حتماً تو چت‌هاتون کلی از ایموجی 😊😂🔥 استفاده می‌کنین، درسته؟ حالا جالبه بدونین که یه تحقیقی اومده بررسی کنه این ایموجی‌ها واقعاً دارن به یه بخش جدی از زبان ما تبدیل می‌شن یا نه!
خب، قضیه اینه که به این قضیه “lexicalization” یا همون “واژه‌ای شدن” می‌گن – یعنی مثلاً یه چیزی مثل ایموجی از یه تصویرِ ساده تبدیل بشه به یه بخش اساسی از زبان و معنی بده، دقیقاً مثل یه کلمه.
توی این تحقیق، دانشمندها با ۹۸ نفر چینی که زبان مادری‌شون چینی بود کار کردن. براشون جمله‌های چینی ساختن و توش هم از ایموجی‌های پُرخطر (یعنی خیلی معروف و پرکاربرد) و هم از ایموجی‌های کم‌کاربرد استفاده کردن. تازه انواع نقش‌های مختلف ایموجی تو جمله‌ها رو هم بررسی کردن:
- Pro-text emojis (ایموجی‌هایی که قبل از متن میان)
- Co-text emojis (ایموجی‌هایی که بین متن قرار می‌گیرن)
- و خود کلمه‌ها
برای اینکه دقیق بفهمن مغز آدما چطور این ایموجی‌ها رو تو جمله‌ها پردازش می‌کنه، از تکنولوژی “ردیابی چشم” یا eye-tracking استفاده کردن – یعنی با یه دستگاه مخصوص نگاه کردن که چشم آدم چقدر و کجا روی واژه‌ها یا ایموجی‌ها مکث می‌کنه.
نتیجه؟ خیلی جالب بود:
- ایموجی‌هایی که زیاد استفاده می‌شن (پُرخطر) رو خیلی سریع‌تر می‌شه خوند و فهمید. هم مدت اولین مکث چشم و هم زمان کلی‌ای که روش توقف می‌کنیم کمتره. کاملاً منطقیه، نه؟ چیزهایی که زیاد می‌بینیم دیگه برا مغزمون آشنا می‌شن!
- اما ایموجی‌هایی که کم‌تر دیده می‌شن، مغزمون برا شناختنشون کلی بیشتر زحمت می‌کشه – هم بخاطر شکل بصریشون و هم معنیشون.
- وقتی ایموجی قبل از جمله میاد (Pro-text emoji)، چشم آدم زمانِ بیشتری روش مکث می‌کنه و حتی برا درک جمله هم دیرتر عمل می‌کنه. چون مغز مجبوره یه تصویر رو تو ذهنش تبدیل کنه به معنای زبانی.
- اما وقتی ایموجی وسط جمله (Co-text emoji) باشه، سریع‌تر مغز کار رو جمع می‌کنه – احتمالاً چون متن قبلش کمک می‌کنه مغز حدس بزنه معنی ایموجی رو. به این می‌گن “priming effect” که یعنی یه چیزی قبلاً ذهن رو آماده کرده و مغز سریع‌تر پردازش می‌کنه.
- جالبه بدونین تعداد حرکت‌های چشم (saccade) – یعنی چند بار چشم بین کلمه‌ها می‌پره – بین ایموجی و متن چینی فرق خاصی نداشت. یعنی مغز تا حد زیادی ایموجی رو مثل کلمات واقعی پردازش می‌کنه!
در نهایت چی گفتن؟ گفتن که ایموجی‌هایی که زیاد به صورت Pro-text (قبل از جمله) میان، دارن کم‌کم وارد زبان طبیعی و روزمره می‌شن، یعنی مغز ما براشون مثل یه کلمه حساب باز می‌کنه! مخصوصاً اونا که زیاد دیده می‌شن.
پس خلاصه اینه: کاربرد و جایگاه ایموجی تو جمله خیلی مهمه تو اینکه مغزمون چطور اونا رو به عنوان بخشی از زبان قبول می‌کنه. اونایی که زیاد و درست استفاده می‌شن، خیلی راحت‌تر به عنوان یه “کلمه” جدید جا میفتن.
ضمناً این که آزمایش رو با متن چینی انجام دادن، یه دید جدید به مطالعات ایموجی داد. شاید تو زبان‌های دیگه هم نتایجش همین باشه!
در کل، دفعه بعد که تو چت از ایموجی استفاده می‌کنین بدونین دارید یه قدم کوچیک برا رشد و تغییر زبان دیجیتالی برمی‌دارین! 😉
منبع: +
