‌هایی داره و چه جوری باید محیط کار رو براش مناسب و قابل مدیریت نگه دارن و پیگیر باشن که تغییرات واقعاً انجام شه.
توی تست‌های اولیه هم نشون داده شده که این جعبه‌ابزار هم جامع و کامل بوده، هم باعث میشه حس قدرت و انگیزه به کاربر بده و هم ارتباط باز و صریح بین کارفرما و بازمانده‌ها رو تقویت می‌کنه. یه عالمه ابزار کاربردی هم داخلش گذاشتن که حتی می‌تونی PDF دانلود کنی.
چند تا پیشنهاد کوچیک مثل بهتر کردن چیزای تکنیکی یا تغییر ریز تو محتواها هم اومده که گفتن قراره بعداً انجام بدن. خلاصه این جعبه‌ابزار الان اومده که یه خلا مهم تو راهنمای برگشت به کار بعد از سکته تو انگلیس رو پر کنه. البته خودشون هم گفتن نیاز داره تو محیط‌های واقعی تست بشه و ارتقا پیدا کنه، ولی کلی امیدواری ایجاد کرده.
پس اگه یا خودت دچارش شدی یا تو محل کارت مسئولیت داری، این ابزار دیجیتال و خودآموز حتماً می‌تونه کلی بهت کمک کنه تا گام‌به‌گام برید جلو و نذاری سکته همه چیز رو ازت بگیره!
منبع: +
